Η Βοιωτία έχει μακρά παράδοση στην Τέχνη. Από τα αρχαιότατα χρόνια η παράδοση αυτή μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, από αιώνα σ’ αιώνα και φτάνει δημιουργική ως τις μέρες μας. Τα παλιά μπολιάζονται σε νέα βλαστάρια, ο Πίνδαρος και ο Ησίοδος ανανεώνονται και μεταπλάθονται σε νεοελληνικούς στίχους. Έτσι γίνεται με την Τέχνη πάντοτε. Έκφραση ζωής η Τέχνη, παρακολουθεί τη ροή της ίδιας της ζωής και παίρνει τη μορφή που κάθε φορά εκφράζει ουσιαστικότερα την ανθρώπινη ευαισθησία, την αγωνία. Έτσι, λυτρώνει πιο αποτελεσματικά, λευτερώνει το δημιουργό και το συνάνθρωπό του.
Στο χώρο των εικαστικών τεχνών η σημερινή Βοιωτία βρήκε την έκφρασή της σε σημαντικούς δημιουργούς. Ένας απ’ τους πιο γνωστούς ο Θ. Λαζαρής, που τον τίμησε η γενέτειρά του, στη διάρκεια της δέκατης δεκαετίας της ζωής του! Αλλά, κοντά στους παλιότερους, κοντά στους ηλικιωμένους, νέος, νεότατος δημιουργός Βοιωτός καταχτάει καθημερινά έδαφος σε παγκόσμια κλίμακα με το αδιάκοπα ανανεωνόμενο και πλουτιζόμενο έργο του, ο Δημήτρης Γέρος. Γεννημένος στη Αειβαδιά, προικισμένος με αδιαφιλονείκητο τάλαντο, ο Δ. Γέρος, γρήγορα επιβλήθηκε με το πρωτότυπο, γεμάτο σύγχρονο προβληματισμό, έργο του. Ήδη έχει εκθέσει έργα του σε επτά ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε ξεχωριστό λεύκωμα κυκλοφόρησε μια σειρά από δέκα ξυλογραφίες - λιθογραφίες και σε άλλο λεύκωμα δέκα σχέδια. Έργα του καλλιτέχνη Δ. Γέρου υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη και στην Αμερική. Σε πολλά ταξίδια του στις χώρες της Ευρώπης ο Δ. Γ έρος μελέτησε τα Μουσεία τους, ενώ παράλληλα μυήθηκε στη Βυζαντινή Τέχνη πηγαίνοντας στο Άγιο Όρος. Πνεύμα ανήσυχο ο Δ. Γέρος, αναζητάει ασταμάτητα νέους τρόπους έκφρασης, αφομοιώνοντας δημιουργικά τα καινούργια ρεύματα της σύγχρονης Τέχνης. Μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, συνεργάζεται, παράλληλα, με τη γκα-λερί των σουρρεαλιστών του Δονδίνου. Ο Δ. Γ έρος ανοίγει ανήσυχα δρόμους. Αντλεί από την παράδοση, επηρεάζεται από το παρόν κι οραματίζεται στοχαστικά το μέλλον. Ααϊκοβυζαντινά στοιχεία συμφύρονται με τάσεις σουρρεαλιστικές πάνω σε διάσταση οικουμενικών αναζητήσεων για να συνθέσουν ένα έργο με ιδιαιτερότητα, που λειτουργεί με επίκαιρη και διακαιρική συχνότητα, ικανό να επηρεάζει λυτρωτικά.
Κρίνοντας το έργο του Δ. Γέρου ο καθηγητής Χρύσανθος Χρήστου, γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη, που δε μένει μόνο σε προθέσεις - να παρουσιάσει τις συναντήσεις του με τον κόσμο, να ερμηνεύσει την πολλαπλότητα των φαινομένων ή να εκφράσει τις νέες σχέσεις του ανθρώπου με την ιστορική ζωή - αλλά έχει και τη δυνατότητα να τις πραγματώνει. Κυρίως έχει μορφοπλαστική φαντασία και χρωματική καλλιέργεια, ευαισθησία στη χρησιμοποίηση του υλικού και συνθετική δύναμη, όπως και τεχνική επάρκεια - κάτι που πολλοί ασφαλώς από αδυναμία κάνουν ότι ίο περιφρονούν σήμερα - να φτάνει σε διατυπώσεις, όπου συνδυάζεται ο εκφραστικός πλούτος με την ανεξαρτησία και τον προσωπικό χαρακτήρα. Ο Γέρος είναι ένας καλλιτέχνης, που τόσο δίνει πολλά όσο και υπόσχεται περισσότερα [...] ό,τι κάνει μεγαλύτερη εντύπωση σε όσους γνωρίζουν και τις παλαιότερες προσπάθειες του Δημήτρη Γέρου, είναι οι αδιάκοπες αναζητήσεις και οι συνεχιζόμενες μεταμορφώσεις της ζωγραφικής του γλώσσας, η μόνιμη πορεία του για την κατάκτηση ενός προσωπικού μορφοπλαστικού ιδιώματος. Πάντα με βασική αφετηρία την απασχόληση με τα προβλήματα του χώρου, δίνει ο καλλιτέχνης μια σειρά από έργα, τα οποία συνδυάζουν την εκφραστική πληρότητα με τη δύναμη υποβολής και τη ρεαλιστική ακρίβεια με την επιβολή του εξωπραγματικού και του ονειρικού...».
