Ο ιερέας Κωνσταντίνος Παπαστεργίου (1872-24 Απριλίου 1943). Γεννήθηκε στην Πελασγία (τότε Γαρδίκι). Χειροτονήθηκε διάκονος στις 17 Ιουνίου 1894, επί μητροπολίτου Κωνσταντίνου Καλοζύμη (1894-1902). Μετά 12 ημέρες έγινε ιερέας στο ναό της Παναγίας Δέσποινας. Αμέσως μετά τοποθετήθηκε στο μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου. Το 1903 ο Γεώργιος Α΄ και η σύζυγός του Όλγα πραγματοποίησαν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Αθανασίου Διάκου. Άκουσαν τον ιερέα Κωνσταντίνο να ψάλλει και ζήτησαν να γίνει ιερέας των ανακτόρων. Δεν το αποδέχτηκε όμως γιατί δεν θέλησε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του και γιατί ήταν τοποτηρητής μέχρι το 1906, έτος κατά το οποίο ανήλθε ο Θεόφιλος Ιωάννου. Τέθηκε σε αργία γιατί βοήθησε δύο εκδιδόμενες γυναίκες να νοικοκυρευτούν. Στις διαμαρτυρίες του ποιμνίου του ο Γεώργιος Α΄ έστειλε βασιλικό διάταγμα για εξακρίβωση του γεγονότος. Μετά από διασταύρωση πληροφοριών και έρευνα ο δεσπότης ανακάλεσε και ο π. Κωνσταντίνος επέστρεψε. Στο σιδηροδρομικό σταθμό Λαμίας πραγματοποιήθηκε υποδοχή του με επικεφαλής την μπάντα του Δήμου Λαμιέων. Με το οφίκιο του Οικονόμου αποσπάσθηκε στο ναό της Ευαγγελιστρίας έως το θάνατό του. [
ΠΗΓΗ: Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος, Λαμία, το Χρονικό μιας Πόλης, Αθήνα 1994, σελίδα 233.
ΠΗΓΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