Στις 2 Φεβρουαρίου του 1971 υπογράφτηκε από πολλές
χώρες, που συμφώνησαν στην ανάγκη προστασίας των υγροτόπων και των
οικοσυστημάτων τους, η Σύμβαση για τους Υδροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας
και από τότε η μέρα αυτή έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων. Οι υδροβιότοποι
είναι τόποι όπου το έδαφος πλημμυρίζεται μόνιμα ή εποχικά από επιφανειακά νερά,
έχουν πλούσια και ποικιλόμορφη βλάστηση, αποτελούν τόπους υποδοχής και
φωλιάσματος αποδημητικών πουλιών, εμπλουτίζουν τα υπόγεια νερά και επιδρούν
ρυθμιστικά στο μικροκλίμα της περιοχής.
Η χώρα μας, η οποία επικύρωσε τη συμφωνία με το ν.δ.
191/74 και συμμετέχει με έντεκα προστατευόμενες περιοχές, διαθέτει περισσότερους
από 1300 μικρότερους και μεγαλύτερους υδροβιότοπους, παρά του ότι
από το 1920 μέχρι σήμερα έχει χαθεί περίπου το 60% της έκτασής τους από
αποξηράνσεις για την απόδοση της γης στη γεωργική δραστηριότητα. Πέρα από τις
αποξηράνσεις οι υγρότοποι απειλούνται επίσης από την αυθαίρετη δόμηση, την
καταπάτηση, την υπερβόσκηση, την υλοτομία την υπεραλίευση, τον ευτροφισμό, τα
αστικά και γεωργικά απόβλητα, τα φυτοφάρμακα κ.λ.π.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κηρύξει τη
δεκαετία του 20-30 ως δεκαετία προστασίας της βιοποικιλότητας. Οι υγρότοποι ως πλούσια
οικοσυστήματα βιοποικιλότητας αποτελούν ασπίδα προστασίας και διατήρησής της
και γι αυτό ο αγώνας της κοινωνίας για την προστασία τους οφείλει να είναι
διαρκής.
Δυστυχώς, με την απώλεια της
αυτονομίας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, την ουσιαστική
κατάργησή τους με την προσεχή μετατροπή τους σε Μονάδες Διαχείρισης, θεωρούμε
ότι δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Με την ευκαιρία,
επισημαίνουμε για μια ακόμα φορά προς πάσα κατεύθυνση, ότι ο δικός μας Φορέας
Διαχείρισης θα βρεθεί σε περισσότερο δυσμενές περιβάλλον, αφού δεν μετατρέπεται
καν σε Μονάδα Διαχείρισης, αλλά προβλέπεται να αποτελέσει παράρτημα Μονάδας
Διαχείρισης του Παρνασσού.