Μαρτυρία Δρ. Δημητρίου-Αργυρίου Σπυρίδωνος

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ Κ. ΡΟΥΣΣΑΡΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ο ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΣΤΗ ΛΕΒΑΔΕΙΑ ΤΟ 1943» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ ΑΘΗΝΑ 2008

ΛΙΒΑΔΕΙΑ 1941 ΜΑΪΟΣ - ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΛΕΙΒΑΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΥΑ

Οι μάχες και τα διάφορα γεγονότα, τα οποία διεδραματίσθησαν κατά την διάρκειαν της Κατοχής περιλαμβάνουν ένα ειδικόν κεφάλαιον της νεωτέρας Ελληνικής ιστορίας της οποίας η αλήθεια και τα συμπεράσματα θα αναφανούν όταν θα κατασιγάσουν τα πολύ έντονα πάθη της διατεταραγμένης εκείνης περιόδου. Κατά την διάρκειαν της Κατοχής ο Ελληνικός Λαός όπως και αρκετοί υποδουλωμένοι λαοί της Ευρώπης υπέστησαν το βάρος της Αξονικής Κατοχής και ειδικότερον την Γερμανικήν Βιομηχανικήν βαναυσότητα και καταπίεσιν. Ο Γερμανός στρατιώτης, όπως τον εγνώρισα εις την Λεβάδειαν, ήτο υπάκουος, επίστευεν εις το δίκαιον του αγώνος του και ήτο πειθαρχικός, διεξήγαγεν δε τον πόλεμον χωρίς πολλές αποκλίσεις από τις εντολές της διοικήσεώς του. Εις το προσωπικόν επίπεδον, όσοι παρεξέκλινον ήσαν ειλικρινείς και τους διέκρινεν η αξιοπρέπεια εις την συμπεριφοράν των. Οι Ιταλοί πάλιν, όπως τους εγνώρισα κατά την Κατοχήν εις Λεβάδειαν, τους εχαρακτήριζεν ο απόηχος κάποιας Ρωμαϊκής παραδόσεως, κάποιον απωλεσθέν Αυτοκρατορικόν Μεγαλείον, μιας δύναμις προς επιβολήν μετά μελοδραματικών στοιχείων. Ο Ιταλός στρατιώτης ήταν γενναίος, πειθαρχικός και εμάχετο και αυτός δια τα ιδανικά του αλλά ο συναισθηματισμός του τον οδηγούσεν εις ακρότητες πέραν των εντολών τις οποίες ελάμβανεν. Εις το προσωπικόν επίπεδον πολλοί Ιταλοί δεν ήσαν εις θέσιν να υπακούσουν όλες τις εντολές της διοικήσεώς των, λόγω κάποιας συναισθηματικής φορτίσεως και κάποιου ρεύματος έρωτος. Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί διεχειρίσθησαν τους Δυτικοευρωπαίους υπόδουλους λαούς εν γένει μετά αξιοπρέπειας η οποία επήγαζεν από την αίσθησιν της πνευματικής ισότητος και καλλιέργειας. Αντιθέτως τους λαούς της Χερσονήσου του Αίμου και τους Ορθοδόξους Χριστιανούς τους θεωρούσαν περίπου ως ανθρώπους δευτέρας κατηγορίας, μέσα εις αυτούς περιελαμβάνοντο και οι Έλληνες. Αυτό εξ άλλου αποδεικνύεται από τους αριθμούς των θυμάτων και καταστροφών κατά την διάρκειαν του πολέμου. Κατά την είσοδον των Γερμανών εις την Λεβάδειαν τα άρματα μάχης, τα διάφορα φορτηγά και τα αυτοκίνητα μεταφοράς προσωπικού είχαν καλύψει διάσπαρτα την κιτρινιασμένη και ώριμο γη, η οποία ήταν έτοιμη να την θερίσουν. Μελανές κηλίδες μέσα εις την πεδιάδα εις τα όρια της Λεβαδείας, ολίγον πιο κάτω από τις φυλακές Κοντογιάννη. Εμείς τα αγναντεύαμε από το ύψος του Γυμνασίου Λεβαδείας και ετρέμαμε. Οι Ιταλοί εισήλθον εις την Λεβάδειαν μετά καθυστερήσεως, περίπου ενός μηνός. Ο Ιταλικός στρατός κατήρχετο πεζοπορώντας και «κατακτώντας» τη μίαν πόλιν μετά την άλλην. Οι Ιταλοί πεζοπορούντες εισήλθον συντεταγμένοι από την Αράχωβα. Ήταν ένα όμορφον ζεστό απόγευμα, όταν η φάλαγξ των πεζοπόρων τμημάτων των Ιταλών εφάνη να οδεύει επί τους οδού Πεσόντων Μαχητών. Επροηγούντο οι ποδηλάτες, ηκολούθουν η σημαία των, οι σαλπιγκταί, οι αξιωματικοί με τα παράσημα και τα πεζοπόρα τμήματα. Ήταν ένα πολύχρωμο επιβλητικό θέαμα το οποίον αργοκυλούσεν κατά μήκος της ερήμου οδού. Τα τμήματα αυτά έφτασαν εις το Ζάππειον όπου τελικώς εγκατέστησαν το Φρουραρχείον τους, εις την οικίαν Θεοδωροπούλου και την σημαίαν των, τον ιστόν της, εις την κυκλικήν εξέδραν μουσικής του Ζαππείου κήπου. Με την ολοκλήρωσιν της Κατοχής της Ελλάδος υπό των δυνάμεων του Άξονος, η χώρα διαιρέθη εις ζώνας κατοχής. Η Λεβάδεια κι αι Θήβαι ήσαν εις την Ιταλικήν ζώνην. Οι Γερμανοί διατηρούσαν εις την Λεβάδεια μικρή μονάδα διαβιβάσεων και μεταφορών. Τον Σεπτέμβριον του 1943, το 3ον Σώμα Στρατού του Ιταλικού Στρατού εγκατεστάθη εις την Βοιωτίαν. Η έδρα της διοικήσεώς του ήσαν αι Θήβαι αλλά η υποδιοίκησις, το επιτελείον και άλλες υπηρεσίες εγκατεστάθησαν εις την Λεβάδειαν. Ο υποδιοικητής του 3ου Σώματος Στρατού είχε εγκατασταθή εις το κτίριον του Χρυσικού εις την συμβολήν των οδών Μπουφίδου-Ανδρεαδάκη.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ 1941 ΜΑΪΟΣ - ΛΕΙΒΑΔΙΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ - ΠΗΓΗ : ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΩΝ. ΡΟΥΣΣΑΡΗΣ «Ο ΜΤΩΜΕΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΣΤΗ ΛΕΒΑΔΕΙΑ ΤΟ 1943» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ ΑΘΗΝΑ 2008

