…Βάζω πινελιές, μαχαιριές, έτσι προσπαθώ να ξεγελάσω τον θάνατό μου.
Η πρώτη συνάντηση με το έργο του Μιχάλη Μαδένη, ήταν ένας κατατοπιστικός κατάλογος με πολλά έργα που καθοδηγούν στην ανακάλυψη της ζωγραφικής του. Δεν ήταν παρών και στη δεύτερη συνάντηση μας με το έργο του. Έγινε στη γκαλερί Ευριπίδης, με αφορμή την τελευταία του έκθεση. Εκεί αφιερώσαμε ολόκληρο απόγευμα ανακαλύπτοντας το εικαστικό σύμπαν του Μαδένη. Τον συναντήσαμε επιτέλους, μια μέρα πριν κατέβει η έκθεση και απολαύσαμε την ξενάγηση του. Τα έργα στους τοίχους είναι τα αναρτημένα ποιήματα του. Και στην ανάγνωση των πολύχρωμων ποιημάτων είχαμε οδηγό τον ίδιο τον ποιητή.
Λίγες μέρες αργότερα ο Μιχάλης μάς υποδεχόταν στο εργαστήριο του κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Κι εκεί ένα ολόκληρο πρωινό ολοκληρώθηκε η μύηση στη ζωγραφική του. Ο Μιχάλης Μαδένης δεν είναι μόνο ένας υπέροχος ζωγράφος, είναι ένας τρυφερός άνθρωπος, γεννημένος ποιητής, αφοσιωμένος στην τέχνη του «…Το σχέδιο είναι ο λόγος, η αρχή και το τέλος, η γραμμή, που ανακαλύπτω τον εαυτό μου…».
-
Στην πρόσφατη έκθεση σου, ο κραδασμός του θεατή στην πρώτη επαφή με το έργο σου ήταν έντονος. «Είδα» όλο σου τον κόσμο. Συναισθήματα, ένταση, νοσταλγία, μοναξιά, έρωτες. Τοίχοι καλυμμένοι με δυνατά ποιήματα. Αλήθεια, ποιο είναι το εικαστικό σύμπαν του καλλιτέχνη Μιχάλη Μαδένη;
Ο κόσμος που ταξιδεύω στη ζωγραφική μου, είναι η αλήθεια μου. Γυμνά χέρια και ό,τι έχω μέχρι εκείνη τη στιγμή μαζέψει, με τα μάτια και τις αισθήσεις.
Το δώρο της ζωής φυλακισμένο στο λευκό του τελάρου.
Ο τετραγωνικός χώρος τους εργαστηρίου όχημα εξερεύνησης του άπειρου κόσμου.
Το φως, και το φως που γίνεται σκοτάδι, σκιά, νύχτα, οι δρόμοι μου.
Τα χέρια παλέτα γεμάτη χρώματα, χτίζω τον χρόνο, μέχρι ο κύκλος να αγγίξει την αρχή του.
-
Τι είναι ένας πίνακας για σένα;
Ένα έργο είναι μια χρονική στιγμή, που εξομολογούμαι, αυτό ακριβώς, που θέλω να πω.
Ο χρόνος της μάχης για το αποτέλεσμα είναι θυσία αυτών που δεν ζω.
Αμοιβή μου, το έργο, που περιέχει, παρελθόν, παρόν και μέλλον.
-
Μου είχες πει ότι έχεις δεν έχεις έμπνευση θα πάρεις τα πινέλα και τα χρώματα, θα σταθείς μπροστά στο καβαλέτο και η έμπνευση θα έρθει. Το συναίσθημα;
Το συναίσθημα και όσα άλλα χρειαστώ έρχονται σαν στρατιώτες στην πρώτη γραμμή.
Ο χρόνος μηδενίζεται και η ζωή μου δίνει χρώματα, ανάσες.
Όσο για την φράση της ερώτησης οφείλω να ομολογήσω ότι είναι λόγια του δασκάλου, Τέτση, που τα ακολουθώ.
-
Υπάρχουν πνευματικές ή συναισθηματικές ανάγκες που ένιωσες ότι δεν ικανοποιήθηκαν σε κάποιο συγκεκριμένο έργο;
Αν το έργο δεν με ικανοποιεί σημαίνει ότι δεν ολοκληρώθηκε, ότι δεν έχει φτάσει ακόμη στον λόγο της γέννησής του.
Το αφήνω στα χέρια του χρόνου και επανέρχομαι.
Αν δεν καταστρέψεις κάτι καλό δεν έρχεται το καλύτερο, δεν αποτελεί κανόνα, αλλά πάντα υπάρχει σαν σκέψη. Σαράκι, αν δεν με αφήσει, δεν το αφήνω.
