Ασίκης ,φίνος …ντερμπεντέρης και …καραμπουζουκλής ο Τιμολέων ο Μπίρμπιλας.
Και «όνομα» μεγάλο στην πιάτσα.Αλαφροχέρης,κασσαδόρος και…αηδονο κελαιδιστής ο Τιμολέων (επί το συντομώτερον Τίμος!).Μόνο που είχε ένα ελάτω μα.Ο,τι έβλεπε το μάτι του,δεν το…άφηνε το χέρι του!.Που αρκούσε να..κοιτάξει μια …κλειδαριά κι’εκείνη…άνοιγε από μόνη της!.Τέτοια… εξειδίκευση,τόσο…καλό παιδί ήταν.!.Τόσο …διαπρεπής!.Γι’αυτό και το …συνάφι-η πιάτσα τον είχε…«παρασημοφορήσει!»βγάζοντας-κολλώντας του το…υποκοριστικόν! «Τίμος ο…άνετος!».
Αραχτή τώρα η παρέα ,κοντά Δραπετσώνα μεριά,εκειδά στο καφενεδάκι δί πλα στου Καράμπαμπα,πλάι στον Αη Διονύση και ο Τίμος…μιρελιασμένος, με τον Αντώνη τον Σβέρκο και τον Τάκη τον Πρίσκουλα,κολλητά φιλαράκια του… σκάλιζαν το…νιονιό τους ,μπάς και τους κατέβει καμιά ιδέα,πώς να τη…βγάλουν, να την…γαζώσουν,να …σαλιώσει το άντερό τους!.
Φεγγαρόλουστη η νύχτα,ολόγιομη σαν να ήταν ημέρα,σαν να ήταν βαλτή,φω τογράφιζε τα τρία φιλαράκια,που στην …ανομβρία τους κύτταζαν ψηλά τον ουρα νό,μπάς και …λαθέψει ο Πανάγαθος και…βρέξει…τάλληρα!.
Συνήγορος και ..κατήγορος εκείνο το παλιό τζουκ-μπόξ:
«Ψεύτισε πλέον ο ντουνιάς.
δεν έχει πιά φιλία.Μόνο στα
πλούτη σ’άγαπούν κι’όχι στη
δυστυχία…Οι συγγενείς και
οι φίλοι μου είναι τα τάλληρά
μου,που περπατώ δερβίσικα
να χαίρεται η καρδιά μου!».-
Ακουγαν και ξανάκουγαν τον Ρούκουνα να το λέει και κούνησαν συγκαταβα τικά το κεφάλι τους.
Και είπε την κουβέντα του ο Τιμολέων:
-Ακούτε ρε τι λέει,για τι μιλάει ο άνθρωπος;Για τάλληρα μιλάει..Τό ακούσατε ρε;
-Το ακούσαμε.
-Μάγκες,δύσκολα ,πολύ δύσκολα τα πράγματα και οι καιροί..δυσκοίλιοι!.Θα ψοφήσουμε στην …ξέρα,θα μας…φτύσει η μύγα,κάτι πρέπει να κάνουμε,κάτι πρέ πει να γίνει. Ασε που καταντήσαμε σαν σκουράντζοι,κολυμπώντας στο…φασόλι και το..σχέτο από…γιουβέτσι!.Δεν πάει άλλο.
-Το λοιπόν;
-Τι το λοιπόν;Δώστε τώρα προσοχή και βάση σ’ό,τι πώ.Και …εισηγήσεις δεκτές!. Σύμφωνοι;
-Σύμφωνοι.
-Το ξέρετε ρε εκείνο το τρίπατο το γιαπί,δίπλα στην εκκλησία στον Αη Δημήτρη, στα Ταμπούρια;
-Και βέβαια,το ξέρουμε.
