«Δεν τόνε θέλω μάνα μου ,
ότι και να μου κάνεις
Θα πάρω εκείνον π’αγαπώ
κι’εσύ ας με πεθάνεις!».
(Μ. Βαμβακάρης)
Θα τονε πάρεις μωρή σκύλα ,θα τονε πάρεις και θα πείς κι’ένα τραγούδι.Ακούς τι σου λέω; Ακούς τι σου λέει η μάνα σου;Τη μάνα σου ν’ακούς.Δεύτερη κουβέντα δεν έχει.Θα κάνεις ότι σου λέω.Θα τόνε πάρεις να σωθούμε.Αλλιώτικα πάμε για τον γκρεμό.Ακουσες τι είπε και ο πατέρας σου;Δεν βλέπεις πως έχει καταντήσει από την στεναχώρια του;Θέλεις δηλαδή να τονε πεθάνεις;
-Να τονε παντρευτεί αυτός.Εγώ τι φταίω να πληρώσω τα σπασμένα.
-Μη μιλάς έτσι για τον πατέρα σου.
-Μάνα με ξεπουλάτε.
-Αυτά είναι αηδίες .Θα τονε παντρευτείς,θα είσαι κυρία κι’από χρήμα να φάνε και οι κόττες.
-Μάνα με πασσάρετε σαν το γουρούνι στο σακκί.Εγώ είμαι 29 κι’αυτός 54.Θα γελάει ο κόσμος.
-Και λοιπόν;Ο κόσμος να κυττάει τα δικά του. Όλα τα αντρόγυνα έχουν διαφορά ηλικίας.Αυτό σε πειράζει;
-Μάνα είναι άσχημος,χοντρός,έχει φαλάκρα και…κοιλιά.
-Ναι αλλά έχει και λεφτά.Ολο τον κάμπο δικό του.
-Που πάει να πεί;
-Ακουσε παιδί μου και να τα πούμε ήρεμα.Ξέρεις τι γίνεται.Την ξέρεις την κατάσταση.Φαλίρισε το μαγαζί μας ,πήγε ο πατέρας σου και δανείστηκε απ’τον κυρ Αποστόλη εκείνα τα 300 χιλιάρικα μπάς και συνέλθουμε,δεν έγινε τίποτα ,ξανάπεσε έξω το μαγαζί ,το κλείσαμε ,πέσαμε στη φτώχεια και δρόμος δεν υπάρχει να ξεφύγουμε .Τα λεφτα με τους τόκους έφθασαν ήδη τα 350.00Ο ευρώ. Ο άνθρωπος έβαλε τους δικηγόρους του και ζητάει πίσω τα λεφτά του.Απειλεί να μας κάνει κατάσχεση και στο σπίτι,να μας ξεσπιτώσει .Κατάλαβες; Εχεις καταλάβει που βρισκόμαστε;Πλησιάζει ο καιρός,κονταίνουν οι προθεσμίες απαιτήσεων και θα βρεθούμε στον δρόμο.Εκτός εάν…
-Εάν;
-Να,έστειλε μαντατοφόρο και είπε πώς «αν έγώ παντρευτώ τη Φιλίτσα την κόρη του Γιάννη του Δημακάκου,όλα τα χρέη του παίρνω σφουγγάρι και τα σβήνω».
-Και αφού είναι τα πράγματα όπως μου τα λές,εγώ δηλαδή σώνει και καλά πρέπει να πω το ναι ,να τονε παντρευτώ;
-Αυτό θα κάνεις.Αλλη λύση δεν υπάρχει.
-Καλώς ρε μάνα,άσε με πρώτα να το σκεφθώ.
Πέρασαν δυό τρείς ημέρες ,σκέφτηκε ,ξανασκέφθηκε η Φιλιώ ,είναι απόγευμα και κάλεσε τους γονείς της.
-Θέλω να σας μιλήσω.Αυτό που μου ζητάτε θα γίνει.Θα τον παντρευτώ ,αλλά υπό μία προυπόθεση.
-Δηλαδή;
-Αποφασίζουμε και κλείνουμε τον γάμο.Μιά μέρα πρίν τον γάμο ,Σάββατο πρωι-πρωί,πάει ο κυρ Αποστόλης ,υπογράφει ένα χαρτί και αποποιείται όλων των απαιτήσεων που έχει σε βάρος μας.Οτι δηλαδή δεν του χρωστάμε ούτε ευρώ.Μόνο έτσι θα γίνει ο γάμος.Συμφωνείτε;
-Γίνεται αυτό;
-Πώς δεν γίνεται.Θα βάλουμε ένα συμβολαιογράφο και έναν δικηγόρο να φτιάξουν τα χαρτιά.
