ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ

Η περίοδος 1950-1970 σηματοδότησε την αρχή του τέλους της γραφικής Ελλάδας και του ατόφιου ελληνικού τοπίου. Από δω και πέρα ο άναρχος «εκσυγχρονισμός» θυσίασε, στο βωμό της τουριστικής αξιοποίησης, την αισθητική, τα ήθη, τα έθιμα και την ίδια τη φύση του ελληνικού χώρου. Με το πρόσχημα αυτό η Ελλάδα άρχισε να χάνει το «χρώμα» και το «ύφος» που την έκανε ξεχωριστή. Οι φωτογράφοι των χρόνων αυτών ήταν εκείνοι που κατόρθωσαν να διατηρήσουν με τις εικόνες τους σκηνές και τοπία που δεν θα επιστρέφουν ποτέ. Γεννημένοι, οι περισσότεροι, στην επαρχία, επηρεάστηκαν από το περιβάλλον στο οποίο έζησαν και εργάστηκαν με πάθος για το καταγράψουν. Η νατουραλιστική απεικόνιση του ελληνικού τοπίου, που την πολυμορφία του πλουτίζει επιπλέον και ο μορφολογικός θησαυρός της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης των περισσότερων Ελλήνων φωτογράφων. Ο δυναμισμός του χώρου επισκίασε τον ανθρώπινο παράγοντα που, αν και φωτογραφήθηκε συστηματικά, αντιμετωπίστηκε τις περισσότερες φορές σαν μέρος του περιβάλλοντος του. Τα χρόνια αυτά το ενδιαφέρον των φωτογράφων είχε μετατεθεί από την απλή απεικόνιση του τοπίου σε μια βαθύτερη έκφραση και μια πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων. Το έντονο φως που κυριαρχεί στον ελληνικό χώρο αποτέλεσε έναν ακόμα βασικό παράγοντα ο οποίος συνετέλεσε στην προτίμηση που έδειξαν οι φωτογράφοι για τις εξωτερικές λήψεις. Η αποκλειστική φωτογράφιση ελληνικών θεμάτων δεν αποτελεί μειονέκτημα, ούτε προδίδει έλλειψη φαντασίας από την πλευρά των Ελλήνων φωτογράφων, αλλά μπορεί να ερμηνευτεί σαν μια εξελικτική και απόλυτα «εθνική» μορφή έκφρασης στο χώρο της φωτογραφίας· ιδιαίτερα στον τρόπο προσέγγισης του χώρου της, μπορεί να θεωρηθεί καρπός μιας ανεξάρτητης και πρωτότυπης αισθητικής αντίληψης που αναπτύχθηκε αποκλειστικά στην Ελλάδα.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Ο Κώστας Μπαλάφας μετά τον πόλεμο προσλήφθηκε στο φωτογραφικό τμήμα της ΔΕΗ. Κατά τη διάρκεια των πολλών υπηρεσιακών ταξιδιών του στην Ελλάδα έβρισκε την ευκαιρία να φωτογραφίζει την ελληνική ύπαιθρο και τους ανθρώπους της. Ασχολήθηκε συστηματικά με την καταγραφή του αγώνα των αγροτών για την επιβίωση, του παιδιού στην καθημερινή του ζωή, των ηθών και των εθίμων, καθώς της υπέροχης ελληνικής φύσης. Η δουλειά του φανερώνει έναν άριστο τεχνίτη και έναν ευαίσθητο καλλιτέχνη που γνωρίζει το ελληνικό φως και το καταγράφει με αριστουργηματικό τρόπο. Είναι πάμπολλες οι εκθέσεις του με θέματα παρμένα από την ελληνική ύπαιθρο. Παράδειγμα αποτελούν τα Μετέωρα, που τα φωτογράφιζε επί 20 χρόνια. Μεγάλος είναι επίσης ο αριθμός των λευκωμάτων που έχουν εκδοθεί με μαυρόασπρες φωτογραφίες του.

ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΕΤΖΗΣ

Ο Σπύρος Μελετζής αμέσως μετά τη λήξη του Εμφυλίου ξεκίνησε ξανά τις φωτογραφικές περιηγήσεις του. Άρχισε μια συστηματική φωτογράφιση των αρχαιολογικών χώρων σε συνάρτηση με το περιβάλλον τους. Η προσπάθειά του αυτή δημιούργησε έναν νέο τύπο αρχαιολογικών οδηγών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι Δελφοί, η Ακρόπολη, η Επίδαυρος, η Ρόδος, η Ολυμπία, το Σούνιο, η Κόρινθος, οι Μυκήνες κ.ά.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ. ΨΑΡΕΜΑ ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ, ΓΙΑΝΝΕΝΑ 1962.

ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΕΤΖΗΣ. ΑΓΡΟΤΙΣΣΑ.

ΤΑΚΗΣ ΤΛΟΥΠΑΣ. ΣΙΔΗΡΙΚΑ, 1957.

ΤΑΚΗΣ ΤΛΟΥΠΑΣ. ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, 1950.

Ταυτόχρονα συνέχισε τις εξορμήσεις του σε μέρη που είχε ήδη επισκεφθεί, όπως τον Όλυμπο, την Κεφαλλονιά, την Ήπειρο και την Ιθάκη. Οι φωτογραφίες του αυτές διαθέτουν έντονο δυναμισμό και δραματικότητα. Το Μάιο του 1957 παρουσίασε στην Αθήνα μια έκθεση με 100 φωτογραφίες του. Αναγνωρίζοντας το δημιουργικό έργο του η ΕΦΕ του απένειμε τον τίτλο του «Τεχνοκρίτη».

ΤΑΚΗΣ ΤΛΟΥΠΑΣ (1920-2003)

Ο Τάκης Τλούπας, ξυλογλύπτης στο επάγγελμα, έζησε στη Λάρισα και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία λίγο πριν από τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Η φωτογραφία σταδιακά τον κατέκτησε και έγινε ο χώρος στον οποίο αφοσιώθηκε. Τα θέματά του τα αντλούσε από τον θεσσαλικό χώρο και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν. Με τρόπο άμεσο και ρεαλιστικό αποτυπώνει τη σκληρή καθημερινότητά τους. Οι άνθρωποι και το ύπαιθρο δένουν αρμονικά στις συνθέσεις του, που χαρακτηρίζονται από τεχνική αρτιότητα, πρωτοτυπία και μεγάλη ευαισθησία. Ο Γιάννης Βανίδης στον πρόλογο ενός μικρού λευκώματος με φωτογραφίες του Τλούπα (1985) γράφει: «[...] Από τότε μέχρι σήμερα για παραπάνω από 45 χρόνια ο Τλούπας δουλεύει δημιουργικά υπηρετώντας μία τέχνη ευγενική που της αφοσιώθηκε ολόψυχα, αλλά και αυτή με τη σειρά της τον αντάμειψε πλουσιοπάροχα, όχι βέβαια υλικά, αλλά πνευματικά, προσφέροντάς του όλα τα πολύτιμα μυστικά της και τις ακριβές της χαρές. Ανήκει δικαιωματικά σε μία μικρή αλλά δυναμική ομάδα καλλιτεχνών φωτογράφων που διαμόρφωσαν με το έργο τους το πρόσωπο της μεταπολεμικής φωτογραφίας της Ελλάδας [.. .]».44 Την πρώτη του δουλειά ο Τλούπας την παρουσίασε σε ατομική του έκθεση στη Λάρισα το 1951. Αναρίθμητες είναι οι δημοσιευμένες φωτογραφίες του σε περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες και βιβλία. Το ίδιο ισχύει για τις ομαδικές και ατομικές εκθέσεις του. Η βαθιά αγάπη του για το χώρο όπου ζούσε και εργαζόταν τον οδήγησε στη δημιουργία ενός μεγάλου και αξιόλογου φωτογραφικού αρχείου για τη Θεσσαλία. Προλογίζοντας μιαν έκθεση του στη Θεσσαλονίκη, το 1985, η φωτογράφος Κατερίνα Πετρίδου έγραψε:«[...] Ο Τλούπας, με την ευαισθησία, την ανθρώπινη ζεστασιά και την τεχνική του κατάρτιση, έχει πετύχει να δώσει σε απλά και καθημερινά θέματα μια πραγματικά ποιητική μεταμόρφωση και μια λυρική διάσταση. Δίκαια λοιπόν θεωρείται ο "ποιητής" της ελληνικής φωτογραφίας. Η υψηλή ποιότητα της δουλειάς του, ο πλούτος των τονικών διαβαθμίσεων, το βαθύ συναίσθημα που εκφράζουν τα έργα του και γενικά η προσφορά του στη διατήρηση της λαογραφικής παράδοσης, προσδίδουν στις φωτογραφίες του μια απροσδιόριστη μαγεία και διαχρονικότητα. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι ο Τλούπας, ο Μελετζής και ο Μπαλάφας, οι τρεις αυτοί φωτογράφοι με τα τόσα κοινά σημεία, συνδέθηκαν μεταξύ τους σε προσωπικό επίπεδο και παρουσίασαν έργα τους σε μια κοινή φωτογραφική έκθεση τους.

