Λεωφορείο της γραμμής Σταθμός Λαυρίου-Γαλάτσι πολλές δεκαετίες πίσω.
Σαν να πήγαινες εκδρομή δηλαδή....έπαιρνες και κολατσιό μαζί.
Τι ήταν τότε το Γαλάτσι;
Μέχρι το 1850 ήταν μια ακατοίκητη περιοχή με το όνομα Εύμορφη Εκκλησιά (Ομορφοκκλησιά) από τον ομώνυμο ναό της περιοχής. Τότε άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι κάτοικοι κυρίως από την περιοχή της Φωκίδας, οι οποίοι φτιάχνουν προσωρινές κατοικίες, για να ξεκαλοκαιριάζουν τα κοπάδια τους, που αργότερα με την ανάπτυξη της Αθήνας πολλαπλασιάζονται ενώ δημιουργούνται τα πρώτα ασβεστοκάμινα.
Οι πρώτοι όμως μόνιμοι κάτοικοι έρχονται την δεκαετία του 1910 κυρίως ως εργάτες στα καμίνια. Το 1925 το Γαλάτσι αποτελούσε εξοχική περιοχή της Αθήνας όπου μαζεύονταν πολλοί αριστοκράτες της πρωτεύουσας.
Θυμήθηκα τον πατέρα μου όταν ο αδερφός του πήρε ένα οικοπεδάκι εξ αδιαιρέτου τότε με δόσεις και έφιαξε μια παράγκα για να μπεί με την γυναίκα του."Πού πάς ρε αδερφέ στο τέρμα Θεού....θα σε φάνε οι λύκοι..."
του έλεγε.
Η παράγκα κάποια στιγμή αντικαταστάθηκε με ένα δωμάτιο και κουζίνα
φυσικά λαθραία....βράδυ χτίζανε....
Οι Ναξιώτες μαστόροι έχτισαν το μισό Γαλάτσι.
Ο κεντρικός δρόμος που σε πήγαινε στα ίσια στα Πατήσια όπου ζούσαμε οι "προνομιούχοι" στο νοικιασμένο υπόγειο δίπλα στο ρέμα....ήταν κατσάβραχο και όταν έβρεχε τον περπατούσες μόνο με γαλότσες μέχρι το γόνατο.
Ήταν και τα νταμάρια εκεί με το εργοστάσιο και την ψηλή καμινάδα όπου τα παιδιά πηγαίνανε και μαζεύανε τσακμακόπετρες.
Γαλάτσι....γίδια και πρόβατα έβλεπες....όσο για το γάλα και το τυρί είχαν να το λένε οι Γαλατσιώτες.
Μια βόλτα στο σπίτι του θείου ήταν εκδρομή στην εξοχή.
Σήμερα τίποτα δεν θυμίζει την παλιά εποχή....μόνο το όνομα και λίγα σπίτια
που δεν έχουν ακόμα πέσει.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2Yw8Asw
via IFTTT