Κομμουνιστικό Μανιφέστο
_____________________
Όταν το πρωτοδιαβάζει κανείς, εντυπωσιάζεται από την υψηλή εξηγητική του χρησιμότητα. Μια θαυμάσια εικόνα των κοινωνικών τάξεων και μια καινούργια οπτική για την Ιστορία. Λογική, συνεπής και κατανοητή.
Εύκολα μπορεί να παρασυρθεί ο αναγνώστης και να θεωρήσει ότι η υψηλή εξηγητική αξία αυτού του κειμένου το μετατρέπει αυτομάτως και σε υποψήφιο για μια Ιδεολογία Ισότητας, Ελευθερίας και Χειραφέτησης. Μετά όμως...
Μετά, συζητάς με όσους υποτίθεται ότι έχουν εντρυφήσει και πιστέψει τα κείμενα αυτά. Και διαπιστώνεις έκπληκτος, ότι πρόκειται για Θρησκεία. Για Δόγμα. Που δε σηκώνει αντιρρήσεις και κριτική. Που έχει προφήτες, ιερατείο και ιεροεξεταστές. Που αρνείται την πρόοδο προακολλημένο στα "αρχαία δοσμένα κείμενα" των "προφητών" του.
Που, δυστυχώς, όπως κάθε φονταμενταλιστικό κίνημα, βαφτίζει "αιρετικούς - φασίστες" όσους βλέπουν κριτικά τις απόψεις της θρησκείας.
Και ενίοτε, τους καρφώνει και μια αξίνα στο κεφάλι για να πάψουν να σκέφτονται.
Το τελικό χτύπημα έρχεται όταν σκεφτείς όλους εκείνους τους δυστυχισμένους συνανθρώπους μας που ζούσαν υπό το καθεστώς της Στάζι, της KGB και άλλων. Και διακυνδύνευαν τη ζωή τους για να περάσουν το σιδηρούν παραπέτασμα. Και από ότι γνωρίζω, κανένας Δυτικογερμανός δεν πυροβολήθηκε καθώς προσπαθούσε να περάσει το Τείχος με φορά από τη Δύση προς την Ανατολή.
Και αυτό θα είναι οδηγός για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο: η ακατάλυτη ροπή των ανθρώπων προς τη Λευτεριά. Αδιάψευστος μάρτυρας οι χιλιάδες Ανατολικογερμανοί, Κουβανοί, Βορειοκορεάτες, Πολωνοί, Τσέχοι, Ρουμάνοι που θυσίασαν τη ζωή τους για λίγη Λευτεριά.
Μονόδρομη ροή.
Από την Τυραννία προς την Ελευθερία.
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