-Και θα συμφωνήσει ο κυρ Αποστόλης;
-Αυτό δεν θέλει; Αυτό δεν σας είπε; Πως αν τον παντρευτώ θα πάρει σφουγγάρι και θα σβήσει όλα τα χρέη μας; Τι πάει να πεί αν θα συμφωνήσει; Αν αρνηθεί ,γάμος γιόκ,γάμο δεν έχει.
-Εντάξει παιδί μου,τότε να ειδοποιήσουμε τον κυρ Αποστόλη να κανονίσουμε τον αρραβώνα.
Γυναίκα και αητός ,πανέξυπνη η Φιλιώ,ήξερε πως ο Αποστόλης δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο.Ενας τοκογλύφος,σαπιοκοιλιάς ,παμπόνηρος ήταν κι’έτσι τά’κανε τα λεφτά.Λένε οι εμπειρίες της ζωής: «Οι έξυπνοι εμπιστεύονται,οι πονηροί φυλάγονται».Πονηρός ήταν ο Αποστόλης ,αλλά αυτή τη φορά τον πήρε σβάρνα ο έρωτας , καίγονταν για την Φιλώ και δεν φυλάχτηκε.Και συμφώνησε.
Και έλεγε μέσα της η Φιλιώ:
-Ασε να βάλει Σαββάτο τις υπογραφές για το χρέος και την Κυριακή ας ψάξει να με βρεί,από ‘δώ πάνε οι άλλοι.
Κανονίστηκε,έγινε ο αραβώνας ,δυό φορές ο Αποστόλης με την Φιλιώ στο τετ-α-τέτ.Είπαν το ένα είπαν το άλλο και στην τρίτη συνάντηση ο Αποστόλης ενθουσιασμένος και στην τρελλή χαρά ,άνοιξε ένα κουτάκι και έλαμψε ένα μονόπετρο ίσα με ένα ..ρεβύθι.Το κοίταγες από ‘δώ ,το κοίταζες από’κεί και έβγαζε ένα χρωματισμό θαύμα σαν φλογίτσες της φωτιάς.Της το πέρασε στο δάκτυλο της Φιλιώς,κάτι πήγε εκείνη να του πεί,εκείνος της έκλεισε με την παλάμη χαλαρά και με αγάπη το στόμα και της είπε:
-Ακου Φιλίτσα κορίτσι μου,αυτό το δακτυλίδι είναι δείγμα της αγάπης μας που θα είναι αιώνια,αλλά πρίν μιλήσεις έχω και κάτι άλλο να σου πώ: Αφού δώσαμε υπόσχεση,σήμερα το πρωί πήγα στους δικηγόρους μου και έφτιαξα τα χαρτιά για το χρέος..Πές στον πατέρα σου ότι δεν μου χρωστάτε τίποτα,τα έσβησα όλα για χάρη σου.Ιδού και τα χαρτιά και σε παρακαλώ δόσε τα στον πατέρα σου για να του φύγει το άγχος,η αγωνία και η στεναχώρια..Είναι το δώρο μου στην οικογένειά σου.Είχαμε συμφωνήσει αυτό να γίνει μια ημέρα πρίν τον γάμο ,αλλά τι σημασία έχει;Κάλλιο αργά παρά ποτέ.Το γοργόν και χάριν έχει.Αλλωστε σε δυό εβδομάδες παντρευόμαστε.
Σαν το κρεμμύδι γυριζε όλη νύχτα στο κρεββάτι της η Φιλιώ.Ξημέρωσε η μέρα ,πήρε τα χαρτιά και πήγε σε ένα φιλαράκι της δικηγόρο.
-Ρε Κώστα,για κάνε μου τη χάρη,κοίτα αυτά τα χαρτιά εσύ που ξέρεις και νομικά.Πές μου,είναι έγκυρα και τι λένε;
Και περιεργάστηκε τα χαρτιά ο δικηγόρος .
-Ρε συ Φιλιώ ,ρε φιλαράκι μου ,πρώτον τα χαρτιά είναι έγκυρα και δεύτερον και σπουδαιότερο.Εδώ λέει ότι ο κ.Απόστολος Κυριακόπουλος αποποιείται κάθε απαίτησης προς τον κ.Ιωάννη Δημακάκο ,τον πατέρα σου, για χρέος εξ ευρώ 350.000 και ουδεμίαν προς αυτόν σχετικήν απαίτησιν έχει.Πλέον παραιτείται του λοιπού κάθε ενδίκων μέτρων σχετικά με το δάνειο που του είχε εκχωρήσει.
-Δηλαδή ρε Κωστή,για κάνε τα λιανά.
-Να ,λέει πως ό,τι του χρωστούσε ο πατέρας σου τα έσβησε ,δεν ισχύει πιά τίποτα και δεν έχει πλέον καμμιά απαίτηση.
