Ο Μιχάλης Παλαιολόγος γεννήθηκε στην Αταλάντη Λοκρίδας στις 15 Δεκεμβρίου 1949 και είναι το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Δημήτρη Παλαιολόγου, γνωστού ποδοσφαιριστή της Λοκρίδας την περίοδο 1930-1948. Ήρθε στον Λεβαδειακό σε ηλικία 20 χρόνων όταν ακόμα ήταν φοιτητής και υπηρέτησε ανελλιπώς την ομάδα επί δέκα συναπτά έτη μέχρι το 1979 όταν και αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό ποδοσφαιρική δράση λόγω των αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων που είχε εκείνη την εποχή. Στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής ο Μιχάλης κατέχει δυο σπάνια ρεκόρ. Πρώτον έχει παίξει χωρίς ενδιάμεση απουσία από τις 8/6/1975 μέχρι 18/6/1978 συνεχώς 117 παιχνίδια και δεύτερον στην διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας δεν δέχθηκε ούτε κίτρινη κάρτα(!!!).
Τι σημαίνει Λεβαδειακός για τον Μιχάλη Παλαιολόγο;
Στον πατέρα μου και στην μητέρα μου οφείλω το «ζην» στον Λεβαδειακό οφείλω το «ευ ζην»
Μπορείς να συγκρίνεις την τότε εποχή με την σημερινή; Υπάρχουν συγκρίσεις;
Απόλυτα συμπληρωματικές λογικά «ποδοσφαιρικές εποχές». Η άρνηση του τότε θέση τώρα και αντίστροφα, η λογική ένωση των δυο εποχών έχει ως αποτέλεσμα την κυριαρχία του αθλήματος-οικονομικού αγαθού στην σημερινή εποχή. Προφανώς συγκρίσεις δεν υπάρχουνε ούτε σε ποιοτικές ούτε σε ποσοτικές ούτε σε οποιασδήποτε κατηγορίας παραμέτρους σχετικές με το «άθλημα» αυτό!
Ποιο κέρδος αποκόμισες από την πολυετή παρουσία σου στην ομάδα;
Από τα 10 περίπου χρόνια της αγωνιστικής μου παρουσίας στην ποδοσφαιρική ομάδα της δεύτερης πατρίδας μου Λιβαδειάς τα κέρδη που αποκόμισα είναι «άπειρα πολλά» και «Ανεκτίμητης άξιας» με αναφορά σε όλους τους τομείς της ατομικής, της κοινωνικής και της οικογενειακής μου ζωής. Ενδεικτικά σου θυμίζω ότι σπούδασα στο Μαθηματικό Αθήνας 1968-72 «υποτροφία Λεβαδειακού», υπηρέτησα το μεγαλύτερο διάστημα [24 μήνες] της στρατιωτικής μου θητείας στην Σ.Σ.Σ.Α [Στρ/κη Σχολή Σωματικής Αγωγής 1973-75] την τότε Εθνική Ενόπλων. Εργάστηκα σε οργανωμένα φροντιστήρια Γυμνασίου-Λυκείου στην Αταλάντη [1975-78], από την θέση αυτή συνέχισα αγωνιζόμενος σε όλα τα παιχνίδια, φιλικά, κυπέλλου, πρωταθλήματος, καταρρίπτοντας το πανελλήνιο ρεκόρ συνεχών συμμετοχών του Αριστείδη Καμάρα. Άλλο ρεκόρ με τον Λεβαδειακό αλλά και στην Αταλάντη αποτελεί το γεγονός ότι ουδέποτε δέχτηκα κίτρινη ούτε κόκκινη κάρτα αν και αμυντικός παίκτης. Δεν γνωρίζω αν αυτά έχουν αξία σήμερα!!
