| «Δεν θα έλεγα ότι οι αντιδράσεις της Τουρκίας έχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού, ειδικά μετά το τετελεσμένο γεγονός των οριοθετήσεων της Κύπρου με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο». Ο Πέτρος Λιάκουρας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα και την Ευαγγελία Μπαλτατζή, τόνισε ότι «η Τουρκία από 2010-1011 ξεκίνησε τις αντιδράσεις καταθέτοντας χάρτες, σενάρια επεξεργαζόμενη προτάσεις». Ο καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου, επεσήμανε ότι «η Τουρκία, βήμα βήμα από το 2012 έως το 2019 κινείται δυτικότερα ως προς τις διεκδικήσεις της, στην αρχή δεν ξεπερνούσε τον 28 μεσημβρινό, εκ των υστέρων όμως καταλήγουν εκεί. Το 2019 η Τουρκία αφήνει να εννοηθεί ότι έχει όλη την περιοχή από τον 32ο μεσημβρινό, είναι η γραμμή που περνάει ξυστά από τα δυτικά παράλια της Κύπρου έως τον 28ο μεσημβρινό που τέμνει κάθετα τη Ρόδο. Σε όλη αυτή την περιοχή δηλώνει ότι έχει αποκλειστικά δικαιώματα εξερεύνησης και εξόρυξης υδρογονανθράκων, δηλ. υφαλοκρηπίδας. Αφήνει όμως και ένα παράθυρο που λέει ότι και δυτικά του 28ο τα όρια θα καθοριστούν με συμφωνίες που θα ολοκληρωθούν σε σχέση με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Από το 2018 που πρωτοπαρουσίασε ο Χουλουσί Ακαρ τον περίφημο χάρτη και μετά , έχουμε μία επιθετική πολιτική από την Τουρκία, σε όλη τη διάρκεια του 2019, με την επιστολή, Φατίχ, τον Γιαβούζ, το Μπάρμπαρος κλπ. για να κάνουν έρευνες στις αδειοδοτημένα θαλασσοτεμάχια της ΑΟΖ της Κύπρου». Ως προς την δεσμευτική ισχύ του μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης, ο κ. Λιάκουρας τόνισε ότι «ένα μνημόνιο δεν μπορεί να καθορίζει θαλάσσιες ζώνες, γιατί πρωτίστως η Τουρκία γνωρίζει ότι αφενός δεν μπορεί να καταθέσει μνημόνιο προς πρωτοκόλληση στα ΗΕ και αφετέρου μια οριοθέτηση θέλει πολύ χρόνο, ακόμη και εάν είναι έτοιμη, ως προς την τεχνική προετοιμασία. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το περίφημο μνημόνιο είναι κάτι που θέλει να δεσμεύσει τη Λιβύη, ότι θα οριοθετήσει μόνον μαζί της. Ξέρουμε ότι οι συμφωνίες δεσμεύουν, όμως το δικαστήριο έχει πει ότι οποιοδήποτε κείμενο που συνάπτεται και υιοθετείται μεταξύ αξιωματούχων, θεωρείται ότι δεσμεύει εκατέρωθεν, εφόσον από τους όρους που διατυπώνονται, προκύπτει ότι υπάρχει πρόθεση δέσμευσης. Ακόμη και οι πολιτικές συμφωνίες, μπορεί να μην θεωρούνται νομικά άρτιες ή νομικά δεσμευτικές, όμως τα μέρη δεν απαλλάσσονται από την με καλή πίστη τήρηση των δεσμεύσεων. Το καλό της πολιτικής συμφωνίας είναι οτι μπορεί να δώσει την δυνατότητα σε κάποιον που δεν θέλει να προχωρήσει, να απαλλαγεί χωρίς ιδιαίτερα μεγάλο κόστος». Ο κ. Λιάκουρας κατέληξε λέγοντας ότι «πρέπει να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση γιατί αυτή θα διακόψει την προβολή των τουρκικών ακτών προς τις ακτές της Ανατολικής Λιβύης». Πηγή:Πρώτο Πρόγραμμα www.ert.gr
via ert.gr https://ift.tt/35Mc6mK |
