Με αφορμή τις πλημμύρες με τα μπαζωμένα ρέματα και την αδιαφορία
των Αρχόντων θα θυμηθώ ένα παλιό ρέμα που με πολύ αγάπη θυμάμαι όσο και
αν ακούγεται περίεργο.
Κατέβαινε από το ορεινό Γαλάτσι μέχρι το τέρμα Πατησίων και συνέχιζε
Νέα Φιλαδέλφεια κ.λ.π.
Στις "όχθες"του ήταν και το σπίτι που νοικιάζαμε...δωμάτιο-κουζίνα και ένα μικρότερο που έκανε χρέη παιδικής κρεβατοκάμαρας και σαλονιού.
Στο βάθος υπήρχε το καταφύγιο της περιοχής μια σιδερένια πόρτα
και μια πανέμορφη κουρτίνα να την κρύβει...δώρο του ιδιοκτήτη.
Το σαλόνι απαραίτητο με τα ταλαιπωρημένα έπιπλα που είχαν βαρεθεί να αναβοκατεβαίνουν από το φορτηγό...από σπίτι σε σπίτι.
Ήταν διώροφο με υπόγειο και υπόγεια αυλή με έξοδο στο ποτάμι και δεύτερη
έξοδο με σιδερένια σκάλα προς τα επάνω που σε έβγαζε στην κύρια είσοδο
του νεοκλασικού από όπου μπαινόβγαινε ο ιδιοκτήτης.
Όταν άρχιζαν οι βροχές άρχιζε και η επιφυλακή από το παρατήριο του παραθύρου
της κουζίνας που έβλεπε στο ρέμα.
Ο ιδιοκτήτης είχε βάλει μια γραμμή ασφαλείας με κόκκινη μπογιά .
Όταν έφτανε η στάθμη του νερού εκεί ....χτυπούσε συναγερμός...
Παρακάτω ήταν το γεφυράκι που μάζευε κλαριά και σκουπίδια και έφραζε ...
Η αλήθεια είναι ότι όλη η γειτονιά βοηθούσε για να το ξεφράξουν...
Από πάνω με γάντζους και ξύλα και δώστου...
Το συνήθιζες....στην ίδια όχθη υπήρχαν κι άλλα σπίτια...
Κανένας δεν συζητούσε πώς χτίστηκαν αν είχαν άδειες και άλλα αστεία.
Η αλήθεια είναι ότι το ποταμάκι εξυπηρετούσε παρακάτω κάποιες βιοτεχνίες
που έριχναν ότι δεν ήθελαν.
Μια από αυτές έφιαχνε τουριστικά....τσολιαδάκια...Ακροπολίτσες μικρές χάλκινες....
Η χαρά των παιδιών που έψαχναν στα χώματα που ήταν πεταμένα από αυτά
που δεν είχαν πετύχει στα καλούπια.
Από την άνοιξη και μετά μέχρι το καλοκαιράκι το ρέμα ήταν παράδεισος
με δεντράκια και χαμηλή βλάστηση.
Πιθανόν γι αυτό δεν θέλησαν να το διευθετήσουν οι "αρμόδιοι"προκειμένου
να μην χαλάσει η εικόνα.
Παρακάτω ήταν το γεφυράκι που μάζευε κλαριά και σκουπίδια και έφραζε ...
Η αλήθεια είναι ότι όλη η γειτονιά βοηθούσε για να το ξεφράξουν...
Από πάνω με γάντζους και ξύλα και δώστου...
Το συνήθιζες....στην ίδια όχθη υπήρχαν κι άλλα σπίτια...
Κανένας δεν συζητούσε πώς χτίστηκαν αν είχαν άδειες και άλλα αστεία.
Η αλήθεια είναι ότι το ποταμάκι εξυπηρετούσε παρακάτω κάποιες βιοτεχνίες
που έριχναν ότι δεν ήθελαν.
Μια από αυτές έφιαχνε τουριστικά....τσολιαδάκια...Ακροπολίτσες μικρές χάλκινες....
Η χαρά των παιδιών που έψαχναν στα χώματα που ήταν πεταμένα από αυτά
που δεν είχαν πετύχει στα καλούπια.
Από την άνοιξη και μετά μέχρι το καλοκαιράκι το ρέμα ήταν παράδεισος
με δεντράκια και χαμηλή βλάστηση.
Πιθανόν γι αυτό δεν θέλησαν να το διευθετήσουν οι "αρμόδιοι"προκειμένου
να μην χαλάσει η εικόνα.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2NdrMeS
via IFTTT