Πρόκειται για την πιο συνηθισμένη σπίζα, γι’ αυτό και ορισμένοι ονομάζουν το Σπίνο «ο Σπουργίτης του δάσους». Είναι εξαπλωμένος σε όλη την Ελλάδα. Ζει σχεδόν παντού, ακόμα και όπου υπάρχουν λίγα δέντρα: σε δάση, κοντά σε φράχτες, καλλιεργημένες εκτάσεις, κήπους και θάμνους. Το χειμώνα συνήθως συναντάται μαζί με άλλες σπίζες, Φλώρους, Χειμωνοσπίνους, Σκαρθάκια αλλά και με τσιχλόνια. Πουλί με καταπληκτικό κελάηδημα, στην Ελλάδα ο Σπίνος κυνηγιέται έντονα με ξόβεργες, και δίχτυα το χειμώνα συνήθως. Μήκους 15 εκατοστών, το αρσενικό έχει καστανοκόκκινο κάτω μέρος και μάγουλα, σκούρο καστανό πάνω μέρος, μια διπλή λευκή ράβδωση στην αρχή των φτερών, που διακρίνεται πολύ εύκολα όταν πετάει, γαλαζόγκριζο στέμμα και αυχένα και ελαιοπράσινο ουροπύγιο. Τα δύο εξωτερικά φτερά της ουράς είναι λευκά. Το θηλυκό έχει ελαιοκαστανωπό πάνω μέρος, ελαφρότερο και με τόνους άσπρου κάτω μέρος, ενώ τα φτερά του είναι ίδια με του αρσενικού. Το μελωδικό του τραγούδι είναι γεμάτο από φθόγγους. Ένα επαναλαμβανόμενο «πινκ» που μοιάζει με του Καλόγερου, ένα μικρό «τσούιπ» και «τσιτ»ή ένα «γουΐπ» είναι μερικά από τα χαρακτηριστικότερα καλέσματά του. Πετάει κυματιστά και την αναπαραγωγική περίοδο συνήθως συναντάται κατά ζεύγη. Ζευγαρώνει τον Απρίλιο και το Μάιο. Η φωλιά του, που έχει σχήμα κούπας, χτίζεται συνήθως σε δάση αλλά και σε συστάδες δέντρων, θάμνων, σε κήπους και σε πάρκα πόλεων, σε σχετικά μικρό ύψος. Γεννάει 4-5 αβγά που επωάζονται για 11-13 μέρες αποκλειστικά από το θηλυκό. Ο Σπίνος τρέφεται με σπόρους αλλά το καλοκαίρι και με έντομα.
from ανεμουριον https://ift.tt/2L2oZ4a
via IFTTT