Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του Ιησού Χριστού

Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του Ιησού Χριστού


 

Για το θέμα «Παιδικά και Εφηβικά χρόνια του Ιησού Χριστού» έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Η βασική πηγή πληροφόρησης αποτελούν τα Ευαγγέλια των Αγίων Ευαγγελιστών Ματθαίου, Λουκά, Μάρκου και Ιωάννη, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται άλλες πληροφορίες επί του θέματος που μας παρέχουν κάποια από τα λεγόμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια.

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα Ευαγγέλια δε διασώζουν πληροφορίες για τη ζωή του Ιησού Χριστού από τη Γέννησή του μέχρι και την ηλικία των 30 χρόνων, όπου και άρχισε τη δημόσια δράση του. Μονάχα τρία είναι τα γεγονότα εκείνα τα οποία διασώζονται δηλαδή όταν ήταν 8 ημερών (περιτομή και ονοματοδοσία), 40 ημερών (καθαρισμός) και 12 χρονών. Η εξήγηση στο «κενό» αυτό απλή και εύκολη. Το Ευαγγέλιο δεν έχει βιογραφικό χαρακτήρα, αλλά σωτηριολογικό. Οι Ευαγγελιστές δηλαδή δεν γράφουν τυχόν βιογραφίες του Ιησού, αλλά μονάχα ότι έχει σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων.

 

Γενικά στοιχεία

                                         

Ο Ιησούς Χριστός ανήκε σε μια πολυμελή οικογένεια και η ζωή του δεν πρέπει να διέφερε από τις συνηθισμένες ιουδαϊκές οικογένειες. Μητρική του γλώσσα ήταν τα Αραμαϊκά, μια διάλεκτος της Συριακής. Γνώριζε την αρχαία Εβραϊκή γλώσσα της Παλαιάς Διαθήκης αφού ήξερε να την μελετά, γνώριζε επίσης αρκετά καλά την ελληνιστική κοινή (διεθνής γλώσσα της τότε εποχής) και ίσως να είχε λίγες γνώσεις της ρωμαϊκής γλώσσας. Δεν σπούδασε σε ειδικές θεολογικές σχολές, αλλά γνώριζε καλά τις απόψεις των νομοδιδασκάλων. Έζησε μόνιμα στη Ναζαρέτ. Από εκεί επισκέφθηκε λόγω του επαγγέλματός του (ξυλουργός) πολλές πόλεις της πατρίδας του, καθώς και τα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει στο Ναό. Από τις μετακινήσεις του αυτές και την επικοινωνία του με αρκετό κόσμο γνώριζε καλά την καθημερινή ζωή και τη φύση.

 

Η περιτομή και ονοματοδοσία του Ιησού

(8 ημέρες μετά την Γέννηση του Κυρίου)

 

Η περιτομή και η ονοματοδοσία ήταν μία από τις τελετές με τις οποίες οι Ισραηλίτες έδειχναν την πίστη τους στο Θεό της διαθήκης. Η περιτομή είχε έναν καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα. Θεσπίστηκε επί Αβραάμ ως συμβολική πράξη σε σχέση με τη σύναψη διαθήκης ανάμεσα στον Θεό και τον Αβραάμ (βλέπε βιβλίο Γενέσεως 17, 9–14 και 23–27). Με την περιτομή το παιδί ανήκε πλέον στο Θεό της Διαθήκης και γινόταν μέλος του λαού του Θεού. Μεταγενέστερα, η περιτομή συνδέθηκε άμεσα και με την ταυτόχρονη ονοματοδοσία. Κατά τον Απόστολο Παύλο (προς Ρωμαίους 2,28) η περιτομή συμβολίζει γενικότερα την πνευματική αναγέννηση. Ως τελετή γινόταν εντός του κτιρίου της συναγωγής, το πρωί, παρουσία δέκα τουλάχιστον προσώπων. Έτσι και η περιτομή του βρέφους Ιησού έγινε στη Συναγωγή της Βηθλεέμ.

 

Η κατά σάρκα περιτομή του Κυρίου. Μηνολόγιον Βασιλείου Β΄. Vaticanus graecus, 1613, 11ος αι. Φ. 287.