ΡΥΜΟΤΟΜΙΚΟΝ ΣΧΕΔΙΟΝ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ. ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΟΛΕΩΣ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ Α'. ΘΕΣΕΙΣ (1-10) ΤΩΝ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΕΝΩΝ ΛΕΒΑΔΕΩΝ ΤΟ 1943. (ΣΧΕΔΙΟ ΔΡ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ)

Η Ιταλική χωροφυλακή εις την νέαν Εισαγγελίαν δηλαδή παραπλεύρως της γέφυρας Καλπούζου εις τον οδόν I. Γεωργαντά. Το γραφείον Μεταφορών απέναντι από τον Κινηματογράφον Αρμονία επί της οδού I. Γεωργαντά. Το Γυμνάσιον, το Γηροκομείον Λάππα επί της οδού Δελφών, το 1ον Δημοτικόν Σχολείον εις την οδόν Ε. Βενιζέλου, είχαν καταληφθή υπό των Ιταλών. Τα διάφορα Χάνια (στάβλοι), όπως του Δαλαρούγκα Σχ. 2 (Α4), του Σύρου Σχ. 2 (Γ10), του Λαζάρου μεταξύ της οδού Καραγιαννοπούλου και Κορίννης και Ζαβλάγκα φιλοξενούσαν τμήματα Ιππικού. Το Ξενοδοχείον Ελικών είχεν επιταχθεί και εις αυτό εκοιμώντο αξιωματικοί του Σώματος. Το ισόγειον, το Καφενείον Ελικών ήτο η Λέσχη και το Εστιατόριον των αξιωματικών Σχ. 2 (Α1, Α1α). Το κατάστημα των Αδελφ. Καραμανοπούλου Σχ. 2 (Α16) είχε μετατραπεί εις αποθήκην. Επίσης ο χώρος του ΚΤΕΥΛ Σχ. 2 (Γ8) ήταν σταθμός φορτηγών αυτοκινήτων. Οι Ιταλοί εξ άλλου κατείχον και άλλες κατοικίες και ελευθέρους χώρους. Οι Ιταλοί διέθετον μιαν πυροβολαρχίαν η οποία ήτο στρατοπεδευμένη εις τον Άγιον Βλάσιον (όπου σήμερον το Μητροπολιτικόν Μέγαρον), πολλά αυτοκίνητα, αλλά δεν είχαν τεθωρακισμένα οχήματα. Το πλήθος των Ιταλών υπελογίζετο μεταξύ των 3000-3500 ανδρών. Οι Γερμανοί κατείχαν την οικίαν Ιωάν. Μέγα ολίγον πιο πάνω από το 1ον Δημοτικόν Σχολείον επί της οδού Ε. Βενιζέλου. Επίσης μια ακόμη μονάς ήτο απέναντι από τον σημερινόν ΟΤΕ επί της οδού Δ. Παπασπύρου. Το πλήθος των Γερμανών ήτο λιγότερον από 200 άνδρες, διέθετον ένα ελαφρύ τεθωρακισμένον όχημα, ένα αντιαρματικόν τηλεβόλον και βαρύν οπλισμό πεζικού. Το έτος 1943 ήτο ένα κρίσιμο έτος του διεξαγόμενου 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η απόβασις εις την Σικελίαν είχε επιτύχει, δι' εξαπατήσεως των Γερμανών οι οποίοι ανέμενον απόβασιν εις την