Οι Πυλώνες ανάπτυξης της Λαμίας

Οι Πυλώνες ανάπτυξης της Λαμίας
____________________________

Πρωτοήρθα στη Λαμία το 1996. Πάνε κοντά 25 χρόνια. Τη μισή μου ζωή. Ήταν εμφανές από τότε, ότι πρόκειται για μια Πόλη με αγέρωχους, σκληρούς και απότομους ανθρώπους. Αλλά εγώ την αγάπησα κυρίως γι'αυτό. Διότι μπροστά σου ακριβώς, σου έλεγαν τη γνώμη τους. Χωρίς περιστροφές και καλολογικά στοιχεία.

Φαίνεται, όμως, ότι αυτό το εξαιρετικό μας χαρακτηριστικό, δεν αρκεί για να αναπτυχθεί η Πόλη μας. Ανέκαθεν θυμάμαι την ισχυρότατη Στρατιωτική παράδοση της περιοχής, με Μονάδες υψηλού επιπέδου όπως η ΜΕΡΥΠ, το ΚΕΥΠ και η (αγαπημένη μου) 695ΑΒΠ στο Αυλάκι, που όταν πρωτομετατέθηκα εκεί, έψαχνα να βρω "Αυλάκι" στον Έβρο και την Κόρινθο. Η προνομιακή θέση της Λαμίας, ορίζει αναγκαία και την ανάγκη ύπαρξης εδώ, ισχυρών Στρατιωτικών Μονάδων. Και η Ιστορία της περιοχής, επέρχεται ως αναγκαίο αποτέλεσμα του αγέρωχου χαρακτήρα των κατοίκων και της στρατηγικής της θέσης. Απαραιτήτως, λοιπόν, αναδύεται ο δεύτερος πυλώνας ανάπτυξης, η Ιστορία μας. Οι Θερμοπύλες, η Αλαμάνα, ο Γοργοπόταμος, δεν επήλθαν τυχαία. Είναι αναπόδραστα προϊόντα της ουσίας μας. Ομοίως και η Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας. Αναπτυξιακός πυλώνας, σε προνομιακή πανελλήνια θέση, που χρόνια τώρα έχουμε απωλέσει. Ομοίως και ο Θερμαλισμός. Κομμάτι του γεωφυσικού γενετικού υλικού της Πόλης, ένα με τις Θερμοπύλες και ένα με την Ιστορία και τη θέση μας.

Μια Πόλη με τόσα ζηλευτά χαρίσματα, οφείλει να έχει και Ακαδημαϊκό φορέα ανάπτυξής τους. Το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας. Χωρίς ακαδημαϊκή εξέλιξη ο τόπος βουλιάζει. Χάνεται στην πεζή καθημερινότητα, χωρίς πλάνο και βαθύτερη σκέψη. Και, μάλιστα, πλάνο που να καθορίζεται από τις δικές μας προτεραιότητες. Όχι της Θεσσαλίας ή της Αθήνας, οι οποίες εν πολλοίς είναι ανταγωνιστικές Περιφέρειες.

Τέλος, θα αναφέρω την αγαπημένη μου Υγειονομική Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, που λόγω της στρατηγικής τοποθέτησης της Λαμίας επί των οδικών, τουριστικών, και θερμαλιστικών αξόνων, θα όφειλε να πρωτοπορεί Επιστημονικά και όχι να σέρνεται πίσω από το θεσσαλικό πανηγύρι.

Γράφω αυτά τα αυτονόητα, διότι πιστεύω όπως φάνηκε, ότι δεν είναι ευκαιριακά επιμέρους χαρακτηριστικά της περιοχής, αλλά οι Πυλώνες αυτοί, είναι σαρξ εκ της σαρκός για την Πόλη και τους κατοίκους της. Οι διεκδικήσεις μας για αυτούς τους Πυλώνες οφείλουν να είναι μόνιμες, όπως μόνιμη είναι η ίδια μας ή φύση. Να διεκδικούμε την ίδια μας την ουσία να αναπτύσσουμε τον εαυτό μας.