Ο Λεβαδειακός έχει 13 χρόνια παρουσίας στην Superleague. Είναι μάλιστα και μακράν πρώτος στην βαθμολογία της Β' Εθνικής με 32 παρουσίες. Τότε εσείς θα μπορούσατε να πιστέψετε γι' αυτό το επίτευγμα της ομάδας;
Αγωνιζόμενος με τον Λεβαδειακό πάντα πίστευα ότι παίζαμε καθαρά και αξίζαμε κάτι παραπάνω και αυτό αποδείχτηκε λίγα χρόνια αργότερα με τους ίδιους περίπου παράγοντες που πρόσφεραν διαρκώς και από οποιοδήποτε μετερίζι υλική και ηθική βοήθεια στην ομάδα. Το ίδιο και οι φίλαθλοι! Με την πίστη και την φιλοδοξία του ερασιτέχνη ο Λεβαδειακός ανέβηκε στην Α εθνική. Με την οικονομική ισχύ και την φιλοδοξία του Μιχάλη Σκαπάνη έβαλε θεμέλια εκεί. Με την τόλμη, την διπλωματία και την δύναμη του Γιάννη Κομπότη ο Λεβαδειακός συνιστά πραγματική αξία στις μεγάλες κατηγορίες!! Η ειλικρινής άποψή μου και πίστη μου είναι ότι όλες οι διοικήσεις όλων των περιόδων του Α.Π.Ο.Λ και της Π.Α.Ε. είναι άξιες του θαυμασμού μας και του σεβασμού μας!!
Παρακολουθείς τον Λεβαδειακό στην πορεία του στην Superleague;
Ασφαλώς παρακολουθώ στενά την πορεία του Λεβαδειακού στην superleague. Σε αυτό βοηθά και το διαδίκτυο και πολύ υπερήφανος νοιώθω που έχω και είχα σχέση με τον σύλλογο αυτό,! Σκέψου ότι ο Λεβαδειακός σήμερα δεν έχει μερικές χιλιάδες φιλάθλους, μέσω του γηπέδου, αλλά είμαι σίγουρος ότι έχει εκατοντάδες χιλιάδες η και εκατομμύρια φίλους ανά τον κόσμο. Είναι πλέον «κάτι» που δεν ανήκει μόνο σε μας και αυτό αξίζει να τονιστεί!
Πως βλέπεις γενικά την πορεία της ομάδας;
Η πορεία της ομάδας γενικά στο απώτερο και στο πρόσφατο παρελθόν είναι παρά πολύ καλή έως άριστη!! είμαι σίγουρος ότι αυτό θα συνεχιστεί!!
Υπάρχει καλή σχέση παλαιμάχων με την τωρινή ομάδα; Θα μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω;
Είναι λίγο δύσκολο να προσδιορίσουμε σήμερα με επαρκή ακρίβεια την έννοια «παλαίμαχος του Λεβαδειακού» Η έννοια αυτή, με την μεγαλειώδη παρουσία της ομάδας στις δυο ανώτερες κατηγορίες της χώρας έχει αποκτήσει ασύμμετρα μεγάλη προστιθέμενη αξία [ποδοσφαιρικό Φ.Π.Α] με αποτέλεσμα οποιαδήποτε απόπειρα θύμησης να εμφανίζεται πτωχή! Ίσως απαιτείται κάποιος να διαθέσει χρόνο η χρήμα να καλύψει μέρος της εν λόγω αξίας! Απάντησα με όρους οικονομίας! Μονολεκτικά «καμαρώνω» που έστω και παλιά υπήρξα μέλος της μεγάλης αυτής οικογένειας!!
Στο παρελθόν και στην εποχή σου η ομάδα στηριζόταν στο ντόπιο στοιχείο. Τώρα όμως όχι. Θα έπρεπε; Υπάρχει κάποια μέση λύση; Λείπουν ή όχι τα ταλέντα;
Θυμάσαι ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 η ομάδα είχε βασικά μόνο ντόπιο στοιχειό το οποίο ήταν αρκετό για σταθερή παραμονή στην Β' Εθνική [1963-1979]. Η αλλαγή νοοτροπίας με την διοίκηση Οικονόμου και η ενίσχυση με παίχτες από ανώτερη κατηγορία έφερε μερικά χρόνια μετά την πρώτη άνοδο. Σίγουρα ο επαγγελματισμός αποδυνάμωσε την έννοια του «πατριωτικού» χαρακτήρα της ομάδας η του ντόπιου στοιχείου στο ρόστερ της ομάδας. Το «προϊόν», το «θέαμα» πλέον δεν απευθύνεται στο συναίσθημα το πατριωτικό του θεατή αλλά στο να κεντρίσει το ενδιαφέρον και την προσοχή του Τήλε- θεατή η του Ιντερ -θεατή με αποτέλεσμα ο παράγων ντόπιο στοιχειό να έχει πλήρως αποδυναμωθεί!