-Κώστα μου,να σε φιλήσω.
Είπε η Φιλιώ Κώστα μου να σε φιλήσω,πήρε τα χαρτιά βγήκε από το γραφείο και τραβηξε στο καλίτερο κοσμηματοπωλείο της πόλης.
-Παρακαλώ αυτό το δακτυλίδι είναι δώρο του αρραβωνιάρη μου ,μπορείτε παρακαλώ να μου εκτιμήσετε την αξία του.
Παλιός και έμπειρος ο κοσμηματοπώλης,έβαλε το μονόκλ ,περιεργάστηκε το δακτυλίδι και είπε στην Φιλιώ :
-Κυρία μου,αυτό το δακτυλίδι αξίζει μια περιουσία,είναι ζιρκόν με διαμάντι δεμένο με ατσάλι και σμαραγδόπετρες γνήσιες και η αξία του είναι πάνω –κάτω, τουλάχιστον 150.00 ευρώ.
Ευχαρίστησε και γύρισε σπίτι ,κατέστρωσε το σχέδιο και είπε στη μάνα της :
-Μάνα,θα πρέπει να είσαι ευχαριστημένη όπως ήρθαν τα πράγματα.Πλέον δεν χρωστάμε τίποτα και σε κανένα.Το είδατε και στα χαρτιά.Αραγε δεν υπάρχει λόγος να παντευτώ ούτε τον Αποστόλη και προς το παρόν κανένα.Εγώ φεύγω κι’άμα τηλεφωνήσει ο οποιοσδήποτε πές τους ότι λείπω .
Και πήγε η Φιλιώ εξαργύρωσε το δακτυλίδι,πήρε,άρπαξε 130.000 ευρώ και την κοπάνησε,εξαφανίστηκε.Πέρασαν τρείς εβδομάδες και χτύπησε το τηλέφωνο.
-Μάνα παντρεύομαι.Οχι όμως τον Αποστόλη ,αλλά τον Δημήτρη που είμαι μαζί του 3 χρόνια τώρα.Οταν μπορέσω θα σου ξανατηλεφωνήσω.
-Μα;
-Μα και ξεμά.Τι πρόβλημα έχετε ρε μάνα; Σας ξεχρέωσα.Αυτό δεν θέλατε;Για κάντε μου τη χάρη.
Περίμενε ,έσπασε τα τηλέφωνα ο Αποστόλης,αλλά Φιλιώ πουθενά.Κάποια γειτόνισσα του είπε πως παντρεύεται κάποιον Δημήτρη.
Στις μαύρες του ο Αποστόλης ,έκανε δυό βδομάδες να βγεί από το σπίτι.Σε μια έξοδό του σε ένα Cafe ,νά’σου φάτσα με τον Αργύρη ,παλιό φιλαράκι του.
-Ρε συ Αποστόλη,μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε.Που είσαι εσύ ρε ψυχή και εξαφανίστηκες.Πως είσαι έτσι ρε,τι μούρη κατεβασμένη είναι αυτή;Σαν μεγάλη Παρασκευή είσαι ρε φίλε.Πλερέζα κατέβασες ; Πενθείς ρε ;Τι τρέχει ; Σου συνέβη ρε τίποτα σοβαρό;Μπάς κι’είσαι άρωστος ρε φιλαράκι;
-Όχι ρε αδερφέ,τίποτα απ’αυτά,αλλά μιάς και βρεθήκαμε κάτσε να σου τα πώ.Ετσι κι’έτσι ,το και το ρε Αργύρη.Με δουλέψανε ρε Αργύρη,μου τη στήσανε ρε φίλε την κασκαρίκα,μου τη φέρανε και πιάστηκα κορόιδο.
Και γέλασε ο Αργύρης που ήτανε και της πιάτσας.Υστερα είπε:
-Τι μου λές ρε φίλε;Δηλαδή όπως μου τα λές,«έφαγες το… γάλλο με τα πούπουλα!».Τί τά’θελες αυτά; Στην ηλικία μας ρε αδερφέ; «Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια!».Ακου ρε μάγκα: Καλό και νόστιμο είναι το κρέας το τ ρ υ φ ε ρ ό,αλλά εχει χοληστερίνη,πολλή χοληστερίνη και άλατα –πολλά άλατα μωρ’αδερφέ μου. Κι’αυτά στην ηλικία μας βλάπτουν ,πειράζουν.Πειράζουν πολύ,πάρα πολύ…
«ΜΟΝΟΠΕΤΡΟ ΜΕ …ΖΙΡΚΟΝ….!»
Γράφει ο Μπάμπης Κ.Μώκος
ΘΕΜΑ:
ΜΠΑΜΠΗΣ Κ. ΜΩΚΟΣ