 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς (κεφ. β΄, 21) αναφέρει τα εξής: Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ. Απόδοση στη νεοελληνική: Καὶ ὄταν συμπληρώθησαν αἱ ὀκτὼ ἡμέραι διὰ νὰ κάμουν τὴν περιτομὴν τοῦ παιδιοῦ, τοῦ ἐδόθηκε τὸ ὄνομά του Ἰησοῦς, ὄπως ὠνομάσθηκε ἀπὸ τὸν ἄγγελον πρὶν συλληφθῇ εἰς τὴν κοιλιά.

  

Ο καθαρισμός της Θεοτόκου Μαρίας, του Ιωσήφ

και του παιδίου Ιησούς (σαράντα ημέρες μετά την Γέννηση του Κυρίου)

Το περιστατικό με τον δίκαιο Συμεών

 

Όταν σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού της μητέρας του παιδίου και του μνηστήρος της, ανέβασαν το παιδίο Ιησούς στο ναό στα Ιεροσόλυμα για να το παρουσιάσουν και να το αφιερώσουν στο Θεό προσφέροντας θυσία για τον καθαρισμό τους ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι για τον καθαρισμό προβλεπόταν μια ειδική τελετή στο Ναό σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού. Κατά τις τότε αντιλήψεις η μητέρα μετά τον τοκετό θεωρούνταν «ως μη καθαρή», το ίδιο ίσχυε και για όσους επικοινωνούσαν με αυτήν.

Σύμφωνα με τον Νόμο του Κυρίου (Ευαγγέλιον κατά Λουκάν, κεφ. Β’, 23) «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» δηλαδή κάθε πρωτότοκο αρσενικό που διανοίγει την μήτρα της μητέρας του θα θεωρηθεί αφιερωμένο εις τον Κύριον.

 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς (κεφ. β΄, 22–24) αναφέρει τα εξής:

 

22 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωυσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, 23 καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, 24 καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.

 Απόδοση στη νεοελληνική:

22 Και όταν, σύμφωνα με τον νόμον του Μωϋσέως, συνεπληρώθησαν αι ημέραι του καθαρισμού της μητέρας του παιδίου και του μνηστήρος της, ανέβασαν αυτό εις τα Ιεροσόλυμα, δια να το παρουσιάσουν και το αφιερώσουν στον Κυριον. 23 Αυτό δε έγινε σύμφωνα με το γραμμένον στον νόμον του Κυρίου, ότι κάθε πρωτότοκον αρσενικόν, που διανοίγει την μήτραν της μητέρας του, θα θεωρηθή αφιερωμένον στον Κυριον. 24 Ανέβησαν ακόμη στον ναόν να προσφέρουν την θυσίαν δια τον καθαρισμόν των, όπως ήτο πάλιν γραμμένον στον νόμον Κυρίου, δηλαδή ένα ζεύγος τρυγόνες η δύο μικρά περιστέρια, σαν πτωχοί που ήσαν.

 

Κατά την διάρκεια της τελετής του καθαρισμού βρισκόταν στον Ναό ένας δίκαιος και ευλαβής άνθρωπος, ο Συμεών. Ο Συμεών περίμενε να έλθει λύτρωση και παρηγοριά στο λαό του Ισραήλ με την έλευση του Χριστού. Σε αυτόν είχε αποκαλυφθεί εκ πνεύματος αγίου ότι δεν θα πέθαινε πριν δει τον Σωτήρα και βασιλέα του κόσμου. Όταν πήρε στην αγκαλιά του το παιδίον Ιησούς αναφώνησε, ευλογώντας τον Θεό: 29 Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, 30 ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, 31 ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. 32 φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. (κατά Λουκάν κεφ. β΄, 29–32)».

Απόδοση στη νεοελληνική: 29 τώρα πλέον με απολύεις εμέ τον δούλον σου να φύγω από τον κόσμον αυτόν, Δεσπότα, ειρηνικός και χαρούμενος, σύμφωνα με τον λόγον που μου είπες, 30 διότι είδαν τα μάτια μου τον Χριστόν, ο οποίος θα φέρη την σωτηρίαν, 31 την οποίαν συ έχεις ετοιμάσει, δια να την ίδουν όλοι οι λαοί της γης. 32 Φως πνευματικόν, που θα φανερώση εις τα έθνη τον αληθινόν Θεόν και την δόξαν του λαού σου Ισραήλ, αφού από αυτόν τον λαόν κατά το ανθρώπινον προέρχεται ο Χριστός.

 

Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος. Εικόνα 16ου αιώνα στον Ναό Αγίου Ματθαίου Σιναιτών, Κρήτη. Έργο του ζωγράφου Μιχαήλ Δαμασκηνού.

