Οι εταζέρες δεν έλειπαν από τα σπίτια κάποτε....
Εκεί έβλεπες μικρές κορνίζες με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων αλλά
και μπιμπελό.
Υπήρχε το μπαούλο και φυσικά η ντουλάπα με τον καθρέπτη.
Το σιδερένιο διπλό κρεβάτι με τον σουμιέ ....
Το σπαστό τραπέζι της κουζίνας με τις ξύλινες καρέκλες (καφενείου)...το σκαμνί...
και στο σαλόνι το μεγάλο τραπέζι με τα λιονταρίσια πόδια και τις έξι καρέκλες με ταπετσαρία .....το ντιβανομπάουλο.
Πίσω το σκρίνιο... ο κομός με τα επίσημα πιατικά και μαχαιροπήρουνα που στην συνέχεια τα έπαιρνε προίκα η κόρη.
Στις ονομαστικές εορτές γέμιζε το σαλόνι με επισκέπτες....όλοι με τα καλά τους
ρούχα τα ίδια σε κάθε επίσκεψη να μυρίζουν ναφθαλίνη.
Αλήθεια δεν θυμάμαι πόσες φορές φορτώθηκαν και ξεφορτώθηκαν αυτά τα έπιπλα στις μετακομίσεις.
Με προσοχή για τα γδαρσίματα....ευτυχώς ο θείος ο μαραγκός ερχότανε
να τα φρεσκάρει με γομαλάκα.
Τα υποψήφια ζευγάρια πήγαιναν στο Μοναστηράκι για τα απαραίτητα
προκειμένου να ανοίξουν το σπιτικό τους.
Την κάμαρα που νοίκιαζαν στην αυλή δηλαδή....μια ντουλάπα με καθρέφτη...
ένα τραπέζι δύο καρέκλες...ένα κρεβάτι ...το ψυγείο του πάγου
και αργότερα με το παιδί είχε ο Θεός.
Και όμως αυτά τα έπιπλα ήταν ένα κομμάτι της ζωής μας....
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2Y4xSh7
via IFTTT