Ελλάδα. Κατόπιν οι Σύμμαχοι εισήλθον εις την Νότιον Ιταλίαν. Ο Συμμαχικός Στρατός απειλούσεν τον ένα εκ των συμμάχων. Οι Ιταλοί της Ελλάδος έβλεπον ότι η πατρίδα των εκινδύνευεν, ότι ήσαν απομονωμένοι. Παρουσίαζον σημεία αποθαρύνσεως και κοπώσεως. Από τους στρατιώτας και αξιωματικούς εζητούντο εναγωνίως διέξοδοι. Επαφαί μετά των Ελλήνων εις προσωπικόν επίπεδον αλλά και με τις αντιστασιακές οργανώσεις διεξήγοντο μετά προσοχής με σκοπόν την προσχωρησίν των πράγμα το οποίον έγινεν εις αρκετές περιπτώσεις. Έφθασαν να επιτρέψουν την επισκευήν παράνομου ραδιοφώνου, δια να μαθαίνουν νέα από την Ελληνικήν εκπομπήν του Λονδίνου. Η ανακωχή των Συμμάχων μετά των Ιταλών εγένετο την 3ην Σεπτεμβρίου 1943. αλλά η τελική οριστικοποίησίς της εγένετο την 9ηνΣεπτεμβρίου 1943. Η συνθηκολόγησις της Ιταλίας ήτο ένα σκληρόν πλήγμα εις τις επιδιώξεις του Άξονος. Η Γερμανία έχασεν ένα πολύτιμον σύμμαχον, έχασε τον έλεγχον της Μεσογείου, ο δε Χίτλερ έναν σύντροφον τον Μουσολίνι που τους συνέδεε φιλία και κοινές μεγαλομανείς επιδιώξεις. Η Ιταλία με τον πόλεμον αυτόν, έγραψεν το κύκνειον άσμα της αυτοκρατορίας της. Δια την Γερμανίαν πάλιν, οι πιθανότητες να κερδίσει τον πόλεμον, εμειώθησαν δραστικώς. Οι Γερμανοί, ήτο αναμενόμενον, να σκληρύνουν την στάσιν των έναντι των υπόδουλων λαών. Αλλά η πλάστιγξ είχε γύρει. Δια τους Έλληνες ήτο ένα χαρμόσυνον γεγονός, το οποίον προοιώνιζεν την απελευθέρωσιν. Όλοι οι Έλληνες είδον την κατάρρευσιν της Ιταλίας με χαράν, τα αισθήματά των έναντι των πρώην εχθρών Ιταλών, τελικώς έλαβον ένα φιλικόν τόνον. Το δράμα των Ιταλών δεν οδήγησεν εις αντεκδικήσεις εκ μέρους των Ελλήνων. Η πτώσις της Γερμανίας έκλεισεν οριστικώς την δυνατότητα της βιαίας ενοποιήσεως της Ευρώπης υπό το Γερμανικόν σκήπτρον, όπως συνέβη εξ άλλου με τους Γάλλους του Ναπολέοντος τω 1810-1815. Το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου εσήμανεν την χαραυγήν της Ευρωπαϊκής Ενώσεως!! Η 9η Σεπτεμβρίου ημέρα Πέμπτη, είχεν χαράξει, μια διαφορετικήν ημέραν. Το προηγούμενο βράδυ οι Ραδιοφωνικοί Σταθμοί των Συμμάχων και φυσικά του Λονδίνου είχαν αναγγείλει την συνθηκολόγησή της Ιταλίας.

ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΒΑΔΕΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ Α' (ΣΧΕΔΙΟ ΔΡ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ)

Το 3ον Σώμα Στρατού ευρέθη εις αμηχανίαν και εναγωνίως συνεσκέπτοντο αν θα ακολουθήσουν την Κυβέρνησιν Μπαντόλιο ή θα συνεχίσουν τον πόλεμο μαζί με τους Γερμανούς. Εν τω μεταξύ οι ολίγοι Γερμανοί κατελάμβανον τις διασταυρώσεις. Το τεθωρακισμένο όχημα των Γερμανών ελέγχει την διαστα ύρωσιν της κεντρικής πλατείας. Ιταλοί αναποφάσιστοι παραμένουν αδρανείς εις τα στρατόπεδά των. Από την άλλην ο ΕΛΑΣ εθεωρούσε ότι του εδίδετο η μοναδική ευκαιρία να αδειάσει τις ιταλικές αποθήκες, πάση θυσία! Η διοίκησις του ΕΛΑΣ, η οποία εγνώριζεν το πόσο ελλειματικός ήταν ο οπλισμός, ο εξοπλισμός και η τροφοδοσία των μονάδων, είχε δώσει τις σχετικές διαταγές. Κατά το μεσημέρι, προς στιγμήν εφάνη ότι οι Ιταλοί θα επετίθεντο εναντίον των Γερμανών και η πυροβολαρχία έβαλεν κατά του Προφήτη Ηλία. Έπειτα όμως ήλθεν εντολή από το στρατηγείο των Αθηνών, να παραδοθούν εις τους Γερμανούς. Εν τω μεταξύ πολλές απομονωμένες αποθήκες και με την σύμπραξιν των Ιταλών αδειάζουν από τους Έλληνες. Η εντολή της παραδόσεως των Ιταλών ήτο ιδιαίτερα συγκινητική και φορτισμένη από τα ανάμικτα αισθήματα ενός ηττηθέντος στρατού. Μέρος των Ιταλών οι οποίοι εγειτόνευον της Πλατείας Γεωργίου A ’ διετάχθησαν να παραδώσουν τον οπλισμόν των, τον οποίον εσυσσώρευον εμπρός από το καφενείον Ελικών Σχ. 2 (Α1α). Είχε επικρατήσει πλήρης σύγχυσις. Εν τω μεταξύ, Γερμανικά στρατεύματα έφθαναν από τας Θήβας. Οι Γερμανοί ανεπτύχθησαν εις τις συνοικίες Κάδη και Ζαγαρά όπου η πρόσβασις προς το όρος Ελικών και μέσω της ρεματιάς της Ερκύνης εφαίνετο ευχερέστερη. Κατά την διάρκειαν των Γερμανικών περιπολιών εις τον Ζαγαρά συνεκρούσθησαν με Ελασίτες οι οποίοι προσπαθούσαν να μεταφέρουν τα περιεχόμενα των αποθηκών. Αντηλλάγησαν πυροβολισμοί και εφονεύθη ένας Γερμανός. Την άλλην ημέραν 10 Σεπτεμβρίου, ημέρα Παρασκευή, οι Γερμανοί ευρήκαν τον νεκρό τους στρατιώτη και λαμβάνουν μέτρα αντιποίνων.

ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΨΗΛΟΤΕΡΟΥ ΝΕΑΡΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΠΝΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΣΟΥΓΙΑ, ΟΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΓΧΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΣΑΒΑ.