 

Στη συνέχεια ο Συμεών ευλόγησε τον Ιωσήφ και την Μαριάμ, και απευθυνόμενος πρός την Μαριάμ της είπε: Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. Απόδοση στη νεοελληνική: Και ο Συμεὼν τους ευλόγησε και είπε εις την Μαριάμ, την μητέρα του, «Αυτός είναι προωρισμένος διά την πτώσιν και ανύψωσιν πολλών μεταξύ του Ισραήλ και ως σημείον δια το οποίον θα ύπαρχε αντιλογία, διά να φανερωθούν αι σκέψεις πολλών καρδιών, και την ιδικήν σου ψυχὴν επίσης θα διαπεράσῃ ρομφαία».

Αφού έγιναν όλα όσα πρόσταζε ο Νόμος του Κυρίου, επέστρεψαν στην πατρίδα τους την Ναζαρέτ. Το παιδίο Ιησούς στο μεταξύ μεγάλωνε και δυνάμωνε στο πνεύμα, γέμιζε από σοφία και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του.

 

Ο Ιησούς Χριστός στην ηλικία των 12 ετών

 

Κάθε χρόνο ο Ιωσήφ και η Μαριάμ κατά την εορτή του Πάσχα πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ. Όταν ο Ιησούς έγινε δώδεκα ετών, ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα στη γιορτή. Όταν τελείωσε η γιορτή και γύριζαν πίσω ο Ιησούς παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, χωρίς όμως να το ξέρουν ο Ιωσήφ και η μητέρα του. Νομίζοντας αυτοί ότι ο Ιησούς ήταν μέσα στο πλήθος των προσκυνητών, περπάτησαν μιας ημέρας δρόμο και ύστερα άρχισαν να τον αναζητούν ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνωστούς. Επειδή δεν τον βρήκαν, γύρισαν στην Ιερουσαλήμ και τον αναζητούσαν. Έτσι, ύστερα από τρεις ημέρες, τον βρήκαν στον Ναό καθισμένο ανάμεσα στους νομοδιδασκάλους να τους ακούει και να τους κάνει ερωτήσεις. Όλοι όσοι τον άκουγαν έμεναν έκπληκτοι για τη νοημοσύνη και τις απαντήσεις του.

Μόλις τον είδαν απόρησαν και η μητέρα του είπε σε αυτόν «παιδί μου, τι είναι αυτό που μας έκαμες και έμεινες οπίσω; Ιδού ο πατέρας σου και εγώ με πόνον και μεγάλην ανησυχίαν σε αναζητούσαμε». Και ο Ιησούς τους απάντησε «διατί με εζητούσατε; Δεν εγνωρίζατε ότι εις τον οίκον του Πατρός μου πρέπει να είμαι;». Να σημειωθεί ότι τα λόγια αυτά του Ιησού είναι τα πρώτα και μοναδικά που έχουν διασωθεί από τα παιδικά χρόνια έως την βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό. Στη συνέχεια ο Ιησούς επέστρεψε μαζί τους στη Ναζαρέτ και «ήν υποτασσόμενος αυτοίς» δηλ. τους ήταν υπάκουος σε όλα. Εκεί στην Ναζαρέτ παρέμεινε μέχρι την ηλικία των 30 χρόνων όποτε και άρχισε τη δημόσια δράση και το κήρυγμά του.

 

Ο Ιησούς δωδεκαετής στον Ναό, καθισμένος ανάμεσα σε σοφούς δασκάλους με τους οποίους συζητούσε σαν να ήταν όμοιος μ’ αυτούς, απαντούσε στα ερωτήματά τους και υπέβαλλε κι αυτός ερωτήσεις με πολλή σοβαρότητα και σοφία. (Εικόνα: Πεμπτουσία)

 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς (κεφ. β΄, 52) γράφει χαρακτηριστικά ότι «και Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις» δηλαδή ο Ιησούς όσο μεγάλωνε, προόδευε συνεχώς στη σοφία και τη χάρη που λάμβανε από το Θεό και απολάμβανε την εκτίμηση και τον θαυμασμό εκ μέρους των συνανθρώπων του για τα πολλά και θεία του χαρίσματα.

