Δάσκαλος της σκαιότητας, σκανδαλώδης συγγραφέας, ακούραστος επιβήτορας, ο Χένρι Μίλερ καλλιέργησε μια λογοτεχνία σημαδεμένη από την υπερβολή και τη φρενίτιδα. Σ' ένα από τα κείμενα του έργου του μας περιγράφει πώς, γοητευμένος απ' αυτή την ανεξερεύνητη πραγματικότητα του αιδοίου, παίρνει ένα φακό και ζητάει από την πόρνη με την οποία εκείνη τη στιγμή συνουσιαζόταν ν' ανοίξει τα πόδια της και μαζί τους τις πόρτες του ναού της. Με τον τρόπο αυτόν, με το φακό επί σκοπόν, ο Χένρι Μίλερ εξερευνά τη γεωγραφία του αιδοίου, αυτό το σωρό από υποστρώματα που ολοένα αναδιπλώνονται μπροστά στην ώθηση των δακτύλων του μέχρι να του επιδείξουν τον απόκρυφο ανθό της κλειτορίδας, ο οποίος (μιας και είναι πόρνη η γυναίκα που συμφώνησε να χρησιμεύσει ως πειραματόζωο) υποθέτουμε ότι θα είναι παραγινωμένος και λίγο πιο κόκκινος απ' όσο επιβάλλει η λεπτότητα. Τελικά, ικανοποιημένος από την ανακάλυψη του, ο Χένρι Μίλερ έσβησε το φακό και επέστρεψε στις ασχολίες του, οι οποίες δεν ξέρω αν ήταν λογοτεχνικές ή απλά ακόλαστες. Λοιπόν: έχει έρθει η στιγμή, τώρα που ο Χένρι Μίλερ έχει αρχίσει ν' αμφισβητείται, να καταδικαστεί αυτή η συμπεριφορά. Ακούστε δω, κύριε Μίλερ: είστε ένας άξεστος! Ένας αγροίκος, αυτό είστε, για να ξέρετε! Το αιδοίο δεν πρέπει να το προσεγγίζει κανείς με φακό, το αιδοίο πρέπει να προσεγγίζεται με σπίρτο, ει δυνατόν κοντό, που θα καίγεται όσο προχωράει η εξερεύνηση, και σ' αυτό το προοδευτικό σβήσιμο του σπίρτου να μαντεύει κανείς περισσότερο (παρά να βλέπει) τη φυσιογνωμία του αιδοίου, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θ' ανοιχτεί δίχως να προβάλει αντίσταση μπροστά στον αναισθητικό καπνό του σπίρτου. Η σπηλαιολογία του αιδοίου απαιτεί χειροτεχνικές μεθόδους που αυξάνουν εκείνο το πυρετώδικο τρέμουλο των χεριών που μπαίνουν σ' έναν περίβολο γεμάτο σταλακτίτες και σταλαγμίτες, φουσκωμένο από τα χλιαρά βρύα της ήβης, ξέχειλο από υγρά και σεμνοτυφία. Στο αιδοίο, κύριε Μίλερ, πρέπει να προστρέχει κανείς όπως στα ερημητήρια που κρύβουν έναν άγιο της δικής μας λατρείας, με το κερί αναμμένο και την παλλόμενη καρδιά παιδιού που ξεκινάει την αναζήτηση του θησαυρού. Στο αιδοίο, κύριε Μίλερ, πρέπει να πηγαίνει κανείς εφοδιασμένος με αναχρονιστικά εργαλεία, ένα σπίρτο ή ένα καντηλέρι, ποτέ με ηλεκτρικό φως. Το αιδοίο είναι ένα αρχαιολογικό εύρημα, μια σπηλιά που κρύβει την ανεξάντλητη φλέβα της ηδονής, ανακατεμένο με απολιθώματα και χαραμάδες, εύθραυστο και πολύτιμο σαν τριλοβίτης, και πρέπει να το επισκέπτεται κανείς με χέρια γαντοφορεμένα και σπίρτα που βγάζουν λιγοστό φως, προσέχοντας να μην καψαλίσει την ήβη, ή με κεριά σε καντηλέρια που ανακατεύουν τα δάκρυα του κεριού με τα δάκρυα των άφθονων χυμών και ηδύποτων που περιέχει το αιδοίο. Η εξερεύνηση ή ενδοσκόπηση του αιδοίου, κύριε Μίλερ, απαιτεί ταμπεραμέντο θηλυπρεπούς μόδιστρου, κι εσείς, κύριε Μίλερ, παραείστε φαλλοκράτης.
JUAN MANUEL DE PRADA
ΑΙΔΟΙΑ!
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
ΑΘΗΝΑ
1994
from ανεμουριον https://ift.tt/2Y81tsE
via IFTTT