Η πόλις εν τω μεταξύ είχεν ερημώσει, ελάχιστοι κυκλοφορούσαν. Μια περίπολος των Γερμανών έβαλεν φωτιά εις τέσσερα σπίτια εις τον Ζαγαρά. Την επομένη 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα Σάββατο, οι Γερμανοί καλούν τον άρρενα πληθυσμό να συγκεντρωθή εις το σταροπάζαρο (πλατεία Μητροπόλεως). Εκεί χωρίζουν το πλήθος των συγκεντρωθέντων καθ’ ομάδας. Εις τον διαχωρισμόν συμμετέχει και ένας Ιταλός στρατιώτης, ο Ρομπέρτο, ο οποίος προσεχώρησε εις τους Γερμανούς. Εν τω μεταξύ είχεν βραδιάσει, η πόλις ευρίσκετο εις κατάστασιν πολιορκίας. Δεν κυκλοφορούσε τίποτε. Οι Ιταλοί αξιωματικοί απολάμβανον το τελευταίο δείπνο εις τον Ελικώνα. Ήταν ένα φεγγαρόφωτο βράδυ και η Σελήνη ανήρχετο σταθερά επάνω από το Λαφύστιο διαγράφοντας την τροχιά της εις τρόπον ώστε να φωτίζεται το Ξενοδοχείον Ελικών και να επικρατεί πλήρες σκότος απέναντι. Όλοι Ιταλοί αξιωματικοί λοιπόν εκάθηντο εις την πλατείαν Γεωργίου του A ’ συζητούντες. Είχεν προηγηθή ο αφοπλισμός των και από τα προσωπικά των ακόμη όπλα. Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί είχον επιλέξει δέκα άτομα από το πλήθος των συλληφθέντων. Αυτοί ήσαν:

Λουκάς Ανδ. Δασόπουλος ετών 23

Κώστας Γεωρ. Σύρος ή Τσίρκας ετών 24

Παναγιώτης Ηλ. Τσάβας ετών 32

Χρίστος Γεωργ. Κουντουργιώτης ετών 28

Χαράλαμπος Γεωργ. Γιωργουλής ετών 19

Λουκάς Γαβριήλ ετών 34

Παναγιώτης Ελευθ. Γαζής ετών 24

Ανέστης Ιωάν. Ιντζίδης ετών 24

Γεωργ. Αναστ. Μπάτσαρης ετών 21

Νικόλαος Δη μ. Κομπότης ετών 17

ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΛΜΠΑΝΗ, ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΠΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΝΗΣΙΩΤΗ. Σ' ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΗΚΑΝ ΤΑ 8 ΑΠΟ ΤΑ 10 ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ.

Περί την εννάτην βραδυνήν ακούστηκε ο θόρυβος ενός αυτοκινήτου το οποίον ανέβηκε εις το πεζοδρόμιο, έμπροσθεν των οικιών 2 (Β11, Β10). Κάποια στιγμή ακούστηκαν στρατιωτικά παραγγέλματα, τα φώτα του αυτοκινήτου είχαν ανάψει, ηκούγοντο υπόκωφοι θόρυβοι, αλλά δεν ήταν δυνατόν να διακρίνει κανένας κάτι. Οι Ιταλοί οι οποίοι εκάθηντο εις το Εστιατόριον (Καφενείον Ελικών) δεν είχαν αντιληφθείτι εγίνετο απέναντι διότι αφ’ ενός μεν το μέρος αυτό εσκιάζετο αφ’ ετέρου ο φωτισμός του εστιατορίου ήτο πενιχρός. Λέγεται ότι ο Γερμανός Holman εκάλεσεν τους Ιταλούς δια να απολαύσουν το θέαμα, όπως και να έχει το πράγμα, οι Ιταλοί κυριολεκτικώς επανικοβλήθησαν όταν αντελήφθησαν ότι απηγχονίζοντο Έλληνες και ένας Ιταλός αξιωματικός. Ο απαγχονισμός ήρχισεν από τη γωνία, όπου το καττνοπωλείον Παναγ. Σουγιά, βλέπε Σχ. 2 Β13, σημείον 10, εικόνα 1 και εικόνα 2. Εκεί υπήρχεν μια σιδερένια γωνία, από παλαιά όπου απηγχονίσθη ο Δασόπουλος Λ. ο δεύτερος ο Τσάβας Π. απηγχονίσθη εις το Σχ. 2 και σημείον 9. Οι περίοικοι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τι εγίνετο. Δια να προχωρήσουν όμως οι Γερμανοί, επειδή ο εξώστης της Ελισάβετ Αλμπάνη είχεν μεγαλύτερον ύψος ηναγκάσθησαν να τις κτυπήσουν να ανέβουν εις την οικίαν της και να δέσουν το σκοινί εις τον εξώστην της. Εις το Σχ. 2, θέσιν 8 απηγχόνησαν τον Κουντουριώτη X. και εν συνεχεία εις την θέσιν 7 τον Γαβριήλ Λ. Αλλά το σκοινί έσπασε, και ο εκτελούμενος επέζησεν. Εις την δεύτερην προσπάθειαν των οι Γερμανοί ξανακατεβαίνουν, αντικαθιστούν το σκοινί το οποίον εις την δεύτερη προσπάθεια σπάζει πάλιν. Η κυρα-Ελισάβετ και οι τρεις κόρες της οι οποίες έχουν αντιληφθεί τα τεκταινόμενα έχουν παγώσει, έχουν κρυφθεί εις το βάθος της οικίας των. Ο τρόμος των τους έχει σπάσει το κεφάλι. Εις την τρίτην προσπάθεια ο Γαβριήλ αποθνήσκει, είχε όμως προλάβει να κραυγάσει. Μέσα εις την ησυχία της νυκτός ο φοβερός ήχος της κραυγής του ακολουθούσεν την ρεματιά της Ερκύνης και από την Κρύα εις το τεράστιο κύλωμα της Ιερουσαλήμ το οποίον ως ηχείον. Ήταν μια κραυγή η οποία επάγωνεν τις καρδιές των πτηνών, των ζώων και των ανθρώπων.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «ΕΛΙΚΩΝ» ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΒΑΣ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΕΠΙΤΑΓΜΕΝΠ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΟΧΗΣ.

