Η αρχή της δεκαετίας σηματοδοτείται από τη δεύτερη επίσκεψη της Isadora Duncan στην Ελλάδα με τον αδελφό της Raymond Duncan. Κατοικούν στην Κέρκυρα και επισκέπτονται την Ήπειρο Όμως, όπως αποκαλύπτεται από μια σειρά κειμένων που γράφονται αργότερα (1917) στον Αγ. Φραγκίσκο, υπάρχει μια κάποια παρεξήγηση - όπως και μια υπερεκτίμηση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στην Ιαπωνία του σήμερα - σχετικά με τις ελληνοπρεπείς χορο-εμφανίσεις της διάσημης Αμερικανίδας χορεύτριας. Αναμφισβήτητα η σημασία της προσφοράς της στην καθολικότερη εξέλιξη του μοντέρνου χορού είναι σημαντική. Αυτή η πεισματική εκπροσώπηση μιας απελευθερωμένης κίνησης, σύμφωνα με τις ορμέμφυτες ανάγκες του ανθρώπου είναι που επηρέασε τον διεθνή μοντέρνο χορό και όχι οι προσωπικές της εμφανίσεις που ξεσήκωναν τον ενθουσιασμό - αλλά δεν δημιούργησαν σχολή. Όσο για την ελληνικότητα του χορού της, η ίδια την απορρίπτει ήδη μετά την επιστροφή στην πατρίδα της. Με κάνει συχνά να χαμογελώ - κάπως ειρωνικά - όταν ο κόσμος αποκαλεί τον χορό μου ελληνικό, γιατί εγώ θεωρώ ως πηγή καταγωγής του τις ιστορίες που μου διηγόταν η Ιρλανδέζα γιαγιά μου, όταν διέσχιζαν τα λιβάδια της Αμερικής, μετανάστες του 1814, σε ένα σκεπαστό κάρο. Kαι επεξηγεί ότι κάτω από τη σκέπη ενός ειδυλλιακού ελληνισμού βρισκόταν η ιδέα μιας αγνής (λευκής) προμοντέρνας Αμερικής και εκείνης της ίδιας ως προτύπου της γυναίκας-σκαπανέα που διέσχιζε τα σύνορα του εαυτού της, της τέχνης και του έθνους. Το ηρωικό πνεύμα του Σκαπανέα. οι χειρονομίες του χωρικού-εργάτη, κάτι από τα τραγούδια για τους Γιάνκηδες· αυτή ήταν η πραγματική πηγή έμπνευσης. Μια νεαρή Αμερική, η μεγάλη αντίληψη της ζωής από τους στίχους του Walt Whitman αυτές είναι οι καταβολές του αποκαλούμενου ελληνικού χορού με τον οποίο κατέκλυσα τον κόσμο». Ελληνικοί χοροί πρωτοχορεύτηκαν από το Λύκειο των Ελληνίδων το 1911 στην εορτή μετά τεΐου προς τιμήν της εκ Καναδά κ. Chamfort επισήμου απεσταλμένης εις Αθήνας του υπό την προεδρίαν της λαίδης Aberdeen Διεθνούς Συμβουλίου Γυναικών. Ακολούθησαν, την ίδια χρονιά, τα Ανθεστήρια μια μουσικοχορευτική παράσταση, που εντυπωσίασε το κοινό της πρωτευούσης. Τα Ελληνικά Ανθεστήρια είναι η πρώτη γνήσια ελληνική εορτή, ην διοργάνωσε το Λύκειον εις το Ζαππείον Μέγαρον... Μια εορτή Πρωτομαγιάς με χορούς ελληνικούς, με τραγούδια ελληνικά, με μουσικήν ελληνικήν, με ενδύματα ελληνικά...» γράφει η Καλλιρρόη Parren μαχητική δημοσιογραφίας, εκδότρια της Εφημερίδας των Κυριών (1887) και ιδρύτρια του Λυκείου των Ελληνίδων.
Ο πυρήνας της χορευτικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων δημιουργείται σχεδόν ταυτόχρονα με την ίδρυση του Λυκείου ως πολιτιστικού και κοινωνικού σωματείου, το 1910. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, η μορφή της χορευτικής ομάδας γίνεται πιο συγκεκριμένη, αφού αρχίζουν να πραγματοποιούνται οι πρώτες εμφανίσεις στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινό. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 η ομάδα συγκροτείται με μεγαλύτερες απαιτήσεις και αρτιότερη χορευτική παιδεία. Αρχίζουν νέες αισθητικές αναζητήσεις, ενώ παράλληλα η επιτόπια έρευνα αποτελεί τη βάση για τον εμπλουτισμό του χορευτικού ρεπερτορίου. Ο προβληματισμός πάνω στην πιστότητα των κινητικών μοτίβων - με δεδομένη την προσήλωση στη γνησιότητα της ενδυμασίας και στην αυθεντικότητα των μελωδιών - παράλληλα με την αναζήτηση θεατρικών μορφών αποδεκτών από τον σύγχρονο μέσο θεατή, οδήγησε στη δημιουργία μιας σύγχρονης ομάδας τέχνης με εξειδικευμένο αντικείμενο: τον ελληνικό δημοτικό χορό. Η χορευτική ομάδα του Λυκείου, γίνεται, γνωστή στο κοινό μέσα από τις πάμπολλες θεατρικές παραστάσεις που καλείται, να δώσει. Πρωταρχικό ρόλο παίζουν οι αυθεντικές φορεσιές της πλούσιας και σπάνιας συλλογής του Λυκείου, που σήμερα ξεπερνούν τις 2.500 και στεγάζονται στο Μουσείο του, της Ιστορίας της Ελληνικής Ενδυμασίας.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ 24/10/1999 Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ 1910-1920 ΑΝΔΡΕΑ ΡΙΚΑΚΗ
from ανεμουριον https://ift.tt/2qDxvPF
via IFTTT