Ένα από τα παιχνίδια της παρέας της αλάνας ήταν και το ξυλίκι....
Δύο ξύλα τριμμένα με πέτρα για τις αγκίδες και ένα μικρότερο....
Δύο πέτρες (η μάνα) και επάνω το μικρό ξυλάκι...
Με προσοχή το χτυπούσε ο αρχηγός της μιας ομάδας για να σηκωθεί στον αέρα
και το ξαναχτυπούσε στη συνέχεια για να μην το πιάσει η άλλη ομάδα.
Το αποτέλεσμα ήταν οι ξυλιές να πέφτουν κατά λάθος στα κεφάλια με τα καρούμπαλα σε αφθονία.
Έβγαινε η δεκάρα από την τσέπη και πίεζαν δυνατά το καρούμπαλο του τραυματία
για να μπεί μέσα.
Δεν ήταν μόνο ο πόνος αλλά και οι φωνές της μάνας στην συνέχεια...
Ένα άλλο "πολεμικό"παιχνίδι στην κυριολεξία ήταν η ξιφομαχία...
Τα ξύλινα αυτοσχέδια σπαθιά από κλαριά δέντρων του δρόμου και ειδικά
της μουριάς που το ξεφλούδιζες εύκολα με τον σουγιά.
Η παρέα της αλάνας έκανε ασκήσεις μάχης με αυτά...
Ξιφομαχία δηλαδή όπως έβλεπες στον κινηματογράφο τον Ζορρό και τους
Τρείς Σωματοφύλακες.
Προσεχτικά όμως για τυχόν τραυματισμούς που φυσικά και υπήρχαν
ειδικά στα χέρια....τύπου βουρδουλιάς.
"....βρεεεε θα βγάλτε κανένα μάτι...κάτσε να φωνάξω τις μανάδες σας..."
Αυτή ήταν η γειτόνισα που είχε σπίτι δίπλα στην αλάνα και όταν άκουγε φωνές
έβγαινε έξω και έβλεπε.
Με τα σπαθιά αγρίευε η κατάσταση με την παρέα της άλλης γειτονιάς...
Υπήρχε αντιπαλότητα και οι μάχες μπορεί να ήταν σύντομες αλλά είχαν
κάποιες φορές άσχημα αποτέλεσμα.
Οι κοκκινίλες στα πόδια και στα χέρια από τα χτυπήματα ήταν έντονες.
Η σφεντόνα ήταν το πλέον επικίνδυνο "όπλο-παιχνίδι".
Διχάλα ξύλινη λάστιχο από τον ψιλικατζή και λίγο δέρμα από τον τσαγκάρη
δωρεάν καθ΄ότι η οικογένεια ήταν πελάτες του.
Οι αντίπαλες παρέες κάθε τόσο έστηναν μάχες και η φαρμακοποιός δεν προλάβαινε...
Υπήρχαν και επισκέψεις των τραυματισμένων στο Πρώτο Βοηθειών για ραψίματα
και τον γιατρό να ρωτάει χαμογελώντας...
"...από πέτρα;"
"...και με σφεντόνα..."συμπλήρωνε ο τραυματίας πολέμου.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/3a34PE3
via IFTTT