ΚΕΡΥΝΕΙΑ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1974 ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΕΣΦΥΖΕ ΑΠΟ ΖΩΗ ΜΕΡΕΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑΣ ΥΣΤΕΡΑ ΗΛΘΕ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ ΞΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΞΕΝΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΦΩΤ: G BEUTTER)
Στον μαρτυρικό κυπριακό Βορρά, όπου περίσσευε η δήωση και συνεχίζεται η παραχάραξη, το χρονικό του Αττίλα άρχισε να ξετυλίγεται με μια ύπουλη επιχείρηση που αυτοαποκλήθηκε «ειρηνευτική», βαθιά χαράματα του Σαββάτου 20ής Ιουλίου 1974, πέντε μόνο μέρες μετά το άνοιγμα της μοιραίας Κερκόπορτας από τους ασυναίσθητους και θλιβερούς εμπνευστές του πραξικοπήματος. Πρώτα σε κάποιες γραφικές ακρογιαλιές (Γλυκιώτισσα-Πέντε Μίλι-Κλέαρχος), που η άνιση αναμέτρηση τις έπνιξε στο αίμα, κι αμέσως ύστερα στα γύρω χωριουδάκια, που ανυποψίαστα ανηφόριζαν κατά την κορφή του Αγίου Ιλαρίωνα. Στη συνέχεια, την ώρα ακριβώς που υπογραφόταν η ανακωχή (23 Ιουλίου), ο Αττίλας, παρασπονδώντας, πάτησε με το βαρύ του πέλμα τη μικρή-πικρή πολιτεία της Κερύνειας, θρυμματίζοντας την ανεπανάληπτη ομορφιά της και ξετινάζοντας πολιτιστικές μήτρες και πολύτιμες μνήμες τριών χιλιάδων χρόνων. Απ' εκεί και πέρα, και κατά παράβαση κάθε υποχρέωσης που διαδοχικά αναλαμβάνει, άπλωσε προς τα δύο περήφανα κεφαλοχώρια της περιοχής, τον Καραβά και τη Λάπηθο, και σε όλο το μοσχοβολημένο κι απέραντο τους λεμονόδασος. Έτσι στερέωσε και πλαισίωσε το βασικό του προγεφύρωμα (30 Ιουλίου-8 Αυγούστου). Και στις 14 Αυγούστου, έδωσε το νέο μεγάλο λάκτισμα, με το οποίο πέτυχε να παγιδεύσει ολόκληρο τον όγκο του Πενταδάκτυλου κι όλο τον χρυσό κάμπο της Μεσαορίας, να μπει στην αρχοντική και καταπράσινη κωμόπολη Μόρφου, να καταλάβει και να απονεκρώσει το πραγματικό καμάρι του νησιού, την Αμμόχωστο, με τα μεσαιωνικά της στολίδια και τις ακατάλυτες προγονικές της δόξες (Έγκωμη, Σαλαμίνα, Κωνσταντία, κι ακόμη να επεκταθεί ως την Ακτή Αχαιών και σε όλη την τραγική Καρπασία, ώς πέρα στο καθαγιασμένο μοναστήρι του Απόστολου Ανδρέα.
Έσφυζε ο κυπριακός Βορράς από παράδοση, ιστορία, ομορφιά, ζωή, προκοπή και η απόσπαση του, που συνοδεύτηκε από άφθονο αίμα, πόνο και δάκρυ (γύρω στις 5.000 οι νεκροί και οι τραυματίες, 2.700 οι αγνοούμενοι, περί τις 200.000 οι εκτοπισμένοι, ανυπολόγιστες οι πολιτιστικές και υλικές καταστροφές) έθεσε υπό τη στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας το 36,3% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή ολόκληρη την επαρχία Κερύνειας και σχεδόν ολόκληρη την επαρχία Αμμοχώστου, σημαντικό τμήμα της επαρχίας Λευκωσίας και διάφορα χωριά της επαρχίας Λάρνακας. Αλλά η τέτοια αρπαγή σημαίνει ότι ο Αττίλας διατηρεί υπό τον έλεγχο του:
Το 70% των καλλιεργούμενων παραγωγικών εκτάσεων του νησιού, το 56% του μεταλλευτικού του πλούτου, το 51,5% των ακτών του με το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι του (της Αμμοχώστου) και τα μικρότερα λιμάνια Κερύνειας, Ξερού, Μπογαζιού κ.λπ., τα κυριότερα τουριστικά του κέντρα (Αμμόχωστος, Κερύνεια, κ.ά.), μεγάλο μέρος του βιομηχανικού δυναμικού του, κ.λπ.