 

Που βρισκόταν ο Ιησούς  από την ηλικία των 12 ετών μέχρι τα 30;

 

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι για το ιστορικό πρόσωπο «Ιησούς Χριστός» έχει αναπτυχθεί μια έντονη παραφιλολογία η οποία επικεντρώνεται κυρίως στο ερώτημα «που ήταν από τα 12 χρόνια του μέχρι τα 30 που εμφανίζεται να διδάσκει;». Οι εικασίες για τα «χαμένα» αυτά 18 χρόνια του Χριστού περιλαμβάνουν διάφορες εκδοχές, όπως Ινδίες, Αίγυπτο, Θιβέτ όπου μαθήτευσε ανατολική φιλοσοφία και αποκρυφισμό.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τονισθεί ότι οι θεωρίες αυτές στο σύνολό τους είναι επιπόλαιες, αυθαίρετες, αστήρικτες και ρηχές. Την απάντηση για το που βρισκόταν ο Χριστός το χρονικό διάστημα από τα 12 έτη έως τα 30 έτη έρχεται να την δώσει το ίδιο το Άγιο Ευαγγέλιο. Ειδικότερα, στα ακόλουθα Ευαγγελικά χωρία πληροφορούμαστε για την παρουσία του Χριστού στη Ναζαρέτ τα 18 αυτά «χαμένα χρόνια»:

Λουκ. κεφ. 2β, στ 46–52: καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ δυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ρῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. Καὶ ᾿Ιησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Και συνέβηκε μετά τρεις ημέρες να τον βρουν στο ναό να κάθεται στο μέσο των δασκάλων και να τους ακούει και να τους επερωτά. Και έμεναν εκστατικοί όλοι όσοι τον άκουγαν για τη σύνεση και τις αποκρίσεις του. Και όταν τον είδαν οι γονείς του, έμειναν έκπληκτοι, και είπε προς αυτόν η μητέρα του: «Παιδί μου, γιατί μας έκανες έτσι; Ιδού, ο πατέρας σου κι εγώ με μεγάλο πόνο σε ζητούσαμε». Και είπε προς αυτούς: «Γιατί με ζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στα πράγματα του Πατέρα μου;» Αλλά αυτοί δεν κατάλαβαν το λόγο που τους μίλησε. Και κατέβηκε μαζί τους και ήρθε στη Ναζαρέτ και υποτασσόταν συνεχώς σ’ αυτούς. Και η μητέρα του διατηρούσε όλα τα λόγια αυτά μέσα στην καρδιά της. Και ο Ιησούς πρόκοβε στη σοφία και στη σωματική ανάπτυξη και στη χάρη μπροστά στο Θεό και στους ανθρώπους.

Λουκ. κεφ. 4δ, στ 16–22: Τω καιρώ εκείνω, ήλθεν ο ᾿Ιησούς εις την Ναζαρέτ, ου ην τεθραμμένος, και εισήλθε κατά το ειωθός αυτώ εν τη ημέρα των σαββάτων εις την συναγωγήν, και ανέστη αναγνώναι. Καί επεδόθη αυτώ βιβλίον ῾Ησαίου του προφήτου, και αναπτύξας το βιβλίον εύρε τον τόπον ου ην γεγραμμένον· «Πνεύμα Κυρίου επ᾿ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν». Καί πτύξας το βιβλίον αποδούς τω υπηρέτη εκάθισε· και πάντων εν τη συναγωγή οι οφθαλμοί ήσαν ατενίζοντες αυτώ. ῎Ηρξατο δε λέγειν προς αυτούς ότι σήμερον πεπλήρωται η γραφή αύτη εν τοις ωσίν υμών. Καί πάντες εμαρτύρουν αυτώ και εθαύμαζον επί τοις λόγοις της χάριτος τοις εκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εκείνο τον καιρό, ήρθε ο Ιησούς στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές. Τού έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη Ησαία. Ο Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής· Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ’ έστειλε ν’ αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στον λαό του. Ύστερα τύλιξε το χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. Άρχισε τότε να τους λέει· «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της η προφητεία που μόλις ακούσατε». Όλοι συμφωνούσαν μαζί του· θαύμαζαν για τα γεμάτα χάρη λόγια που έβγαιναν από το στόμα του.

