Ο ρόλος της Ιστορίας στην πολιτική δεν είναι μόνο στην αρχαιότητα όταν ο Ευριπίδης είπε το γνωστό «ΟΛΒΙΟΣ ΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΥΧΓΑΝΕΙ ΓΝΩΣΤΗΣ», αλλά πάντοτε. Για να είναι κάποιος ή κάποια καλός/η πολιτικός πρέπει να γνωρίζει Ιστορία, γιατί τα περισσότερα προβλήματα έχουν μια ιστορικότητα. Λίγα είναι εκείνα που λύνονται. Τα περισσότερα επαναλαμβάνονται και έχουν τις ίδιες ή σχεδόν τις ίδιες παραμέτρους.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥ
ΠΗΓΗ: APOPSEIS
Η ιστορικότητα ενός θέματος/ προβλήματος είναι κάτι που κατά την άποψή μου πρέπει και να εξετάζεται και να λαμβάνεται υπόψη στις προσπάθειες επίλυσής του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να εξετασθεί αν η Τουρκία υπήρξε μέρος της Διεθνούς Συνθήκης του Παρισιού το 1947. Η Τουρκία δεν υπήρξε μέρος της συμφωνίας αυτής. Άρα το επόμενο ερώτημα είναι ποιο δικαίωμα έχει μια χώρα που δεν είναι μέρος μιας διεθνούς συνθήκης με βάση το Διεθνές Δίκαιο; Το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης δεν δίδει κανένα δικαίωμα σε τρίτες χώρες. Άρα η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα για κατάργηση ή τροποποίηση της συγκεκριμένης συμφωνίας, επομένως οι αιτιάσεις της Τουρκίας είναι νομικά άκυρες.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ: Η Τουρκία ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν κατείχε τα Δωδεκάνησα ή βράχο από γένεσης του τουρκικού κράτους. Η Ελλάδα τα πήρε από τους Βρετανούς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Η Ελλάδα ασκώντας το διεθνές αναγνωρισμένο δικαίωμα της αυτοάμυνας, έχει εξοπλίσει τα νησιά χωρίς να διαμαρτύρεται καμία από τις χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη των Παρισίων το 1947. Η Τουρκία στο μεταξύ έχει εισβάλει στην Κύπρο το 1974 και έχει δημιουργήσει την στρατιά του Αιγαίου. Επομένως οι διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας δεν είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (ΔΔτΘ) του 1982, ούτε η εκκρεμότητα του Κυπριακού, σε άρνηση των Τουρκοκυπρίων να αποδεχθούν μια λογική λύση.
Αλλά στους στόχους της Τουρκίας, να γίνει και να αναγνωρισθεί σαν περιφερειακή δύναμη, να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου και τίποτε να μη γίνεται στην Α. Μεσόγειο, χωρίς τη δική της άποψη και λόγο και στον έλεγχο που ασκεί πάνω στους Τουρκοκυπρίους. Η Τουρκία ενώ καταγγέλλει άλλες χώρες για αποικιοκρατική νοοτροπία, η ίδια ζητά δικαιώματα που ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, , δηλαδή συμπεριφέρεται σαν αποικιοκρατική δύναμη χωρίς να αποδέχεται πάντα ότι αποτελεί διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα αναφορικά με ό,τι σχετίζεται με εθνικές καθάρσεις. (Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων κ.λπ.).
Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό τι εννοεί η Αθήνα με τον όρο αποκλιμάκωση (αν δηλαδή περιλαμβάνει αποχώρηση του Γιαβούζ και του Μπαρπαρός από την ΑΟΖ της Κύπρου) καθώς και τη βάση πιθανών διαπραγματεύσεων. Είναι φανερό ότι η σημερινή Τουρκία επιδιώκει την αναθεώρηση των πάντων με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα και τη δύναμή της εξού και χρησιμοποιεί και τη ρητορική και τον στόλο και τον στρατό της.
ΥΓ1 : Τα βασικά στοιχεία του άρθρου έχουν παρθεί από τη δημοσίευση που έκανε ο πρώην υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Ν. Κοτζιάς στον ιστότοπο «TheForum – Agora Dialogue».
ΥΓ 2: Οι όποιες διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας και Κύπρου-Τουρκίας θα λυθούν με διαπραγματεύσεις και ειρηνικά γι’ αυτό έχει τόση μεγάλη σημασία η ημερήσια διάταξη που θα συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καθώς και η βάση των πιθανών συζητήσεων μεταξύ τους.
ΥΓ 3: Στις διαπραγματεύσεις για το ΔΔτΘ του 1982, η Κολομβία έθεσε θέμα εισαγωγής του κριτηρίου της απόστασης ώστε να μην έχουν δικαιώματα νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται μακριά από το ηπειρωτικό τμήμα της χώρας τους και βρίσκονται κοντά σε μια τρίτη χώρα. Αίτημα που απορρίφθηκε κατά τη διαπραγμάτευση για το ΔΔτΘ. Άρα και η αιτίαση για το Καστελλόριζο και γενικά για τις αποστάσεις είναι παράνομη.
from History-point.gr https://ift.tt/35US7pg
via IFTTT