Δεν είχε ξημερώσει ακόμα για τα καλά, ο ήλιος δεν ειχε ξεμυτίσει από την κορυφή του Πάρνωνα.
"Ο θάνατος είναι πολύ κοντά μας τώρα" ειπε ο βασιλιάς.
"Τον νιώθετε αδέλφια; Εγώ ναι. Είμαι άνθρωπος και τον φοβάμαι.
Τα μάτια μου αναζητούν μια θέα που θα δυναμώσει την καρδιά τη στιγμή που θα τον κοιτάξω στο πρόσωπο",
αρχισε να λέει σιγανά ο Λεωνίδας.
Η φωνή του ακουγόταν άνετα σε όλους στην ακινησία της σιγής.
"Θέλετε να σας πω από που θα αντλήσω αυτή τη δύναμη φίλοι μου; Από τα μάτια των πορφυροντυμένων γιων μας που ειναι μπροστά μας , ναι. Κι από την όψη των συντρόφων τους που θα ακολουθήσουν στις επερχόμενες μάχες. Η καρδιά μου ΄΄ομως αντλεί κουράγιο κυρίως από αυτές, τις γυναίκες μας, που παρακολουθούν αδάκρυστες και σιωπηλές καθώς φεύγουμε".
......
Ο Λεωνίδας έδειξε τις συζύγους και μητέρες που ήταν μαζεμένες στις σκιερές ακόμα πλαγιές.
"Διδαχθείτε από αυτές αδέλφια, από τον πόνο που νιώθουν την ώρα της γέννας, ΄πόνο αφόρητο και αμετάκλητο αφού έτσι όρισαν οι θεοί. Παραδειγματιστείτε από το μάθημα που μας δίνουν:
Κάθε καλό στη ζωή έχει το τίμημά του. Το πιο γλυκό απ΄' όλα είναι η Ελευθερία.
Αυτό επιλέξαμε κι αυτό πληρώνουμε. Αγκαλιάσαμε τους νόμους του Λυκούργου και είναι νόμοι αυστηροί. Μας έμαθαν να περιφρονούμε την άνετη ζωή, που αυτή η πλούσια γη θα μας παρείχε αν το επιθυμούσαμε, αντί να καταταγούμε στην ακαδημία της πειθαρχίας και της θυσίας.
Καθοδηγούμενοι από αυτούς τους νόμους, οι πατέρες μας για σαράντα γενιές ανάσαιναν τον ευλογημένο αέρα της ελευθερίας και τον πλήρωσαν πολύ ακριβά όποτε χρειάστηκε. Εμείς οι γιοί τους, θα κανουμε το ίδιο.
Ο βοηθός κάθε πολεμιστή έβαλε τώρα στο χέρι του ένα κύπελλο με κρασί. Ήταν το ίδιο κύπελλο που έδωσαν την ημέρα που έγινε "όμοιος" και που χρησιμοποιούσε μόνο σε ιδιαίτερα επίσημες τελετές. Ο Λεωνίδας σήκωσε το δικό του ψηλά και είπε μια προσευχή στο Δία τον Παντοκράτορα, στην Έλένη και στους Διόσκουρους. Μετά πρόσφερε σπονδή.
"Επί εξακόσια χρόνια, έτσι λέει ο ποιητής, καμιά Σπαρτιάτισσα δεν είδε καπνό από φωτιές εχθρού".
Ο Λεωνίδας σήκωσε τα δυό του χέρια ψηλά, ίσιωσε το κορμί του και πάντα στεφανωμένος, απευθύνθηκε στους θεούς.
"Μα το Δία και τον Έρωτα, μα την Προστάτιδα Αθηνά και την Ορθία Αρτέμιδα, μα τις Μούσες και όλους τους θεούς και ήρωες που υπερασπίστηκαν τη Λακεδαίμονα και μα το αίμα της ίδιας μου της σάρκας όρκίζομαι ότι οι σύζυγοι και οι θυγατέρες μας, οι αδερφές μας και οι μητέρες μας δε θα δουν τώρα αυτές τις φωτιές".
Άδειασε το κύπελλό του και οι άντρες του τον ακολούθησαν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Στίβεν Πρέσσφιλντ ''ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ''.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΕΜΑΤΟΣ kaliterilamia.gr
ΘΕΜΑ:
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