Μάρκ. κεφ. 6ς, στ 2-6: αὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν πατρίδα ἑαυτοῦ· καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο ἐν τῇ συναγωγῇ διδάσκειν· καὶ πολλοὶ ἀκούοντες ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· πόθεν τούτῳ ταῦτα; καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα αὐτῷ, καὶ δυνάμεις τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γίνονται; οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωσῆ καὶ ᾿Ιούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. ἔλεγε δὲ αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε. καὶ ἐθαύμαζε διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν. Καὶ περιῆγε τὰς κώμας κύκλῳ διδάσκων.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Και εξήλθε από εκεί και έρχεται στην πατρίδα του, και τον ακολουθούν οι μαθητές του. Και όταν ήρθε το Σάββατο, άρχισε να διδάσκει στη συναγωγή. Και πολλοί, καθώς άκουγαν, εκπλήσσονταν και έλεγαν: «Από πού έρχονται σε τούτον αυτά, και τι σοφία είναι αυτή που δόθηκε σε τούτον, και από πού έρχονται οι δυνάμεις τέτοιου είδους που γίνονται με τα χέρια του; Δεν είναι αυτός ο ξυλουργός, ο γιος της Μαρίας και ο αδελφός του Ιακώβου και του Ιωσή και του Ιούδα και του Σίμωνα; Και δεν είναι οι αδελφές του εδώ κοντά μας;» Και σκανδαλίζονταν σ’ αυτόν. Και τους έλεγε ο Ιησούς: «Δεν υπάρχει προφήτης ατίμητος παρά μόνο στην πατρίδα του και στους  συγγενείς του και στην οικία του». Και δεν μπορούσε εκεί να κάνει καμιά θαυματουργική δύναμη παρά μόνο επέθεσε τα χέρια σε λίγους αρρώστους και τους θεράπευσε. Και θαύμαζε για την απιστία τους. Και περιήλθε γύρω τα χωριά διδάσκοντας.

Ματθ. κεφ. 13ιγ, στ 54–58: καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήττεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν· πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις; οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωσῆς καὶ Σίμων καὶ Ιούδας; καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσι; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Και αφού ήρθε στην πατρίδα του, τους δίδασκε στη συναγωγή τους, ώστε αυτοί εκπλήσσονταν και έλεγαν: «Από πού έρχονται σε τούτον αυτή η σοφία και οι θαυματουργικές δυνάμεις; Δεν είναι αυτός ο γιος του ξυλουργού; Δε λέγεται η μητέρα του Μαριάμ και οι αδελφοί του Ιάκωβος και Ιωσήφ και Σίμωνας και Ιούδας; Και οι αδελφές του δεν είναι όλες κοντά μας; Από πού λοιπόν ήρθαν σε τούτον όλα αυτά;» Και σκανδαλίζονταν με αυτόν. Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Δεν υπάρχει προφήτης ατίμητος παρά μόνο στην πατρίδα του και στην οικία του». Και δεν έκανε εκεί πολλές θαυματουργικές δυνάμεις εξαιτίας της απιστίας τους.

Ιωαν. κεφ. 7ζ, στ 14 – 15: ῎Ηδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε.καὶ ἐθαύμαζον οἱ ᾿Ιουδαῖοι λέγοντες· πῶς οὗτος γράμματα οἶδε μὴ μεμαθηκώς;

Απόδοση στη νεοελληνική:

Όταν ήταν ήδη στα μισά της εορτής, ανέβηκε ο Ιησούς στο ναό και δίδασκε. Θαύμαζαν τότε οι Ιουδαίοι και έλεγαν: «Πώς αυτός ξέρει γράμματα, ενώ δεν έχει μάθει;»

Επομένως, μετά την παράθεση αυτών των εδαφίων του Αγίου Ευαγγελίου δεν υπάρχουν τυχόν κενά. Τα ανωτέρω χωρία απαιτούν προσεκτική ανάγνωση και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ισχυρισμούς ή θεωρίες ότι δήθεν ο Ιησούς Χριστός έφυγε από την περιοχή για οποιαδήποτε αιτία.

Τα παιδικά χρόνια του Ιησού.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός  έζησε και ανατράφηκε  στη Ναζαρέτ, εργαζόμενος ως ξυλουργός. Ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει καθαρά για τη Ναζαρέτ ότι ήταν το μέρος «ου ην τεθραμμένος» δηλαδή εκεί που ανατράφηκε. Πληροφορούμαστε ότι από την ηλικία των 12 χρόνων είχε επαρκέστατη γνώση ώστε να συνομιλεί επί ώρα με διδασκάλους (ραβίνους)  της εποχής, οι οποίοι με τη σειρά τους παραξενεύονταν για την ορθότητα και τη σοφία των λεγομένων του. Ο ίδιος ο Χριστός δήλωνε πως τον απαξίωναν όσοι τον άκουγαν να διδάσκει λέγοντας ότι «ο προφήτης δεν τιμάται στον τόπο του και στο σπίτι του», δηλώνοντας έτσι ευθέως το μέρος όπου διέμενε.