-Και δεν έχετε δει εκεί στον μεσαίο τον όροφο τίποτα περίεργο;Δεν έχετε δεί ρε κάτι…κουλούρες με κάτι χοντρά καλώδια,εκείνα του τριφασικού;
-Τά’χουμε δεί .Και λοιπόν;
-Τι λοιπόν ρε κορόιδα.Δεν είναι…κρίμα,δεν είναι ντροπή να βρίσκονται τόσον καιρό εκεί αχρησιμοποίητα και πολυκαιρισμένα;Ερχεται χειμώνας και θα τα αφήσου με ρε τα…καημένα να…πουντιάσουν τα φουκαριλάρικα …παραπονεμένα; Δεν πονάει ρε η ψυχή σας;
-Να μην τα’αφήσουμε!.
-Μπράβο σας ρε και σας συγχαίρω για την …κατανόηση.Αύτό θα κάνουμε.Θα … ξηγηθούμε …επιχείρα!» να τα …πάρουμε.Χοντρά τα καλώδια,πολλά τα κιλά και χαλκός!.Τα …ευγενή μέταλλα έχουν λεφτά ,πολλά λεφτά.Αυτα εχω να πώ και ..γράμματα δεν …γνωρίζω. Γκέκε;
-Γκέκε και πάμε παρακάτω.
-Λοιπόν μάγκες,,η δουλειά θα γίνει αύριοβράδυ προς ξημέρωμα.Εσείς,Αντώνη και Τάκη στις…τσίλιες,όπως πάντα.Τα υπόλοιπα αφήστε τα πάνω μου.
-Μέσα;
-Μέσα.
Τρίτη προς Τετάρτη,γύρω στο ξημέρωμα,σκοτάδι-πίσσα.Τσιλιάρουνε το χώ ρο,δεν κουνιέται φύλλο.Μάινα και…αγάντα οι άλλοι από κάτω,πετάει το σχοινί με τον γάντζο ο Τίμολέων κι’αρχίζει την…αραρρίχηση.Σαν αίλουρος.Φθάνει στον δεύτερο όροφο και με το που πατάει ,ακούγεται το..γαύγισμα.Ενα τεράστιο ροντβάιλερ του χυμάει,το αρπάζει στα πόδια από τα παντζάκια,κάνει ο Τίμος να ξεφύ γει πίσω-πίσω ,αντί για τσιμέντο πατάει αέρα,αιωρείται φεύγει στο κενό και ύστε ρα σκάει κάτω σαν σακκί και ακούγεται δυνατός και υπόκωφος ο γδούπος.
Τάβλα...κόκκαλο στο πεζοδρόμιο ο Τιμολέων,μαζεύεται κόσμος,φθάνει το ΕΚΑΒ και γραμμή για το Τζάννειο.
Βλέπουν τώρα τη σκηνή τα φιλαράκια του,αλλά πώς να βοηθήσουν;Να καρφωθούν;Ασε που είδαν μέσα στα…αίματα ακίνητο το φιλαράκι τους.
Εκαναν το σταυρό τους και είπαν:
-Πάει ρε κι’ο Τίμος.Ηταν γραφτό!.Βερέθηκε να ζεί και…πόθανε!.
Και κίνησαν γραμμή για το Νοσοκομείο και τα…περαιτέρω..
Μαζεμένο το σόι και παραδίπλα το…πρόσωπο να ..μουντζοκλαίει:
-Αχ ,ο Τίμος μου.Γιατί μου τό’κανες αυτό Τίμο μου;Και άλλα…τέτοια!…
Ο Τιμολέων όμως δεν είχε…ποθάνει. Εφθασε μέχρι την…πόρτα,αλλά το κατώφλι του κάτω κόσμου δεν το διάβηκε.Με το που τον είδε ο Αγιος Πέτρος,έφτυσε τον κόρφο του …αηδίασε,σιχτίρισε και σκέφθηκε:
-Τι να τον κάνω τώρα αυτόν;Τέτοιο…κουμάσι που είναι να τον πάρω και να τον θρέφω τζάμπα;Τέτοιο…λουλούδι,μυστήριος που είναι ,να μου χαλάσει δηλαδή και τους υπόλοιπους και να μου κάνει το «μαγαζί» …μαντάρα; Γι’αυτό και προσωρινά ,άστον…μακρυά,να πάρει..αβάντα,παράταση,να ζήσει ακό μα κάμποσα …τέρμινα κι’ ύστερα βλέπουμε…εδώ είμαστε!.Και τα …υπόλοιπα αναβάλλονται για χρόνο ευθετότερο.Αλλωστε,καιροί που είναι,είμαστε και …μα γαζί τίγκα στην …πελατεία και δεν υπάρχει και…θέση.
