Αυτή η φουκαριάρα ήταν χρόνια στο καλντερίμι για το μεροκάματο.
Δεν έβγαζες και νόημα με αυτά που έλεγε ήταν πειραγμένο το μυαλό της
από την σύφιλη όπως έλεγαν.
Θέριζε και στην Κατοχή και μετά αυτή η αρρώστεια....
Περηφανευότανε η Μπρίλη (με αυτό το όνομα κυκλοφορούσε)
ότι είχε δουλέψει και σε καλό οίκο ανοχής....
"....ήταν το καλύτερο μπουρδέλο της Αθήνας..." έλεγε για να δώσει έμφαση
στο "βιογραφικό" της.
Μεγάλη σε ηλικία την πρόλαβα να σουλατσάρει στο Κέντρο χωρίς δόντια με ζάρες ... βαμμένη και ντυμένη με ρούχα που της έδιναν ...
να καλημερίζει τους εμπόρους...να λικνίζεται και εκείνοι
να την πειράζουν αλλά και να της δίνουν και κάτι.
Την αγαπούσαν....την λυπόντουσαν....
Oι καλλυντικατζήδες της έδιναν κανένα κραγιονάκι ...καμμία πούδρα...
είχε και ένα πλαστικό μπουκαλάκι που της το γέμιζαν χύμα κολώνια....
Ένας χρηματιστής πλήρωνε ένα μαγερειό στην Αριστείδου για να πηγαίνει
να τρώει το μεσημέρι....
Και εκείνη ζούσε στον δικό της κόσμο....
Έμενε όπου εύρισκε σε κανένα ακατοίκητο και είχε κάμποσα πίσω από το Μοναστηράκι.
Αξέχαστες και οι πλάκες που έκανε στους μαγαζάτορες....
Όταν την έδιωχνε κάποιος καθότανε απ΄έξω και τον έκραζε....
"....θυμάσε τότε που με έπαιρνες στο πατάρι...ού να μου χαθείς....τότε ήμουνα καλή...το ξέρει η γυναίκα σου;"
Χαμός ...γέλια....
Δεν υπήρχε μέρα που να μην την αναζητούν στην Αγορά....ανησυχούσαν όταν
αργούσε να φανεί.
Στην Ομόνοια πείραζε τους νεαρούς πολιτσμάνους....εκείνοι δεν την γνώριζαν
και κάποιες φορές την πήγαιναν στο Τμήμα....ο Αξιωματικός Υπηρεσίας
χαμογελούσε και την έδιωχνε.
Κάποτε χάθηκε από την Αγορά....κανένας δεν έμαθε τι απέγινε.
Δεν έβγαζες και νόημα με αυτά που έλεγε ήταν πειραγμένο το μυαλό της
από την σύφιλη όπως έλεγαν.
Θέριζε και στην Κατοχή και μετά αυτή η αρρώστεια....
Περηφανευότανε η Μπρίλη (με αυτό το όνομα κυκλοφορούσε)
ότι είχε δουλέψει και σε καλό οίκο ανοχής....
"....ήταν το καλύτερο μπουρδέλο της Αθήνας..." έλεγε για να δώσει έμφαση
στο "βιογραφικό" της.
Μεγάλη σε ηλικία την πρόλαβα να σουλατσάρει στο Κέντρο χωρίς δόντια με ζάρες ... βαμμένη και ντυμένη με ρούχα που της έδιναν ...
να καλημερίζει τους εμπόρους...να λικνίζεται και εκείνοι
να την πειράζουν αλλά και να της δίνουν και κάτι.
Την αγαπούσαν....την λυπόντουσαν....
Oι καλλυντικατζήδες της έδιναν κανένα κραγιονάκι ...καμμία πούδρα...
είχε και ένα πλαστικό μπουκαλάκι που της το γέμιζαν χύμα κολώνια....
Ένας χρηματιστής πλήρωνε ένα μαγερειό στην Αριστείδου για να πηγαίνει
να τρώει το μεσημέρι....
Και εκείνη ζούσε στον δικό της κόσμο....
Έμενε όπου εύρισκε σε κανένα ακατοίκητο και είχε κάμποσα πίσω από το Μοναστηράκι.
Αξέχαστες και οι πλάκες που έκανε στους μαγαζάτορες....
Όταν την έδιωχνε κάποιος καθότανε απ΄έξω και τον έκραζε....
"....θυμάσε τότε που με έπαιρνες στο πατάρι...ού να μου χαθείς....τότε ήμουνα καλή...το ξέρει η γυναίκα σου;"
Χαμός ...γέλια....
Δεν υπήρχε μέρα που να μην την αναζητούν στην Αγορά....ανησυχούσαν όταν
αργούσε να φανεί.
Στην Ομόνοια πείραζε τους νεαρούς πολιτσμάνους....εκείνοι δεν την γνώριζαν
και κάποιες φορές την πήγαιναν στο Τμήμα....ο Αξιωματικός Υπηρεσίας
χαμογελούσε και την έδιωχνε.
Κάποτε χάθηκε από την Αγορά....κανένας δεν έμαθε τι απέγινε.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2XHH7c0
via IFTTT
Σχολιαστε