Η Σκύλλα δεν υπήρξε πάντοτε άγριο θαλάσσιο τέρας αλλά κάποτε υπήρξε μια όμορφη κοπέλα, την οποία ερωτεύτηκε σφοδρά ο Γλαύκος, ένας όμορφος νέος. Εκείνη όμως δεν ανταποκρίθηκε στα αισθήματα του και ο Γλαύκος πληγωμένος από την απόρριψη της νεαρής κοπέλας καταφεύγει στην μάγισσα Κίρκη, από την οποία ζητά τη βοήθεια της.
Η Κίρκη υπήρξε ερωτευμένη με τον Γλαύκο και έτσι αντί να τον βοηθήσει, τυφλωμένη από ζήλια, έριξε μαγικά φίλτρα στα νερά όπου κολυμπούσε η κοπέλα. Όταν η Σκύλλα μπήκε στο νερό για να κολυμπήσει μεταμορφώθηκε σε τέρας . Από τότε αποτελούσε το φόβο και τον τρόμο των ναυτικών, καθώς βύθιζε τα καράβια που περνούσαν από δίπλα της.
Η Σκύλλα είναι γνωστή από την Ομήρου Οδύσσεια, όπου παρουσιάζεται ως ένα τέρας συνδυασμός γυναίκας, σκυλιού και ψαριού. Μαζί με τη Χάρυβδη αποτελούσαν ένα από τα εμπόδια, από τα οποία έπρεπε να περάσει ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του μέχρι να φτάσουν στην πολυπόθητη πατρίδα τους.
Γλαύκος και Σκύλλα - Jacques Dumont le Romain (1704 - 1781)
Στην είσοδο της «Οικίας του Διονύσου» στα αριστερά βρίσκεται ψηφιδωτό που αναπαριστά το συγκεκριμένο τέρας. Η παράσταση της Σκύλλας είναι φτιαγμένη από βότσαλα και ανήκει στην ελληνιστική περίοδο. Είναι κατασκευασμένο με μία τεχνική εντελώς διαφορετική από ότι τα υπόλοιπα της οικίας και θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα ψηφιδωτά που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στην Κύπρο .
Βρέθηκε τυχαία στη διάρκεια εργασιών στο χώρο και καθώς το σημείο στο οποίο βρέθηκε δεν ήταν προσιτό προς το κοινό μεταφέρθηκε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα. Δίπλα ακριβώς από την αναπαράσταση της Σκύλλας βρίσκεται ένας μικρότερος πίνακας που παρουσιάζει δυο δελφίνια.
Η Σκύλλα όπως ακριβώς και η Χάρυβδη δεν αποτελούσαν ασφαλώς τέρατα, απλά οι αρχαίοι προκειμένου να εξηγήσουν κάποια ακραία καιρικά και φυσικά φαινόμενα της εποχής τους έδιναν μορφή και τα προσωποποιούσαν. Μάλιστα στην περιοχή όπου πιστεύεται πως ζούσαν τα δυο αυτά τέρατα (πορθμός Μεσσήνης , μεταξύ Ιταλίας- Σικελίας) υπάρχει η ερμηνεία επικίνδυνων βράχων που ξεπροβάλλουν από τη θάλασσα που σε συνδυασμό με ισχυρά ρεύματα και ρουφήχτρες μπορούσαν να καταστήσουν πολύ επικίνδυνο το πέρασμα για τα αρχαία πλοία.
Σήμερα τα ονόματα των δυο θαλάσσιων τεράτων χρησιμοποιούνται μεταφορικά σε φράσεις όπως από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη για να δηλώσει όταν πέφτουμε από το ένα κακό στο άλλο και μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης για να δηλώσει την εξαιρετικά δύσκολη θέση που βρίσκεται κάποιος.
Πηγή: bigcyprus
from Αρχαία Ελληνικά https://ift.tt/3b3o6F5
via IFTTT