Αυτά είπε ο Αγιος Πέτρος και του τη…χάρισε!.
Κόντρα χειρουργεία,ύστερα στην εντατική,μάρτυρες για το…συμβάν δεν υπήρχαν και ο αστυνόμος απεφάνθη: «Οξύς τραυματισμός εκ …τυχαίας πτώσεως!».(Πάντα οι αστυνόμοι όταν ψιλιάζονται συμβάν περίεργο,ψιλοπαρά νομο ,μπερδεμένο,βιάζονται να το…κλείσουν,δανείζονται σαν εκτίμηση και χαρα κτηρισμό του συνήθεις τυπικές καθαρευουσιάνικες εκφράσεις και…καθαρίζουν!).
Τη… γλίστρησε,την …έστριψε ,γλύτωσε ο Τιμολέων,πέρασαν 40 ημέρες και κάποια στιγμή,σακατεμένος…μισός βγήκε στην πιάτσα.Σε χέρια,πόδια,λάμες και πάλι λάμες!. «Ευγενή…μέταλλα!». Αλλά δεν…τό’βαλε κάτω.Και… κάλεσε τον Σβέρκο και τον Πρίσκουλα για …δηλώσεις και…οδηγίες!.
-Μάγκες,τα…ατυχήματα είναι στο πρόγραμμα.Ομως η …δουλειά,είναι…δουλειά!. Ο,τι έγινε,έγινε.Ομως τα καλώδια πρέπει να τα πάρουμε.Πως και πότε θα δουμε. Ασε που το έχω…καρφί στο μυαλό.Ακου ρε να μας χαλάσει τη δουλειά,ένας σκύ λος;Θα την …κάνουμε ρε και σύντομα.Ασε που για πάρτη μας είναι και θέμα …τι μής!.Αν δεν το κάνουμε ρε ,πως ρε,με τι πρόσωπο θα…σκάσουμε στην πιάτσα. Πως θα βγούμε ρε εκεί ,ανίκανοι και…λερωμένοι;Τι ραπόρτο θα δώκουμε στο… ταράφι;Και να μην ξεχνάτε:Και επαναλαμβάνω προς πάσαν κατεύθυνση:Τα ευγε νή μέταλλα έχουν αξια!.Να μήν ξεχαστεί!.Και να γραφτεί στα…πρακτικά!.Σω στα ρε αδέρφια;
-Σωστά.
Πείσμα,γινάτι,αμέτι-μουχαμέτι,το είχε βάλει ο Τιμολέων.Κι’αφού ήρθε στα …ίσια του,έβαλε μπρός τα …κουμάντα!.Ειδοποίησε και τα…παιδιά ,έσιαξε τα ..εργαλεία της δουλειάς και …ξανασαλτάρησε στο δεύτερο όροφο στο γιαπί.Μόνο που αυτή τη φορά την ώρα που επιχειρούσε να ρίξει τη φόλα στον σκύλο,έγινε η νύχτα-μέρα!. Αναψαν και…άστραψαν οι προβολείς από τα περιπολικά,πήγαν να ξεφύγουν οι άλλοι δυό,στα…πράσσα και ο Τίμος,πιάστηκαν όλοι και ελάτε να μας τα πήτε και να μας τα…εξηγήσετε.Τα είπαν στον αστυνόμο,τα είπαν και τα..εξήγησαν και στο δικαστήριο.Και πήραν το…δωράκι τους…
Σε κελλί τρίμετρο τώρα ο Τίμος,σκέφτεται και …αποφαίνεται:Τα ευγενή μέταλλα έχουν μέν αξία,αλλά καλά είναι και τα…λιμά!:.Τουλάχιστον σ’αυτά δεν έχει…σκύλο!.-
ΘΕΜΑ:
ΜΠΑΜΠΗΣ Κ. ΜΩΚΟΣ