Στο άλλο σκέλος της ερώτησης, νομίζω ότι υπάρχει μέση λύση. Υπάρχει σήμερα μέρος του πληθυσμού που θα ήθελε να δει ζωντανά ποδόσφαιρο μέσα στο στάδιο! π.χ. πληθυσμός-στόχος θα μπορούσε να είναι το σύνολο των παιδιών των ακαδημιών και οι παίκτες των σωματείων των τοπικών κατηγοριών που με κάποια μελέτη και την συνδρομή των τοπικών ενώσεων και με ανάληψη-οργάνωση μεταφοράς των αθλητών με προμήθεια ειδικού οικονομικού ομαδικού εισιτηρίου από την ΠΑΕ. Με τον τρόπο αυτό σε αγώνα εντός έδρας θα ήταν δυνατό το 60/100 έως 70/100 των παιδιών αυτών να είναι στο γήπεδο . Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάδειξης ταλέντων, γιατί ταλέντα πάντα υπάρχουν γύρω μας!!
Πως δεν πέρασε από το μυαλό σου να ακολουθήσεις την προπονητική;
Ολίγες σχετικά φορές σκέφτηκα να ασχοληθώ με την προπονητική, αν και το πτυχίο του μαθηματικού, η εκπαίδευση μου στην ΣΣΣΑ και τα αγγλικά μου σε πολύ καλό επίπεδο αποτελούσαν προϋποθέσεις καλής πορείας στον χώρο αυτό! Υπήρχε όμως ένας σοβαρός ανασταλτικός παράγοντας που καθόριζε την σχέση μου με το ποδόσφαιρο αφού για μένα τότε αποτέλεσε το μέσο για να πετύχω άλλους στόχους που ήταν κυρία μορφωτικοί αφού τα όνειρα μου τότε ήταν να σπουδάσω αρχαιολόγος η νομικός η μαθηματικός μιας και το 1968 δεν είχα και αρκετή εμπειρία κοινωνική να επιλέξω το καλύτερο και εκείνη την περίοδο μου προέκυψε και η μεταγραφή μου στον Λεβαδειακό και σύντομα η θέση στην βασική 11αδα. Προτάσεις είχα πολύ νέος ως παίκτης το 1971 και το 1975 από μεγάλες τότε ομάδες Α και Β εθνικής δεν σκέφτηκα όμως ποτέ να θυσιάσω τους απλούς στόχους μου σκοπεύοντας την δόξα η το χρήμα. Ότι ήθελα από το ποδόσφαιρο μου το παρείχε τότε ο Λεβαδειακός και αυτό ήταν για μένα υπέρ-αρκετό!! Τελικά την προπονητική την άσκησα στην άλλη μου αγάπη την διδακτική των μαθηματικών στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα!
Είναι κοντά στον αθλητισμό ο Μιχάλης Παλαιολόγος;
Πέτυχες κέντρο στόχου αφού ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής για μένα και την οικογένεια μου day-night!!
Πως μπορεί να συνδυαστεί ποδόσφαιρο – οικογένεια – επαγγελματικά…
Γνώμη μου είναι ότι και τα τρία μαζί είναι παρά πολύ δύσκολο έως αδύνατο ιδιαίτερα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, οποιοσδήποτε όμως συνδυασμός των 3 ανά 2 είναι και εφικτός και σεβαστός και αυτό συμβουλεύω !
Αναρτήθηκε από Το καθημερινό βήμα της πόλης μας! στις 7/01/2013 12:18:00 μ.μ.
from ανεμουριον https://ift.tt/3jmbBqa
via IFTTT