Από τα πιο κοινά πουλιά το χειμώνα στη χώρα μας κυρίως σε ελαιώνες, οπωρώνες και μέρη με μεγάλους και πυκνούς θάμνους. Όπως λέει και το όνομά του, ο αρσενικός φοράει μαύρο «σκούφο» στο κεφάλι, που φτάνει μέχρι το ύψος των ματιών. Αρκετοί Μαυροσκούφηδες είναι επιδημητικοί στην Ελλάδα και φωλιάζουν σε μικτά ή φυλλοβόλα δάση και ρεματιές. Στην πλειοψηφία τους, όμως, αυτά τα πουλιά μάς έρχονται το χειμώνα ή περνούν κατά τη μετανάστευση. Ο αρσενικός Μαυροσκούφης ξεχωρίζει από το θηλυκό χάρη στο στιλπνό, μαύρο «σκούφο» και την ανοιχτή, γκρίζα κοιλιά. Ο «σκούφος» της θηλυκιάς είναι καστανοκόκκινος. Οι νεαροί γενικά, μοιάζουν στην εμφάνιση με τη μητέρα τους. Η φωνή του Μαυροσκούφη είναι ένα βραχνό τρίξιμο κι ένα ηχηρό «τεκ, τεκ», γρήγορα επαναλαμβανόμενο όταν το πουλί φοβηθεί και σημάνει συναγερμό. Το κελάηδημά του, ένα πλούσιο τερέτισμα με ποικιλία, καταλήγει σε δυνατή κορόνα. Το φθινόπωρο και το χειμώνα ο Μαυροσκούφης προτιμά ιδιαίτερα τους μικρούς και ζουμερούς καρπούς, γι’ αυτό και βρίσκει καταφύγιο στους καλλωπιστικούς θάμνους με καρπούς, που φυτεύονται μέσα στα πάρκα. Φτιάχνει τη φωλιά του στα χαμηλά των δέντρων ή στο πάνω μέρος των θάμνων και γεννάει μία ή δύο φορές, Μάιο έως Ιούλιο, από 4 - 5 αβγά. Οι γονείς κλωσσούν επί 10 - 12 ημέρες και φροντίζουν από κοινού τα μικρά που πετούν μετά από 10 - 13 μέρες.
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣΕΚΔΟΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ1996
from ανεμουριον https://ift.tt/2SkjSiF
via IFTTT