Ήμουνα νιος και γέρασα. Το λέω κυριολεκτικά, μια φορά ακόμα… Κοίτα πώς περνούν τα χρόνια… Το μακρινό 1991 όντας δημοτικός σύμβουλος Λαμίας, ως αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Δήμου, που πρόεδρος ήταν ο ίδιος ο δήμαρχος, ο αείμνηστος Λάμπρος Παπαδήμας, είχαμε ξεκινήσει δειλά δειλά την ανακύκλωση αλουμινίου. Είχε προηγηθεί μια εμπειρία από την ανακύκλωση χαρτιού, που κάναμε στον Πολιτιστικό Σύλλογο της γειτονιάς μας, του Αγίου Λουκά, με πρόεδρο την Κούλα Λάμπρου. Είχα συμμετάσχει στα ετήσια Συνέδρια της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου στην Ολυμπία και στη Θεσσαλονίκη και κατάφερα να πάρουμε τους πρώτους πορτοκαλί κάδους για τα κουτάκια αλουμινίου. Η Ελληνική Ένωση Αλουμινίου ξεκίνησε προγράμματα ανακύκλωσης κουτιών αλουμινίου από το 1986 και συνέβαλε στο να ευαισθητοποιηθεί το κοινό πάνω στο θέμα.
Τους κάδους τους τοποθετήσαμε στις πλατείες, έξω από το γήπεδο, όπου υπήρχαν κυλικεία, όπως στον Άγιο Λουκά, στο Ισαδάκι και αλλού. Αδειάζοντας τους κάδους, τα κουτάκια τα συγκεντρώναμε στο οικόπεδο του Βιολογικού στη Ροδίτσα και στη συνέχεια με φορτηγό τα μεταφέραμε σε εργοστάσιο στη Θήβα. Στόχος ήταν να επεκταθεί και να γίνει αυτοδιαχειρίζόμενο το σύστημα συστήνοντας τη Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος, που θα είχε και την ευθύνη της ανακύκλωσης στο Δήμο και το Κέντρο Ανακύκλωσης Αλουμινίου.
Η εισήγησή μου είναι στο βιβλίο «Λαμία 1991-2018, Προτάσεις – Παρεμβάσεις: Όσα δεν πήρε ο άνεμος του χρόνου», σελ 365, με τίτλο ΠΡΟΤΕΙΝΌΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΑΛΟΥΜΙΝΊΟΥ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΛΑΜΙΑΣ. Στις εκλογές του 1994 δεν κατάφερα να εκλεγώ για πολλούς λόγους και το σύστημα ατόνησε και εγκαταλείφθηκε. Ήταν μια πρώτη προσπάθεια Διαλογής στην Πηγή στο αλουμίνιο και στο χαρτί, με πολλές προσπάθειες στα σχολεία και σε Συλλόγους, όπως στο Σύλλογο του Αγίου Λουκά και στον Όμιλο Φίλων του Δάσους, όπου τότε ήμουνα πρόεδρος και για εννιά χρόνια.
Τα λέω αυτά γιατί δυστυχώς σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν σε ό, τι αφορά στη Διαλογή στην Πηγή και στην Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Απορριμμάτων. Θα μπορούσαν εκείνες οι πρώτες διστακτικές αλλά αισιόδοξες προσπάθειες να εξελιχθούν σταδιακά σε ένα πλήρες σύστημα, αρκεί να υπήρχε θέληση. Πολλές χώρες που προχώρησαν με επιμονή και θέληση, βελτιώνοντας διαρκώς τις υποδομές τους, κατάφεραν να έχουν σήμερα αυτά τα αποτελέσματα στα οποία αναφερόμαστε ως παραδείγματα.
Είναι τόσο πλούσιο και ταυτόχρονα προβληματικό το θέμα των Αστικών Στερεών Αποβλήτων, που αναγκαστικά μας απασχολεί και θα μας απασχολεί διαρκώς το επόμενο διάστημα, θέλουν δε θέλουν κάποιοι, που νομίζουν ότι η Κυκλική Οικονομία και η διαχείριση των πόρων είναι ένα πυροτέχνημα, σε δουλειά να βρισκόμαστε… Δυστυχώς η αυτοδιοίκηση έχει μπει στην τροχιά του εργολαβικού συστήματος. Δεν περιμένουμε να κάνουν κάτι άλλο σήμερα οι δήμοι και οι περιφέρειες, όπως μας έχουν συνηθίσει, παρά ό, τι λένε οι εταιρείες, οι οποίες διαχειρίζονται την πίτα των σκουπιδιών.