Εκείνο το βράδυ που ήταν πανσέληνος, η πόλις αχνοδιεκρίνετο, όμως τα όρη, το Λαφύστιον, το Κάστρο, έπαιρναν την κραυγή και την ανέβαζαν εις τα ουράνια. Μια ανατριχίλα, μια φρίκη, ένας κρύος ιδρώτας, ως εκ συντονισμού διαχέετο εις τις καρδιές των σκλαβωμένων. Αυτή η κραυγή έδωσεν το ειδοποιητήριον σύνθημα και εις τους υπολοίπους. Τώρα οι μελοθάνατοι εξυλοκοπούντο, και υπόκωφοι φθόγγοι, μουγκρητά ηκούοντο. Μετά παίρνει σειρά ο Σύρος Κώστας. Εις την θέσιν 6. Και εις την (Σχ. 2) θέσιν 5 ο Γιωργουλής X. Η οικογένεια Μιχ. Περίνη έχει πάψει να αναπνέει από τον τρόμο. Όλη η οικογένεια εστοιβάχθηεις το πίσω μέρος του εργαστηρίου οδοντιατρικής. Την θέσιν 4 κατέλαβεν ο Γαζής Π. Οι υπόλοιποι βλέποντες τον επερχόμενον θάνατον αντιδρούσαν, κραυγές εγκρέμιζαν ουρανόν και ψυχές, κραυγές δια την οικογένειά των, τους δικούς τους, την Παναγία. Τελευταίος απηγχονίσθη ο Κομπότης Ν. εις την (Σχ. 2) θέσιν 1. Η πλατεία είχε αδειάσει, το αυτοκίνητο και το απόσπασμα έφυγαν. Δύο σκοποί επεριφέροντο κατά μήκος του πεζοδρομίου. Οι Ιταλοί κυριολεκτικά κλονισμένοι είχαν αποσυρθή. Όταν άρχισε να ροδοχαράζει, δέκα πτώματα εταλαντεύοντο από την πρωινή αύρα, λίγο πάρα πέρα ήταν ένα μικρό αυτοκίνητο με δύο Γερμανούς αξιωματικούς. Συζητούσαν ήρεμα και χωρίς φωνές. Όταν εξημέρωσεν, οι Γερμανοί εκάλεσαν το λαό της Λεβαδείας να κατέλθει και να αντικρύσει το θέαμα. Ένα βουβό πλήθος, αργά, κατέβαινεν αργά από τις συνοικίες, παρακλάδια ποταμού τα οποία συμβάλλουν εις την Πλατείαν Γεωργίου A ’. Μια γυναίκα ετρελάθη έβγαζεν ακατανόητες φράσεις και εκίνει χέρια και πόδια. Την εμάζεψαν, το πλήθος σιγά-σιγά διελύθη. Την άλλη ημέρα 12 Σεπτεμβρίου, ημέρα Κυριακή, μεσημέρι ο Δήμαρχος της πόλεως Ιατρός Λάμπρος Μπαρμπάτσης μαζί με την κόκκινη πυροσβεστική αντλία και τον Νίκο Περλεπέ ανέλαβον την μεταφοράν των νεκρών. Ο ίδιος ο Δήμαρχος αγκάλιαζε τους νεκρούς βοηθούντων και δύο-τριών υπαλλήλων και τους εναπόθετε σιγά και μαλακά και στοργικά εις το έδαφος.

from ανεμουριον https://ift.tt/307mPIL
via IFTTT