Ο Λουκιανός θα μένει για πάντα στην καρδιά μου....
Μουρμουρίζοντας τους στίχους αυτούς γυρίζω
χρόοονια πίσω στο θερινό σινεμά σε γειτονιά της Αθήνας....
ΣΗΜΕΡΟΝ "Γης ποτισμένη με ιδρώτα"....το γης καθότανε καλύτερα
στην γλώσσα της γειτονιάς εκεί στον χωματόδρομο στα σκαλάκια...
τα απογεύματα όπου ξαπόσταιναν οι γυναίκες αναπαράγοντας τις ειδήσεις
(κουτσομπολιά) ενώ τα παιδιά μάτωναν τα γόνατα στην διπλανή αλάνα
με το τόπι που από την χρήση έμοιαζε με πεπόνι.
Θα ξεκινούσαν νωρίς για τον κινηματόγραφο (όπως έλεγαν) για να στηθούν στην ουρά στο ταμείο για εισιτήριο.
Απ΄έξω και ο πασατεμπατζής να κάνει χρυσές δουλειές.
Δεν εύρισκες καρέκλα και έβαζε και άλλες μισοσπασμένες στους διαδρόμους
ο αρμόδιος.
Κάτω το χαλίκι με τα φλούδια από τον πασατέμπο ενώ το παιδί με τον κουβά
που είχε πάγο και λεμονάδες-πορτοκαλάδες-σινάλκο να διαλαλεί το εμπόρευμα....
Χτύπαγε το κουδούνι ο υπεύθυνος έσβηναν τα φώτα ανέβαιναν στην μάντρα
οι τζαμπατζήδες και άρχιζε η ταινία και το δράμα...γενικότερα.
Και οι γνωστοί ψιθυριστοί-έντονοι διάλογοι ....
καθ ότι ο αναλφαβητισμός κυριαρχούσε....
καθ ότι ο αναλφαβητισμός κυριαρχούσε....
-Τι της λέει ;
-Αυτός ποιός είναι ;
-Σσσσσσστ !!!!!!
Και πήγαινε λέγοντας η ταινία και το δάκρυ κορόμηλο και μετά χειροκρότημα
όταν την Ναργκίς την παντρευότανε το πλούσιο παλικάρι.
Έπεφτε το THE END άναβαν τα φώτα και οι θεατές αποχωρούσαν σαν
από μνημόσυνο σκουπίζοντας τα μάτια.
Το επόμενο απόγευμα στα σκαλάκια στον χωματόδρομο θα γινότανε ανάλυση της ταινίας και η καταβρεχτήρα του Δήμου θα έδινε ένα τόνο δροσιάς και λάσπης
ενώ ο παγωτατζής θα ακολουθούσε για να δώσει ακόμα ένα τόνο στην
καλοκαιρινή διασκέδαση της γειτονιάς.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2SERhEf
via IFTTT