Στα ευαγγελικά χωρία πάντως αναφέρεται πολλές φορές η έκπληξη των Ιουδαίων, οι οποίοι αναγνωρίζουν τον Χριστό ως ξυλουργό, γιό του ξυλουργού και της Μαρίας, αδελφό του Ιακώβου, του Ιούδα κ.α. Η έκπληξή τους αυτή συνοδεύεται και από την εξήγηση «πώς ούτος γράμματα οίδεν μη μεμαθηκώς;», δηλαδή οι συντοπίτες του δήλωναν καθαρά ότι γνώριζαν πως εκείνος ουδέποτε είχε μάθει γράμματα και γι’ αυτό απορούσαν κιόλας.

Στο σημείο όμως αυτό μπαίνει ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που αξίζει να εξεταστεί με την δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, αυτό της Παιδείας του Ιησού Χριστού.

Πρώτα από όλα όμως πρέπει να αναφερθούν ποια ήταν τα σχολεία και οι σχολές κατά τους χρόνους του Ιησού στο Ισραήλ, στα οποία τα παιδιά μάθαιναν γράμματα. Αρχικά σε όλες τις συναγωγές λειτουργούσαν ιερά σχολεία, τα λεγόμενα κοινά Γραμματοδιδασκαλεία. Σε ένα τέτοιο σχολείο φαίνεται πως παρακολούθησε ο Ιησούς Χριστός τα πρώτα του εγκύκλια μαθήματα ως όφειλε με βάση τον Εβραϊκό νόμο, ο οποίος όριζε ότι η παρακολούθηση των μαθημάτων ήταν υποχρεωτική για όλα τα παιδιά από το 4ο έτος της ηλικίας τους μέχρι το 12ο έτος. Μετά την συμπλήρωση του 12ου έτους υποτίθεται ότι είχε ολοκληρωθεί η εκμάθηση του Μωσαϊκού Νόμου.

Θα πρέπει να αναφερθεί επιπλέον ότι κάθε Ισραηλίτης πατέρας είχε ιερό καθήκον να διδάξει στον γιό του ώσπου να γίνει δώδεκα χρονών: (α). Το «Άκουε Ισραήλ… (δευτερονόμιο 6, 4 – 9), (β). τις Δέκα Εντολές και (γ). βασικά στοιχεία του θρησκευτικού νόμου. Από την άλλη στα σχολεία των συναγωγών διδάσκονταν βασικές αλήθειες της Ισραηλιτικής πίστης.

Σύμφωνα με τα Απόκρυφα Ευαγγέλια του ψευδο Ματθαίου (XXXII) και του Θωμά (Ελληνικό πρωτότυπο, IX), ο Ιησούς ήρθε στην Καπερναούμ με τους γονείς του σε ηλικία 8 ετών. Ο Ιωσήφ ενέγραψε το παιδίον Ιησούς σε ένα Γραμματοδιδασκαλείο, ακολούθησε διάλογος μεταξύ Ιωσήφ και διδασκάλου κατά τον οποίο ο νομοδιδάσκαλος ρωτούσε να πληροφορηθεί ποια γλώσσα επιθυμούσε να διδάξει το παιδίον αυτού Ιησού, για να λάβει την απάντηση ότι πρώτα Ελληνικά και έπειτα Εβραϊκά.

Κατά τις ίδιες πηγές, ο Ιησούς παρακολούθησε μαθήματα πρώτα σε αστική Σχολή στην Καπερναούμ και μετά ο Ιωσήφ «ιδών τον νουν του παιδίου και την ηλικιότητα πάλιν εβουλεύσατο μη είναι αυτό άπειρον γραμμάτων και παραλαβών αυτό παρέδωκεν ετέρω διδασκάλω. Είπε δ’ ο διδάσκαλος τω Ιωσήφ: Πρώτον παιδεύσω αυτό τα ελληνικά και έπειτα τα εβραϊκά». Στο απόκρυφο ευαγγέλιο του ψευδο Ματθαίου (XXXI) μνημονεύονται ως διδάσκαλοι του Ιησού που του δίδαξαν το αλφάβητο οι Ζακχαίος και Λευϊς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως ιεροκήρυκες ή ερμηνευτές του Νόμου.