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ ΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΞΑΝΑΕΙΔΑΝ ΑΡΑΓΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ; ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ «ΥΠΟ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ» ΕΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ «ΑΠΟ ΑΤΑΚΤΟΥΣ» ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΔΕΧΘΗΚΕ ΩΜΑ Ο ΡΑΟΥΦ ΝΤΕΝΚΤΑΣ;
Δυο πόλεις (Κερύνεια και Αμμόχωστος) και τη μισή Λευκωσία, τα σημαντικότερα αγροτικά κέντρα (Μόρφου, Λάπηθος, Καραβάς, Μύρτου, Κυθρέα, Λευκόνοικο, Τρίκωμο, Γιαλούσα, Ριζοκάρπασο, Ακάνθου) και γύρω στα 200 άλλα χωριά.
Μερικούς από τους αντιπροσωπευτικότερους για την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου οικισμούς ή χώρους (Αγ. Ειρήνη, Βούνοι, Έγκωμη, Σαλαμίνα, Αίπεια, Σόλοι, Χύτροι, κ.λπ.)
Διάφορα μοναστήρια (Απ. Ανδρέα, Αγ. Βαρνάβα, Χρυσοστόμου, Λάμπουσας, Σινά-Βασιλείας, Αγ. Παντελεήμονα) και πλήθος άλλων προσκυνημάτων, βυζαντινών και νεώτερων ναών, ως και την καθέδρα του Αγ. Σπυρίδωνα, στην Τριμιθούντα.
Τα ουρανοκρέμαστα βυζαντινό-μεσαιωνικά κάστρα του Αγ. Ιλαρίωνα, του Βουφαβέντου και της Καντάρας, με τα πολυδαίδαλα παλάτια («Εκατό Σπίτια της Ρήγαινας») και με τα ιερά τους, το επιβλητικό φρούριο της Κερύνειας (σ' αυτό φυλαγόταν και το γνωστό ναυάγιο του 4ου αι. π.Χ.), τα μοναδικά γοτθικά μνημεία της εντός των τειχών (με τον Πύργο του Οθέλλου) παλαιάς Αμμοχώστου, του Μπέλλα-παϊς και της Αγίας Σοφίας
Έναν μεγάλο αριθμό εκπαιδευτηρίων, βιβλιοθηκών, ιδιωτικών και δημόσιων, καλλιτεχνικών συλλογών, μουσείων, νοικοκυριών, κ.λπ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1974 Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΔΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΑΕΡΟΣ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΤΤΙΛΑΣ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΒΑΣΕΙ ΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΜΠΝΕΥΣΤΩΝ ΤΟΥ: ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΜΕΛΙΣΤΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ
Όμως είναι και οι θησαυροί που λεηλάτησε ή ξεπούλησε ο Αττίλας, είναι οι εκκλησιές που έκαμε τζαμιά ή αποθήκες, είναι τα καθιδρύματα, τα κοιμητήρια, τα κατάλοιπα της ιστορίας που κατέστρεψε, οι έποικοι της Ανατολίας που κουβάλησε, οι φυσιογνωμίες των τόπων που αλλοίωσε με αταίριαστα κτίσματα και χρώματα, τα τοπωνύμια που τα τούρκεψε...
Αλήθεια, πώς μπορεί κανένας να ξεχάσει; Αφού κι ο Ποιητής, ο Κερυνειώτης ποιητής Ν. Κρανιδιώτης, δεν διστάζει και τους νεκρούς ακόμη να ξορκίζει:
Μάνα μου, που κοιμάσαι στ' άγιο
μνήμα κράτησε στο ριγμένο χέρι
την οργή σου, κράτησε στα κλειστά
σου βλέφαρα τη μνήμη και στην
καρδιά σου ζωντανό το μέγα θάμα
για την ανάσταση, που δεν μπορεί ν' αργήσει.
ΚΥΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
from ανεμουριον https://ift.tt/2VUdwJD
via IFTTT