Ο Λέων Ε’ καταγόταν από Αρμένιους προγόνους. Εξαιτίας των σωματικών του προσόντων και της γενναιότητας του είχε μια εξαιρετική στρατιωτική σταδιοδρομία. Επί Νικηφόρου Α' έγινε τουρμάρχης. Αργότερα επί Μιχαήλ Α' ανέλαβε τη στρατηγία του Θέματος των Ανατολικών. Ως στρατηγός διέπρεψε πολεμώντας κατά των Αράβων. Τον Αύγουστο του 812 συνέτριψε τους Άραβες και συνέλαβε πολλούς αιχμαλώτους. Κατά το επόμενο έτος εξεστράτευσε μαζί με τον Μιχαήλ Α' Ραγκαβέ, όπως είδαμε παραπάνω, κατά των Βουλγάρων και διακρίθηκε στη μάχη της Αδριανούπολης (Ιούνιος του 813). Μετά την παραίτηση του Μιχαήλ Α' Ραγκαβέ, ο Λέων στέφθηκε επισήμως αυτοκράτορας από τον πατριάρχη Νικηφόρο στην Αγία Σοφία. Έξι μέρες ύστερα από την αναγόρευση του Λέοντα, ο Κρούμος με πεζικό και ιππικό έφτασε μπροστά στα Χερσαία Τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, αφού άφησε τον αδελφό του με ένα τμήμα του στρατού για να πολιορκήσει την Αδριανούπολη. Ο στρατός του Κρούμου εκινείτο μεταξύ των Βλαχερνών στο βάθος του Κερατίου Κόλπου και της Χρυσής Πύλης στο δυτικώτατο σημείο της Βασιλεύουσας κοντά στην Προποντίδα. Αφού κατόπτευσε τα τείχη διαπίστωσε ότι ήταν αδύνατο να τα κυριεύσει3. Γι' αυτό μετά από μερικές ημέρες υπέβαλε στον Λέοντα τις προτάσεις του για ειρήνη με τους εξής όρους: μεγάλη χρηματική αποζημίωση, την άμεση παράδοση πλούσιων ενδυμάτων και ωραίων παρθένων και την άδεια να πλησιάσει στη Χρυσή Πύλη και να καρφώσει το δόρυ του σ' αυτή, πράγμα που θ' αποτελούσε σημείο υποταγής των εχθρών του. Ο Λέων δεν ήταν δυνατό να δεχθεί αυτούς τους ιταμούς όρους. Προσποιήθηκε όμως ότι δέχεται να τους συζητήσει. Ορίστηκε λοιπόν συνάντηση του Κρούμου με βασιλικούς απεσταλμένους σε μια τοποθεσία μπροστά από την πύλη των Βλαχερνών, όπου θα συζητούσαν τη σύναψη συνθήκης ειρήνης. Εκεί ο Κρούμος εμφανίστηκε άοπλος, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο Βυζαντινό αυτοκράτορα. Και ενώ ο Βούλγαρος ηγεμόνας κατέβηκε από το άλογο του και πλησίαζε προς το συμφωνημένο σημείο συνάντησης, ξαφνικά βυζαντινοί τοξότες άρχισαν να τον κτυπούν. Πρόφθασε όμως να πηδήσει στο άλογο του και να σωθεί δια της φυγής. Εξαγριωμένος λεηλάτησε τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης και μετά βάδισε κατά της Αδριανούπολης, την οποία κατέλαβε μετά από ολιγόμηνη πολιορκία. (Σεπτέμβριος του 813). Οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία πέρα από το Δούναβη κοντά στον Εύξεινο. Ο Λέων αναγκάστηκε τότε να ζητήσει ειρήνη από τον Κρούμο, ο οποίος όμως του απάντησε αρνητικά. Τότε ο αυτοκράτορας αποφάσισε να κτυπήσει τον εχθρό. Διέθετε λίγο μεν αλλά καλά οργανωμένο στρατό. Με αυτό το στρατό παρήλασε στη Μεσημβρία, όπου και στρατοπέδευσε κοντά στον Κρούμο. Για ένα χρονικό διάστημα πολλών ημερών τα δύο στρατεύματα έμεναν άπρακτα, έως ότου ο Λέων με το καλύτερο τμήμα του στρατού του, κατέλαβε κάποια νύχτα αιφνιδιαστικά ένα λόφο πίσω από τους εχθρούς και αφού τους επιτέθηκε μέσα στο σκοτάδι τους προκάλεσε φοβερή πανωλεθρία (Φθινόπωρο του 813). Ο χώρος που πραγματοποιήθηκε αυτή η μάχη ονομάστηκε «βουνό Λέοντος». 