Ο Ιησούς όμως φαίνεται ότι εκτός από την εγκύκλια παιδεία του δεν φοίτησε ποτέ σε καμία από τις σχολές των Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων ή των Εσσηνών. Στην Ιερουσαλήμ, κατά τους χρόνους του Ιησού, λειτουργούσαν τότε μόνο μία μεγάλη Ιουδαϊκή Σχολή (η λεγόμενη Μπετ Μαδράς) και πέντε άλλες μικρότερες ελληνιστικές (των Λιβερτίνων, των Κηρυναίων, των Αλεξανδρέων και των από Κιλικίας και Ασίας), ενώ είχαν ιδρυθεί και ελληνικό Γυμνάσιο και Εφηβείο.

 

Η φυγή Του Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο

 

«Ήκοντα πρός σε, τόν πάλαι πλήξαντά σε, Αίγυπτε φρίττε, καί θεόν τούτον φρόνει».

 

Το γεγονός της φυγής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού προς την χώρα της Αιγύπτου αποτελεί μία από τις σταθερές εορτές της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Θεού και εορτάζεται κάθε έτος την 26η Δεκεμβρίου.

Όπως γνωρίζουμε από τους Αγίους Ευαγγελιστές, όταν οι τρεις μάγοι έφθασαν στην Ιουδαία, προσκλήθηκαν από τον βασιλέα Ηρώδη προς ενημέρωσή του περί του εμφανισθέντος αστέρος και στη συνέχεια στάλθηκαν προς τη Βηθλεέμ όπου και προσκύνησαν τον νεογέννητο Χριστό. Στη συνέχεια όμως άγγελος Κυρίου τους εμφανίστηκε στο όνειρό τους και τους συμβούλεψε να μην επιστρέψουν προς τον Ηρώδη και έτσι οι Μάγοι αναχώρησαν για την πατρίδα τους ακολουθώντας άλλο δρόμο.

Τότε άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ στον ύπνο του και του είπε να φύγει προς την Αίγυπτο παίρνοντας μαζί του τον νεογέννητο Ιησού και την μητέρα του Μαρία. Εκεί έμειναν μέχρι που πέθανε ο Ηρώδης, για να επαληθευθεί έτσι το ρηθέν δια του προφήτου Ωσηέ: «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου».

Μετά τη φυγή του Κυρίου στην Αίγυπτο, όταν ο Ηρώδης κατάλαβε ότι οι Μάγοι τον ξεγέλασαν, έστειλε στρατιώτες και έσφαξαν όλα τα παιδιά που ήταν στη Βηθλεέμ και τα περίχωρά της από ηλικίας δύο ετών και κάτω. Τόσο είχε υπολογίσει την ηλικία του Χριστού, τον οποίο φοβόταν ότι θα του έπαιρνε τη βασιλεία. Στην Αίγυπτο παρέμειναν για αρκετά χρόνια. Όταν πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε πάλι στον Ιωσήφ σε όνειρο και του είπε ότι μπορούσαν να επιστρέψουν στην Ισραηλιτική γη. Επιστρέφουν και εγκαθίστανται στην Ναζαρέτ. Εκεί, όπως έχει προαναφερθεί, μεγάλωνε ο Ιησούς ασκώντας το επάγγελμα του ξυλουργού και προετοιμαζόταν για το έργο του σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

 

Φυγή Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο. Έργο του Φλαμανδού ζωγράφου, Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (Peter Paul Rubens, 1577-1640). Μουσείο Hessen Kassel.

 

Σε κάθε περίπτωση πάντως το γεγονός αυτό της φυγής του Κυρίου προς την Αίγυπτο, όπως αναφέρει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, φράσσει και τα στόματα των αιρετικών.

