Για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάματος αλλά και για περιστατικά που έχουν τύχει στην ίδια μίλησε η Κατερίνα Παπουτσάκη στο Ενώπιος Ενωπίω, ενώ δεν έκρυψε τη συγκίνησή της και ξέσπασε σε δάκρυα μετά την προβολή αποσπάσματος από γυρίσματα με την ίδια και τον Θανάση Βέγγο.
Παράλληλα μίλησε και για τα αρκετά αρνητικά σχόλια που είχε δεχθεί, όταν είχε υποδυθεί την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην σειρά «Έχω ένα μυστικό».
«Επιχείρησαν να με παρενοχλήσουν δύο φορές σε κάστινγκ για ταινία»
«Υπήρχαν ψίθυροι και φήμες, όχι σε αυτήν την έκταση. Μου έχει συμβεί καμια δυο φορές κι ευτυχώς δεν έχει μείνει μέσα μου γιατί δεν προχώρησε σε σημείο που να είναι παρεμβατικό. Θα μπορούσε να ήμουν πιο άτυχη κι ο άλλος πιο αδίστακτος.
Αυτό συνέβη στην αρχή της καριέρας μου αλλά μετά ήρθε και γρήγορα η αναγνωρισιμότητα και σταμάτησε αυτό να υπάρχει. Ωστόσο πριν μου είχε συμβεί δύο φορές σε κάστινγκ για ταινία.
Κάποια τα ήξερα κι είναι αδιανόητο αυτό. Φυσικά στηρίζουμε άντρες, γυναίκες και παιδιά που έχουν υποστεί το οτιδήποτε.»
Η συγκίνηση της για τον Θανάση Βέγγο
«Ήταν το τελευταίο γύρισμα του Θανάση Βέγγου, η συνεργασία ήταν άψογη. Ήταν πραγματικά πολύ γλυκός άνθρωπος και υποστηρικτικός. Ένας εκπρόσωπος της θεατρικής σκηνής, της τέχνης μας που αυτή θέλουμε να είναι. Αυτό θέλουμε να είναι το ήθος μας.
Γενναιόδωρος άνθρωπος που αυτό πρέσβευε μέσα από τις ταινίες και τον ρόλο που επέλεγε. Είναι τόσο συγκινητικό το αληθινό που όταν το συναντάς λες υπάρχει ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο. Αισθανόμουν ότι είναι το τελευταίο του γύρισμα.»
«Ζορίστηκα πολύ», τι είπε για τη συμμετοχή της στην σειρά «Έχω ένα μυστικό»
«Τον πρώτο καιρό οι κριτικές ήταν διθυραμβικές. Νομίζω ότι ήταν πολλά μαζί. Πολλοί θα ήθελαν να το είχαν γράψει, άλλος να παίξει, άλλος να το σκηνοθετήσει, άλλος την παραγωγή κι άλλο κανάλι να το έχει επιλέξει και πολλά άλλα.
Οποιοσδήποτε και να το έκανε θα δεχόταν σχόλια. Ίσως ήταν πολύ κοντά στον θάνατό της για να γίνει η σειρά και δεν ήταν έτοιμο το κοινό. Μπορεί μετά από 10-20 χρόνια να είχε διαφορετική υποδοχή. Έκανα οτιδήποτε καλύτερο μπορούσα με πολλή σεμνότητα και σεβασμό.
Διάβασα πολύ εκείνο το Πάσχα κι είχα μεγάλο ενθουσιασμό. Σαν ταξίδι μου άρεσε και σίγουρα βγαίνοντας από αυτό, κάτι κέρδισα.
Αρρώστησα πολύ τότε γιατί έχω το σύνδρομο του καλού παιδιού και θέλω να είμαι αγαπητή. Ζορίστηκα πολύ γιατί δεν είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να ακούγεται έτσι το όνομά τους.»