-
Βλέποντας άπειρες φορές τα σχέδια σου (οφείλω να πω ότι με συνεπαίρνουν) διαπιστώνω ότι απευθύνονται σ’ αυτό που έλεγε ο Tapies «πνευματική αποσκευή του θεατή». Προφανώς πρόθεση δεν είναι απλά ο διάλογος αλλά μια αλληλοανίχνευση.
Το σχέδιο είναι ο λόγος, η αρχή και το τέλος, η γραμμή, που ανακαλύπτω τον εαυτό μου.
Όσο για τον θεατή, είναι ελεύθερος να κάνει το δικό του ταξίδι στις γραμμές.
Είναι το κλειδί του εργαστηρίου, το DNA του ζωγράφου.
-
…έχεις ένα προσωπικό μηχανισμό επικοινωνίας – προσέγγισής με το θεατή.
Στον θεατή, το μόνο που έχω να καταθέσω είναι η αλήθεια μου, κρεμασμένη γυμνή, απροστάτευτη – ανυπεράσπιστη αλλά είναι παρούσα.
-
Ο επιστήμονας λέει «δεν με νοιάζει να γίνω δημοφιλής, αφοσιώνομαι στα πειράματά μου για να φθάσω στον τελικό σκοπό». Ο ζωγράφος αξίζει να «θυσιάσει» μέρος της καλλιτεχνικής του υπόστασης για να γίνει εύκολα κατανοητός στο θεατή;
Εγώ θυμάμαι τους ζωγράφους, που η ζωγραφική, ήταν η ζωή τους. Αυτούς έχω για δασκάλους.
-
Το σύμπαν υπάρχει διότι υπάρχει ο ανθρώπινος νους!… Η τέχνη;
Ο άνθρωπος σημαδεύει τον χρόνο με τέχνη, η ματιά τρέφεται από κάθε μορφής τέχνη.
Η ψυχή φτερουγίζει,
ο άνθρωπος ανεβαίνει ψηλά,
εκεί, μόνος, αληθινός,
ενώνει τα κομμάτια του.
-
Σε μια σειρά έργων σου βλέπουμε να απεικονίζεται η πίσω πλευρά του τελάρου. Πνευματικά και συναισθηματικά πού βρίσκεται ο θεατής; Έχει κάτι να αποκρυπτογραφήσει;
Πολλά φαίνονται, υπάρχουν, μιλούν.
Τα πιο όμορφα τα ανακαλύπτεις.
Σε ποια πλευρά θα σταθείς δεν έχει σημασία, τα βήματα να πλησιάσεις, να αγγίξεις, να δεις, να παρατηρήσεις είναι τα πιο σημαντικό.
Ό,τι στολίδι βρεις είναι δικό σου,
το έργο τα έχει για πάντα καλά φυλαγμένο.
-
Η επιθυμία ενός θεατή να βγάλει κάποιο νόημα από ένα έργο, συχνά αποδεικνύεται παντελώς μάταιη. Κι όμως στέκεται μπροστά στο έργο για ώρα. Τι είναι αυτό που κρατά εν τέλει το θεατή στο έργο;
Για μένα μπορώ να πω, ότι στέκομαι περισσότερο στα έργα, που κρατούν το ενδιαφέρον.
Οι λόγοι πολλοί και διαφορετικοί, θα τολμούσα να πω, όταν το έργο με μαγεύει, γιατί η ζωγραφική είναι μαγεία.
-
Πού αποδίδεις την εμμονής σου με τη βροχή; Είναι ο Βαν Γκογκ μια από τις αφορμές;
Η αναφορά, που κάνατε στον Βαν Γκογκ σωστή, αλλά μαζί με πολλές άλλες αφορμές και σκέψεις, η βροχή έγινε αγαπημένη.
Για μένα κάθετος χωματόδρομος στις παλάμες του Θεού.
-
Ποιοι καλλιτέχνες επηρέασαν το έργο σου;
Νομίζω, είναι ευανάγνωστο, οι ζωγραφικές μου αγάπες και οι δάσκαλοί μου.
Είναι ελεύθερος ο θεατής να τα ανακαλύψει.
Είναι αρχή διαλόγου, επικοινωνίας και διαφωνίας, κάτι που η τέχνη προσφέρει απλόχερα.
-
Μίλησε μας για την αλήθεια στην τέχνη.
Όταν η ψυχή και το αίμα του καλλιτέχνη γίνει χρώμα, ο χρόνος σφραγίζει με ζωή.
Το έργο ταξιδεύει με ακρόπρωρο, σμιλεμένο ανεξίτηλα την αλήθεια, πολύτιμη σαν την ανάσα, σαν τη ματιά στο φως.
The post Μιχάλης Μαδένης: Ο άνθρωπος σημαδεύει τον χρόνο με τέχνη appeared first on Art22.
from Art22 https://ift.tt/31VcopL
via IFTTT