Άρης Κωνσταντινίδης. Ελλάδα, δεκαετία του '50.

ΑΛΛΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΠΙΟΥ

Ο χώρος αλλά κυρίως ο σκοπός του βιβλίου δεν επιτρέπει την αναφορά όλων των φωτογράφων που διακρίθηκαν την περίοδο αυτή στη φωτογράφιση του ελληνικού τοπίου και των ανθρώπων που ζούσαν σε αυτό.

ΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ. ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50.

ΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ. ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50.

Ενδεικτικά αναφέρονται οι:

ΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ (1913-1993)

Αρχιτέκτονας και ερασιτέχνης φωτογράφος, ο Κωνσταντινίδης αποτελεί μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και για τους δύο χώρους. Ξεκίνησε το 1945 φωτογραφίζοντας την αρχιτεκτονική δουλειά του και επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα, σκηνές της καθημερινής ζωής, αρχιτεκτονικά λαϊκά μοτίβα, τα παραπήγματα, τις κυκλαδίτικες μάντρες και τους περιστεριώνες, εικόνες που αναδείκνυαν το ταπεινό μεγαλείο του ελληνικού τοπίου και τη δημιουργικότητα της παράδοσης. Πίστευε ότι μόνο η ασπρόμαυρη φωτογραφία εξέφραζε τις απόψεις του και μπορούσε να αποτελέσει καλλιτεχνική δημιουργία. Δούλευε πάντοτε με κλειστά διαφράγματα, αρχικά με μηχανή Leica στα 35 mm και αργότερα με Rolleiflex στα 6x6 εκ. Στην αρχή εμφάνιζε και εκτύπωνε ο ίδιος τις φωτογραφίες του, αλλά αργότερα τις έδινε στον φίλο του Ντίμη Χαρισιάδη. Το φωτογραφικό του έργο έγινε πλατύτερα γνωστό μετά την ατομική έκθεση φωτογραφιών του το 1951 στο Ζάππειο. Υπήρξε από τα πρώτα μέλη της ΕΦΕ και το 1963 του απονεμήθηκε ο τίτλος AFIAP. Το ύφος ορισμένων από τις πρώιμες φωτογραφίες του δείχνει επιρροές από τον Eugene Atget και τον Herbert List. Για μια έκθεση φωτογραφιών του, το 1953 στο Ζάππειο, η Ελένη Βακαλό, μεταξύ άλλων, γράφει: «Ο Κωνσταντινίδης ξέρει να βλέπει. Τα τοπία του έχουν όλη τη μαλακή καθαρότητα των σχημάτων που δεν επιβάλλονται στο φως αλλά ζούνε μέσα σ'αυτό. Στη φωτογραφία του ξέρει να μη καταστρέφει τα πράγματα για χάρη του φωτός, μα ούτε να καταργεί το φως για να παίζει με τα σχήματα.»

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΤΣΙΟΣ (1910-2008)

