Δεν είναι υπερήρωες
Καθώς αποχαιρετούμε τη Φώφη Γεννηματά, σκέφτομαι για άλλη μια φορά πόσο δύσκολος είναι ο Δημόσιος Βίος για τις γυναίκες. Σε πόσο μειονεκτική θέση βρίσκονται ακόμα και σήμερα για την κατάληψη αξιωμάτων και θέσεων ευθύνης. Και αυτό διότι προσπαθούν καθημερινά να αποδείξουν το αυτονόητο: ότι μπορούν να ηγούνται. Ότι μπορούν να πετύχουν το αδύνατο: Να συνδυάσουν τις επαγγελματικές υποχρεώσεις τη δημόσια προσφορά, τη μητρότητα, την προσωπική ζωή και τη γυναικεία εικόνα τους. Όλα αυτά συνδυάζονται πολύ δύσκολα και συχνά επιτυγχάνονται εις βάρος της υγείας τους.
Οι εποχές που λέγαμε ότι οι γυναίκες "είναι προστατευμένες" από άποψη υγείας, έχουν παρέλθει.
Πλέον, συναντάμε καθημερινά γυναίκες με σοβαρά προβλήματα υγείας που έχουν παραμεληθεί λόγω πληθώρας υποχρεώσεων. Πλέον, συναντάμε καθημερινά γυναίκες με καρδιολογικά προβλήματα που απαντώνται σχεδόν αποκλειστικά σε αυτές, όπως το σ. Takotsubo "της ραγισμένης καρδιάς" και ο αυτόματος διαχωρισμός των στεφανιαίων αρτηριών. Πλέον, συναντάμε καθημερινά γυναίκες που δεν προσέχουν καθόλου την υγεία τους λόγω ατελείωτων υποχρεώσεων. Πλέον, συναντάμε καθημερινά γυναίκες που καπνίζουν πολύ και διατρέφονται "στο ποδάρι". Σαν τα φαντάσματα , μονίμως σε εξαναγκασμένες ενέργειες, να προσπαθούν να τα προλάβουν όλα.
Καλό ταξίδι στη Φώφη Γεννηματά, μια γυναίκα που θυσίασε την υγεία της για να σταθεί όρθια σε όλα τα υπόλοιπα. Άξια.
Ας προσέχουμε τα "κορίτσια" μας. Δεν είναι υπερήρωες.Χρειάζονται ξεκούραση, ενδιαφέρον και προσοχή στην υγεία τους. Είναι πιο εύθραυστες από ότι πιστεύαμε.