Το 1793 οι βασιλόφρονες στην περιοχή της Βανδέας πολεμούσαν άγρια κατά των πιστών στις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης στρατευμάτων. Σε αυτή την εμφύλια σύγκρουση αγριότητες κατά των αντιπάλων καταγράφηκαν και από τα δύο στρατόπεδα. Ωστόσο αυτά που συνέβησαν κατά της διάρκεια και μετά από την σύγκρουση στο Λε Μαν θυμίζουν έντονα γερμανικές πρακτικές στα στρατόπεδα εξόντωσης.
Τον χειμώνα του 1793 η κατάσταση για τον «Καθολικό και Βασιλικό Στρατό της Βανδέας» μόνο ρόδινη δεν φάνταζε. Μόλις 15.000 άνδρες, τραγικά εξοπλισμένοι, ρακένδυτοι, πεινασμένοι, ακολουθούμενοι από τις επίσης πεινασμένες οικογένειές τους – περίπου 20.000 ψυχές – μάχονταν ακόμα κατά των στρατών της Δημοκρατίας, της δυσεντερίας και του τύφου.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1793 ο «στρατός» αυτός έφτασε στην πόλη Λε Μαν και εισήλθε σε αυτή με σκοπό την εύρεση τροφίμων. Οι βασιλόφρονες διασκορπίστηκαν σε όλη την πόλη ψάχνοντας μη λαμβάνοντας μέτρα ασφαλείας. Δύο ημέρες αργότερα δημοκρατικά στρατεύματα – 20.000 άνδρες – υπό τους στρατηγούς Ουστερμάν και Μιλέρ κινήθηκαν προς την πόλη.
Έγιναν αντιληπτά από τον στρατηγό των βασιλοφρόνων, τον γενναίο Ανρί ντι Βεργιέ, ο οποίος εξήλθε της πόλης με 3.000 άνδρες και έστησε ενέδρα στους αντιπάλους σε παρακείμενο δάσος. Πράγματι οι δημοκρατικοί ανυποψίαστοι έπεσαν στην παγίδα και υφιστάμενοι απώλειες πανικοβλήθηκαν και ήταν έτοιμοι να τραπούν σε φυγή, όταν τους ήρθαν ενισχύσεις.
Έτσι, υπερέχοντας και συντριπτικά σε αριθμό, ανέτρεψαν τους βασιλόφρονες και τους καταδίωξαν ως την πόλη. Οι εντός της πόλης βασιλόφρονες αιφνιδιάστηκαν πλήρως. Την ώρα που έδυε ο ήλιος οι δημοκρατικοί εισήλθαν στην πόλη όπου δεν συνάντησαν οργανωμένη αντίσταση. Χάρη στο θάρρος του ντι Βεργιέ ορισμένοι βασιλόφρονες κατάφεραν να φύγουν από την πόλη.
Οι περισσότεροι όμως παγιδεύτηκαν εντός της. Αυτοί που παγιδεύτηκαν, μη έχοντας καμία ελπίδα, αποφάσισαν να πουλήσουν ακριβά τις ζωές τους και κατάφεραν να αντισταθούν ως την επομένη. Κάθε οίκημα όμως από όπου προβαλλόταν αντίσταση σύντομα ισοπεδώνονταν από τα πυροβόλα των δημοκρατικών.
Όσοι εξέρχονταν από τα φλεγόμενα σπίτια, τραυματίες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αν και παραδίδονταν, σφαγιάζονταν ανηλεώς. Ήταν μια απίστευτη σφαγή. Οι δημοκρατικοί παραδέχτηκαν την σφαγή 2-5.000 μάχιμων και μη βασιλοφρόνων. Ωστόσο ο πραγματικός αριθμός των νεκρών άγγιξε τους 15.000 ανθρώπους, βάσει του αριθμού των όσων κατάφεραν να επιζήσουν.
Οι μαρτυρίες κάνουν λόγο για δολοφονίες με τις ξιφολόγχες γυναικών και παιδιών, για άγριες εκτελέσεις των αντιπάλων πολεμιστών, για ανθρώπους που ρίχνονταν στα φλεγόμενα ερείπια οικιών. Είναι γνωστό ότι οι επαναστάσεις τρέφονται με αίμα, αλλά στο Λε Μαν οι δημοκρατικοί ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε αγριότητα. Ήταν η μεγαλύτερη, αναλογικά με τον χρόνο που διήρκεσε, σφαγή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
“Αν επιτεθώ ακολουθήστε, αν υποχωρήσω σκοτώστε με, αν πεθάνω εκδικηθείτε”
from History-point.gr https://ift.tt/2wgXQpC
via IFTTT