Αρτοποιός στο επάγγελμα, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία από το 1934 και την υπηρέτησε για 60 περίπου χρόνια. Υπήρξε ο «ανταγωνιστής» του Τ. Τλούπα, αφού έδρασε στην ίδια περιοχή, άσχετα αν παρέμεινε ερασιτέχνης. Η δραστηριότητά του επικεντρώθηκε κυρίως στο Πήλιο και τον Θεσσαλικό Κάμπο. Υπήρξε από τους ιδρυτές του παραρτήματος της ΕΦΕ Βόλου και το 1968 τιμήθηκε με τον τίτλο AFIAP. Μεγάλος είναι ο αριθμός των Πανελλήνιων και Διεθνών εκθέσεων στις οποίες είχε συμμετάσχει και είχε βραβευτεί. Το 1987 κυκλοφόρησε το λεύκωμα Φωτογραφίες (εκδ. Ύψιλον) και το 1994 το λεύκωμα Γυναίκες της γης, σε κείμενα Μαρούλας Κλιάφα (εκδ. Κέδρος). Ο Νίκος Κολοβός σε άρθρο του γράφει για τον φωτογράφο:«[...] Τον ενδιαφέρουν η αναλογία και η αλήθεια τους, αισθητικές αξίες τις οποίες χρησιμοποιεί ως κανόνες των φωτογραφικών απανθισμάτων του. [...] Τον ενδιαφέρει η αναλογική αναπαράσταση των τόπων και των ανθρώπων. Η ζωή και η δράση, η ύπαρξη και η παρουσία τους. [...] Η εμμονή σε αυτές τις αρχές δεν αποδεικνύει οπισθοδρομικότητα, αλλά αναδεικνύει συνέπεια καλλιτεχνική και σεβασμό στο ουσιώδες. [...] Τα λευκώματα του Δημήτρη Λέτσιου, κυρίως εκείνο με τον τίτλο Φωτογραφίες, δείχνουν ανάγλυφα όλα όσα σημειώθηκαν παραπάνω». Ο ίδιος, σε κείμενο για μια έκθεσή του το 1976, μεταξύ των άλλων αναφέρει:«[...] Κι έτσι λοιπόν, παραδομένος ο φωτογραφικός φακός στη βούληση και στις προθέσεις εκείνου που τον οδηγεί, αρχίζει να μπορεί να λειτουργεί πιο δημιουργικά, για να φωτογράφει και με ποιοτικές αφαιρέσεις, που μέσα απ' αυτές η αντικειμενικότητα υψώνεται σε ό,τι θα ονομάζαμε τέχνη και η αναπαραστατική εικόνα (που έχει πιάσει και την αλήθεια της στιγμής) να κερδίζει σε ποιότητα, σε καλλιτεχνικό και πνευματικό περιεχόμενο[...]».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΤΣΙΟΣ. «ΝΤΟΥΕΤΟ», 1960.

Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ. Η ΟΔΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '50. ΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ KODACHROME-X ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ.

Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ. Η ΟΔΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '50. ΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ KODACHROME-X ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Ο Α. Οικονομίδης αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση φωτογράφου. Η δράση του άρχισε κατά το Μεσοπόλεμο και συνεχίστηκε μετά τη δεκαετία του 1950. Δεν ασχολήθηκε μόνο με τη φωτογράφιση των τοπίων της Ελλάδας, αλλά εξέδωσε και ικανό αριθμό λευκωμάτων με φωτογραφίες του, που όλα τους σχεδόν εκδόθηκαν στην Ευρώπη. Το πιο περίεργο όμως είναι ότι οι πληροφορίες για τον ίδιο είναι ελάχιστες και οι αναφορές γι' αυτόν και τη δράση του είναι ανύπαρκτες σχεδόν στον τύπο και τα περιοδικά. Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Α. Οικονομίδης ζούσε εκτός Ελλάδος, πιθανόν στην Ελβετία, χώρα στην οποία είχε εκδώσει ορισμένα από τα λευκώματά του. Οι φωτογραφίες του έχουν χαρακτήρα ταξιδιωτικό και τουριστικό, με προσεγμένες συνθέσεις, άριστο φωτισμό και εξαίρετη αισθητική.

Ν. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ. ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ, 1940.

ΝΤΙΜΗΣ ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ. ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ ΘΕΜΑ.

Τα λευκώματά του διαθέτουν ιδιαίτερη ποιότητα και είναι σχεδιασμένα με βάση αντίστοιχα ξένα τουριστικά λευκώματα των χρόνων εκείνων. Ανάμεσα στα λευκώματά του είναι γνωστά τα: Greece, εκδ. Geographico De Agostini, Noβάρα 1949, Greece, the Crossroads of Gods and Men, ιδ. έκδ., Λωζάνη 1955, La Grece Lumineuse, χ.χ., Από την Ελλάδα, εκδ. Σαλίβερος, Αθήνα 1950, Greece. Paradise on Earth, με πρόλογο του Ηλία Βενέζη, ιδ. έκδ., Λωζάνη 1966.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (1918-1933)

