Μεγάλο παρυδάτιο πουλί που όμως ζει συχνά και μακριά από το νερό. Ξεχωρίζει από τα μεγάλα κίτρινα μάτια και το στρογγυλό του κεφάλι και προτιμάει τις ξερές και αμμώδεις περιοχές, με χαλίκια και πέτρες, όπως λέει και το όνομά της. Μεταναστευτικό είδος, φωλιάζει και στην πατρίδα μας, κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, με αναπαραγωγικό πληθυσμό που δεν ξεπερνάει τα 500 ζευγάρια. Η τάση συρρίκνωσης του αριθμού της οφείλεται κυρίως στην επέμβαση του ανθρώπου στους βιότοπους της Πετροτριλίδας. Μήκους 40 εκατοστών, έχει φτέρωμα καστανό με λευκές και καφετιές ραβδώσεις και στίγματα, μακριά και χοντρά κιτρινωπά πόδια, κοντόχοντρο ράμφος. Όταν πετάει, ξεχωρίζουν δύο ζωηρές ασπρουδερές ραβδώσεις στις φτερούγες. Η Πετροτριλίδα πετάει σε χαμηλό ύψος, φτερουγίζοντας ήρεμα και, μερικές φορές, με αερογλιστρήματα. Πουλί με ημινυχτόβιες συνήθειες, κυκλοφορεί κυρίως το σούρουπο. Τρέχει με το κεφάλι σκυφτό και το σώμα καμπουριασμένο. Όταν νιώσει ότι κινδυνεύει, ισιώνει οριζόντια το κορμί της και χαμηλώνει το κεφάλι τεντώνοντας το λαιμό προς τα εμπρός για να κρυφτεί. Η φωνή της συνήθως ακούγεται μόλις πέσει το φως, ένα διαπεραστικό «κι-ρρ-ιι» ή ένα παραπονιάρικο «κου-ρι». Σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας λέγεται και «τουλουρί» επειδή πιστεύουν ότι, όταν φωνάζει, ψάχνει για να βρει το χαμένο του λουρί. Τρώει έντομα, σκουλήκια αλλά και ποντίκια. Φωλιάζει σε μικρές λακκούβες στο έδαφος. Γεννάει μία ή δύο φορές το χρόνο, Απρίλιο-Μάιο και Ιούνιο-Ιούλιο, από δύο αβγά που κλωσσούν και οι δύο γονείς επί 2426 μέρες. Τα μικρά κάνουν τα πρώτα τους πετάγματα μετά 36-42 ημέρες. Μόλις οι νεοσσοί βγουν από το αβγό, αναγνωρίζονται αμέσως σαν Πετροτριλίδες από το μεγάλο μάτι.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» EΚΔΟΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΘΗΝΑ 1996
from ανεμουριον https://ift.tt/2Mp0xgV
via IFTTT