Πάνε χρόνια πολλά με άσσο μπροστά η ηλικία και κάπου στο πέντε το δεύτερο
νούμερο.
Ομόνοια...Σταδίου κάπου στην μέση σήκωνες το κεφάλι έβλεπες τον αριθμό
έμπαινες στην στοά πήγαινες στο μαγαζί και καλημέρα είμαι ο μικρός που ζητάτε
και με έστειλε ο τάδε.
Κάπως έτσι ήταν...οι προσλήψεις...
Άρχιζες από το σφουγγάρισμα και προχωρούσες κατά πόσο σου έκοβε και τι αντοχές είχες.
Γρήγορα έμπαινες στην ζωή (αυτό το έλεγε η μάνα) ...
Περνούσε κόσμος και κοσμάκης από το μαγαζί...πήγαινες τις παραγγελίες στα σπίτια
από Σύνταγμα μέχρι Μεταξουργείο οπότε μάθαινες και τους δρόμους και τα διάφορα.
Σατωβριάνδου....Βερανζέρου...Κουμουνδούρου...Βάθη και γενικά πίσω από την Ομόνοια καμπαρέ....οίκοι ανοχής...λουτρά....ουζερί για "μερακλήδες"τύπου άναψέ το φούντωσέ το...
Δεν μπορούσες παρά να γνώριζες και αυτά...
Οι καλύτερες πελάτισες που άφηναν και καλό πουρμπουάρ ήταν οι ιερόδουλες...
Τι να πρωτοθυμηθείς από ευχάριστα και δυσάρεστα ...
Μια από αυτές ήταν και η Σούζη...πάντα με το χαμόγελο...πόσες φορές έλεγε
την ιστορία της πίνοντας το καφεδάκι της...
Αθανασία το όνομά της αλλά στην "δουλειά"είχε το καλλιτεχνικό όπως έλεγε γελώντας.
Το κουσούρι της ήταν το κουτσομπολιό και τσακωνότανε με την τσατσά ...
την υπεύθυνη του μπουρδέλου όπως έλεγε.
Καθότανε έξω στα σκαλιά και κουτσομπόλευε ενώ ο πελάτης περίμενε στο δωμάτιο...
στρίγγλιζε από μέσα η τσατσά..."...πού είσαι μωρή περιμένει ο πελάτηηηης..."
Και γελούσε όταν την παρίστανε...
Στην πιάτσα ήταν γνωστή ως η Σούζη της Σατωβριάνδου.
Τότε έτσι ήταν.....η Σάσα της Ακομινάτου....η Φλώρα της Βερανζέρου κ.λ.π.
Ένα από τα ατού τους για τον πελάτη ήταν και η ταυτότητα ιεροδούλου και
η ενημερωμένη κάρτα υγιειονομικού που υπήρχε σε εμφανές σημείο.
Το αδύνατο σημείο τους ήταν ότι έπρεπε να έχουν τον νταβατζή τους τον προστάτη τους ...το "αγόρι"τους όπως έλεγαν που τον συντηρούσαν και αυτός τις κακοποιούσε όταν δεν του τα έφερναν "σωστά"όπως έλεγαν στην γλώσσα τους.
Δεν έλειπαν και οι φτωχοδιάβολοι γύρω από την Ομόνοια...
"οι μεροκαματιάρηδες"της παρανομίας...οι λαχανάδες (πορτοφολάδες)...
¨δούλευαν"στις αφετηρίες ...στις στάσεις των λεωφορείων...στον ηλεκτρικό.
Ο κάθε ένας είχε το στέκι του...την στάση του...την αφετηρία του...
δεν ήταν πολλοί...
Σεσημασμένοι και στο Δ΄Παρ/μα Ασφαλείας στην Ομόνοια γνωστοί
και μη εξαιρεταίοι.
Κατέφευγε εκεί το θύμα έδινε τα στοιχεία του και φυσικά
τον τόπο του εγκλήματος.
Συνήθως ο δράστης βρισκότανε...
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/3rb8ZiS
via IFTTT