Εκπαιδεύτηκε στη ζωγραφική και τη φωτογραφία από τον πατέρα του Στέφανο Στουρνάρα, στον Βόλο. Το 1937 ανέλαβε με τον αδελφό του Κωνσταντίνο το οικογενειακό φωτογραφείο. Ασχολήθηκε με ιδιαίτερη επίδοση με τη ζωγραφική, τον επιχρωματισμό φωτογραφιών, τη χαρακτική και την αγιογραφία. Λίγο πριν από τον πόλεμο, όταν οι χρωμολιθόγραφες καρτ-ποστάλ δεν ήταν πια της μόδας, στράφηκε στην έκδοση μαυρόασπρων φωτοκαρτών, που αργότερα τις τύπωνε με τυπογραφική μέθοδο. Σε νεαρή ακόμα ηλικία, ασχολήθηκε με την έγχρωμη φωτογραφία και συγκεκριμένα με τα έγχρωμα αντιστρεπτά φιλμ (σλάιντ) της Gevaert. Την περίοδο 1938-1950 κατέγραψε τη ζωή και τα τοπία της Μαγνησίας. Από το 1952 εργάστηκε στην Αθήνα. Στην αρχή ασχολήθηκε με το πορτρέτο και τη γαμήλια φωτογραφία, σύντομα όμως στράφηκε στην τουριστική φωτογραφία, με τελικό σκοπό την έκδοση καρτ-ποστάλ, που μέχρι το 1970 ήταν μαυρόασπρες. Ένα μεγάλο μέρος από αυτές τις προωθούσε στις τουριστικές περιοχές και κυρίως στα μουσεία. Ζήτηση είχαν επίσης και μεγαλύτερες τέτοιες φωτογραφίες του (18x24 εκ. και 30x49 εκ.) που αποτελούσαν τα πόστερ της εποχής. Αργότερα άρχισε να εκδίδει και έγχρωμες καρτ-ποστάλ (τοπία, αρχαιολογικά, ηθοποιούς κ. ά.), που στην αρχή εκτύπωνε στην Ιταλία και στην Αμερική και κατόπιν στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα (2009) εργάζονται στο χώρο της φωτογραφίας τα παιδιά του και ο εγγονός του Νικόλαος.

ΝΤΙΜΗΣ ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ (1911-1993)

Ο Χαρισιάδης έχει αναφερθεί ξανά για κάποιες από τις πολύπλευρες δραστηριότητές του, τις οποίες συνέχισε και κατά την περίοδο αυτή. Το 1955 ταξίδεψε για ένα χρόνο σε όλη την Ελλάδα, φωτογραφίζοντας για λογαριασμό του Υπουργείου Ανασυγκρότησης. Οι φωτογραφίες του αυτές αποτέλεσαν τον πυρήνα μιας μεγάλης έκθεσης που παρουσίαζε το έργο της τότε κυβέρνησης για την ανασυγκρότηση της χώρας. Το 1959 ίδρυσε δικό του φωτογραφικό πρακτορείο, με συνεταίρο τον πρώην συνεργάτη του Διονύση Ταμαρέση, στην οδό Πανεπιστημίου 16. Το πρακτορείο αναπτύχθηκε γρήγορα και έφτασε να απασχολεί δέκα μόνιμους υπαλλήλους και αρκετούς εξωτερικούς συνεργάτες. Πολλές ήταν οι ατομικές του εκθέσεις. Οι πιο σημαντικές έγιναν στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη, τη Μαδρίτη, την Αλαμπάμα κ.α. Αναρίθμητες είναι σχεδόν και οι συμμετοχές του σε ομαδικές. Έχουν επίσης εκδοθεί πέντε λευκώματα που περιέχουν δικές του φωτογραφίες, αποκλειστικά: Mount Athos (1948), Exodus Revisited (1959), Down of the Gods (1968), Ατλαντίς (1969) και Men of Athens (1972). To 1952 ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Τιμήθηκε επίσης από τη FIAP με τις διακρίσεις AFIAP (1963) και EFIAP (1968). Πολύ σημαντική ήταν, όπως προαναφέρθηκε, η συμμετοχή του στην έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης με τίτλο «Η Οικογένεια του Ανθρώπου» («The Family of Man»). Όλο αυτό το διάστημα, και παρά τις πολλές επαγγελματικές του υποχρεώσεις, ο Χαρισιάδης έβρισκε το χρόνο να φωτογραφίζει για τον εαυτό του τα τοπία της Ελλάδας, τους ανθρώπους της, το φως της. Οι εικόνες του εκπέμπουν αισιοδοξία και οι περισσότερες έχουν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.

ΑΛΚΗΣ Ξ. ΞΑΝΘΑΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ 1939-1970 ΤΟΜΟΣ Β’ ΠΑΠΥΡΟΣ ΑΘΗΝΑ 2008

from ανεμουριον https://ift.tt/34O5YtB
via IFTTT