'Ομως ο Κρούμος παρά τη ήττα του δεν υποχωρεί, αλλά την άνοιξη του επόμενου έτους (814) αναλαμβάνει νέα εκστρατεία κατά των βυζαντινών. Με 30.000 άνδρες προχώρησε μέχρι την Αρκαδιούπολη και επιδόθηκε σε λεηλασίες και αρπαγές. Ο Λέων όταν πληροφορήθηκε ότι ο Κρούμος επρόκειτο να επιτεθεί κατά της Κωνσταντινουπόλεως, προετοιμάστηκε να τον αντιμετωπίσει: κατασκεύασε δεύτερη σειρά τείχους μπροστά από το τείχος των Βλαχερνών όπου σύμφωνα με τις διαδόσεις θα επετίθετο ο Βούλγαρος ηγεμόνας. Και ενώ όλοι περίμεναν με αγωνία την επίθεση, ο Κρούμος ξαφνικά προσβλήθηκε από αιμορραγία και πέθανε (στις 14 Απριλίου του 814). Ακολούθησαν δυναστικές έριδες, στο Βουλγαρικό Κράτος. Τελικά οι Βούλγαροι απέκτησαν πάλι έναν αξιόλογο ηγέτη τον Ομουρτάγ (814-831). Αυτός έστρεψε την προσοχή του στην επέκταση του βουλγαρικού κράτους προς τα Βορειοδυτικά και στην εσωτερική αναδιοργάνωση. Έκλεισε ειρήνη με το Βυζάντιο για τριάντα χρόνια (814) με την οποία ρυθμίστηκαν τα σύνορα στη Θράκη και συμφωνήθηκε ανταλλαγή αιχμαλώτων. Μετά από συμφωνία των δυο πλευρών επετράπη στους Βουλγάρους να οχυρώσουν τα σύνορα με τάφρο, της οποίας υπολλείμματα διατηρούνται μέχρι σήμερα. Για εκατό περίπου χρόνια η Βυζαντινή αυτοκρατορία ησύχασε από τις επιδρομές των Βουλγάρων.Αν σκεφτούμε ότι και στα ανατολικά σύνορα μετά το θάνατο (809) του Harun al Rashid η αυτοκρατορία είχε απαλλαγεί από την αραβική απειλή, μπορούμε να αντιληφθούμε πόση σημασία είχε για το Βυζάντιο η ειρηνική εποχή που ακολούθησε.
ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ Ε'
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο Λέων Ε' δεν υπήρξε μόνο ικανότατος στρατιωτικός αλλά διέθετε και πολιτικές ικανότητες (διοικητικές και οργανωτικές). Αν λάβουμε δε υπόψη μας ότι υπήρξε «ανώτερος χρημάτων, υπόδειγμα αυοκυριαρχίας, πίστεως προς τους φίλους του, επιείκειας και μεγαλοψυχίας προς τους εχθρούς του, δικαιοσύνης, συνέσεως μαζί και θελήσεως» καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ίσως δεν αρμόζει στον Λέοντα ο τίτλος του «Μεγάλου», του αρμόζει όμως ο τίτλος του άξιου και σπουδαίου αυτοκράτορα και ανθρώπου.