Η τεχνοτροπία του Δημήτρη Γέρου, καθώς το υπογραμμίσαμε από την αρχή, έχει ένα νέο μήνυμα στηριγμένο σε μια σωστά μεταπλασμένη παράδοση. Η παράδοση είναι το βάθρο, το παρόν είναι η έμφαση, που δυναμώνει το έργο του. Η ευαισθησία του δημιουργού Δ. Γέρου είναι φανερή στο έργο του, κάτω από οποιαδήποτε συγκεκριμένη μορφή. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης, σε μια στιγμή εξομο-λογητική - αξιολογική του έργου του, σημειώνει: «...η ζωγραφική μου τώρα είναι υπέρ το δέον εικονική απ’ ό,τι τελευταία συνηθίζεται. Και τούτο δεν οφείλεται βέβαια σε μια ασθμαίνουσα παρακολούθηση των απαιτήσεων μιας κάθε τόσο καινούργιας εικαστικής μόδας, αλλά γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο, κατ’ ανάγκην, εκφράζομαι. Το «μήλο», ο καρπός της γνώσης του καλού και του κακού και οι πικρές εμπειρίες που έχουμε απ’ τα μήλα, είναι το θέμα της καινούργιας δουλειάς που τώρα είναι περισσότερο ζωγραφική κι όχι δοκίμιο. Ζωγραφική με κάποια φιλολογικά στοιχεία, ίσως, αλλά όχι δοκίμιο... Το θέμα είναι περίπου γνωστό. Το καινούργιο βρίσκεται στην με τα σημερινά δεδομένα εικαστική «εκμετάλλευσή» του. Ο καρπός της γνώσης του καλού και του κακού είναι συνήθως πικρός. Εγώ τώρα θέλω να τον ξαναδώ - το ίδιο και το μήλο - μέσα στ’ αποτελέσματα μιας τέτοιας «γνωστικής» διάκρισης. Το καινούργιο βρίσκεται / εκεί που πάντα βρισκόταν / ξανά στο παλιό, μέσα στο τώρα...».
Χρήσιμη συχνά η αυτοαξιολόγηση του δημιουργού. Παρέχει το μίτο που κάνει εύκολη τη διείσδυσή μας μέσα στο λαβύρινθο της καλλιτεχνικής του προσφοράς. Όσο οικείος κι αν είναι ο χώρος της Τέχνης για τον θεατή, πάντα υπάρχουν πτυχές δυσδιάκριτες, που μόνο ο ίδιος ο δημιουργός μπορεί να φωτίσει. Έτσι οι «εξομολογήσεις» του Δ. Γέρου μάς χειραγωγούν εποικοδομητικά και μας
φωτίζουν το δρόμο, καθώς πασχίζουμε να δούμε σε βάθος τις δημιουργίες του. Οφείλουμε, ακόμα, να τονίσουμε την εξαιρετική συνέπεια του έργου του Δ. Γέρου μέσα στις αδιάκοπες αναζητήσεις του, τις ανατάσεις και τις εξάρσεις του που τις επηρεάζουν οι ψηλές κορφές του Παρνασσού κάτω απ’ τα πόδια του οποίου πρωτανάσανε ο καλλιτέχνης. Και ήταν φυσικό να τον συνέχει πάντα η μεγαλόπρεπη έξαρση, ποδηγετώντας τον επίμονα σε καταράχια, όπου οι αετοί τροχίζοντας τα νύχια βιγλίζουν μεγαλόπρεπα το άπειρο με τις φτερούγες ανοιχτές σε δημιουργικά πετάσματα!
Ο Δ. Γέρος έχει στοχαστική μεγαλοπρέπεια στις αναζητήσεις του. Θεμελιωμένος πάνω σε ριζιμιά καταβολή λευτεριάς κι αξιοπρέπειας, μοχθεί με το έργο του να καταξιώσει τον άνθρωπο διαστέλλοντας τους ορίζοντες της εσωτερικής λευτεριάς και μορφοποιώντας τις ανησυχίες σε συγκεκριμένους χρωματικούς στοχασμούς. Κάθε έργο του - καθώς με όλη την Τέχνη συμβαίνει - πολύτροπα μπορεί να «ερμηνευτεί». Και τα μηνύματά του έρχονται με πολλές φωνές, σε ποικίλες εντάσεις. Μερικά άλλα πληροφοριακά στοιχεία για τον καλλιτέχνη, ίσως σταθούν βοηθητικά για τον αναγνώστη. Ο Δ. Γ έρος δίδαξε Ιστορία της Τέχνης και δημοσίευσε κατά καιρούς κείμενα για την Τέχνη. Αγιο-γράφησε την οροφή της Αγίας Φιλοθέης στη Αιβαδειά. Γ ία την έκθεσή του με τίτλο «Αυτοκτονίες» (New Gallery -Αθήνα) έγραψε ηλεκτρονική μουσική ο X. Βρόντος και ο μουσικολόγος Γιάννης Παπαϊωάννου αναφέρθηκε σε σχετική ομιλία του στις σχέσεις της μουσικής με την έκθεση του καλλιτέχνη. Βαθαίνοντας κανείς στο έργο του Δ. Γέρου έχει την αίσθηση πως πορεύεται προς το φωτεινό χώρο της γνώσης και της τελείωσης μέσα από ένα δρόμο δημιουργικής δοκιμασίας.
from ανεμουριον https://ift.tt/3aOH5lU
via IFTTT