Ο Λέων επωφελήθηκε από την ειρηνική περίοδο για να ασχοληθεί με τα εσωτερικά ζητήματα του κράτους. Πρώτα-πρώτα φρόντισε για την ανόρθωση της σχεδόν διαλυμένης δημόσιας διοίκησης. Διοργάνωσε το στρατό γυμνάζοντας ο ίδιος τους στρατιώτες και απονέμοντας τους βαθμούς στους αξιωματικούς με αξιοκρατικά κριτήρια. Με αυστηρή οικονομία και φειδωλή διαχείριση ανόρθωσε τα οικονομικά και έκτισε όλες τις όλεις της Μακεδονίας και της Θράκης που είχαν καταστραφεί από τις βουλγαρικές επιδρομές. Φρόντισε για την ανάπτυξη της γεωργίας, της βιοτεχνίας και του εμπορίου, με αποτέλεσμα να αυξήσει τα έσοδα του κράτους. Ιδιαίτερη προσοχή έδειξε στην αυστηρή, αδέκαστη και ανεπηρέαστη λειτουργία της δικαιοσύνης. Μερικές φορές μετέβαινε ο ίδιος στα δικαστήρια, όπου εξεδίκαζε πολλές δίκες.
ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 815 Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΛΗΣΤΡΙΚΗ»
Ο Λέων Ε' αφού απαλλάχτηκε από τις ενοχλήσεις των Βουλγάρων σκέφθηκε να επαναφέρει στην επικαιρότητα το ζήτημα της λατρείας των εικόνων. Άρχισε λοιπόν πολύ μεθοδικά την πολεμική του. Πρώτα-πρώτα ανέθεσε σε ένα από τους πιο μορφωμένους λογίους της εποχής του τον Ιωάννη το Γραμματικό να συγκεντρώσει κατά τρόπο συστηματικό τα εναντίον της λατρείας των εικόνων επιχειρήματα. Έπειτα συνεκάλεσε (815) Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία κατάργησε τις αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου και αναγνώρισε την εικονοκλαστική σύνοδο του 754. Διέταξε να αφαιρεθούν από παντού οι εικόνες και καθιέρωσε νέο εκπαιδευτικό σύτημα, διέταξε να συνταχθούν νέα διδακτικά βιβλία. Όμως οι αντιμεταρρυθμιστές με απικεφαλής τον Μιχαήλ τον Τραυλό εξύφαναν συνωμοσία εναντίον του, η οποία απέτυχε. Ο Μιχαήλ καταδικάστηκε σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία. Αλλά ο αυτοκράτορας ανέλαβε την εκτέλεση γιατί σκόπευε να τον αμνηστεύσει, επειδή τον εκτιμούσε.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑ Ε'
Και ενώ ο Λέων συμπεριφέρθηκε με ανωτερότητα στον Μιχαήλ, αυτός αντίθετα δεν ησύχασε. Συνενοήθηκε με τους φίλους του και αποφάσισαν να δολοφονήσουν τον αυτοκράτορα κατά την ημέρα των Χριστουγέννων του 820. Πράγματι αφού μεταμφιέστηκαν σε κληρικούς και μοναχούς μπήκαν στην εκκλησία των ανακτόρων κρατώντας κρυμμένα απάνω τους μαχαίρια, και όρμησαν κατά του Λέοντα, ο οποίος εκείνη τη στιγμή έψαλλε. Τον δολοφόνησαν μετά από σύντομη σύγκρουση μαζί του, και αμέσως αναγόρευσαν αυτοκράτορα τον Μιχαήλ.
ΗΛΙΑΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ
«ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΒΥΖΑΝΤΙΣ»
ΑΘΗΝΑ
1995
from ανεμουριον https://ift.tt/3jq7mtd
via IFTTT