Γράφει συγκεκριμένα ο Άγ. Νικόδημος ότι: «Διατί ανίσως δεν έφευγεν ο Kύριος, αλλά ήθελε πιασθή από τον Hρώδην, ει μεν και εφονεύετο από εκείνον, βέβαια ήθελεν εμποδισθή η σωτηρία των ανθρώπων. Eι δε και δεν εφονεύετο διά να τελειώση την οικονομίαν, βέβαια ήθελε φανή εις τους πολλούς, ότι δεν εφόρεσε την ανθρωπίνην φύσιν πραγματικώς και κατά αλήθειαν. Aλλά μόνον κατά δόκησιν και φαντασίαν. Eπειδή αν εφόρει σάρκα αληθή, βέβαια ήθελε κοπή από το σπαθί. Aνίσως λοιπόν οι άθλιοι αιρετικοί ετόλμησαν να ειπούν τούτο, ότι δηλαδή κατά φαντασίαν ο Kύριος εγεννήθη, ως ο θεομάχος Mάνης, και οι τούτου οπαδοί Mανιχαίοι· και μόλον οπού δεν έλαβον εις τούτο, καμμίαν αιτίαν και αφορμήν· πόσω μάλλον ήθελαν ειπούν τούτο, και εάν εύρισκον αιτίαν; Διά τούτο λοιπόν φεύγει ο Kύριος εις την Aίγυπτον διά τας ρηθείσας δύω αιτίας. Kαι προς τούτοις, ίνα συντρίψη και τα εν Aιγύπτω ευρισκόμενα είδωλα».

Πέραν τούτων, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει όμως και τα ακόλουθα σημαντικά για τη φυγή και το χρονικό διάστημα της παραμονής του Κυρίου στην Αίγυπτο. Γράφει συγκεκριμένα: « Σημειούμεν δε ενταύθα τα χαριέστατα και αξιοσημείωτα ταύτα. Δηλαδή ότι ο Kύριος φεύγωντας εις την Aίγυπτον, όχι μόνον τα είδωλα εκείνης συνέτριψε, αλλά και τα φυτά έκαμε να τον προσκυνήσουν.

Γράφει γαρ ο Σωζόμενος εις το πέμπτον βιβλίον της Eκκλησιαστικής Iστορίας, εν κεφαλαίω εικοστώ, ότι ο Xριστός φεύγωντας εις την Aίγυπτον διά τον φόβον του Hρώδου, όταν έφθασεν εις την πόρταν Eρμουπόλεως της Θηβαΐδος, μία περσική μηλέα, ήτοι ροδακινέα, έκλινεν έως κάτω την κορυφήν της και επροσκύνησεν αυτόν. Eπειδή γαρ το φυτόν αυτό διά το μεγαλείον και κάλλος του επροσκυνείτο και ελατρεύετο από τους κατοίκους της πόλεως, διά τούτο ο εις το φυτόν αυτό κατοικών δαίμων, αισθανόμενος την παρουσίαν του Kυρίου, εφοβήθη και έφυγε. Φεύγοντος δε του δαίμονος, έμεινε το φυτόν αυτό ιατρείας πολλάς εργαζόμενον, εάν μόνον έγγιζεν εις τους ασθενείς, φύλλον, ή φλούδα, ή κομμάτι από αυτό. Kαι τούτου μάρτυρες είναι και Παλαιστινοί και Aιγύπτιοι.

Γράφει δε ο Bουρχάριος εν τη περιγραφή της Iερουσαλήμ, ότι αναμέσον της Hλιουπόλεως και της Bαβυλώνος, της αιγυπτιακής δηλαδή, ευρίσκεται κήπος του βαλσάμου ωραιότατος, όστις ποτίζεται από μίαν βρύσιν μικράν, εις την οποίαν άδεται λόγος, ότι η Θεοτόκος έπλυνε τα σπάργανα του Xριστού, όταν έφευγε διά τον φόβον του Hρώδου. Kοντά δε εις την βρύσιν ταύτην είναι και μία πέτρα, επάνω εις την οποίαν ήπλωσε τα σπάργανα του Xριστού η Θεομήτωρ διά να ξηρανθούν. Tον δε τόπον εκείνον έχουσιν εις πολλήν ευλάβειαν, τόσον οι Xριστιανοί, όσον και οι Σαρακηνοί.

Προσθέττει δε και Aντώνιος ο Mάρτυς εν τη των Iεροσολύμων περιόδω, ότι περνώντας ο Kύριος εις τον κάμπον του εν Aιγύπτω Tάνεως, εκλείσθη από λόγου της η πόρτα ενός μεγάλου ειδωλικού ναού. H οποία ύστερον με δύναμιν ανθρώπων, δεν εδύνετο να ανοιχθή.

Tο φυτόν δε του ανωτέρω βαλσάμου (διά να ειπούμεν εδώ κατά παρέκβασιν), πρώτον έφερεν η βασίλισσα Σαββά εις τον Σολομώντα ως δώρον βασιλικόν, και αυτός το εφύτευσεν εις την Iεριχώ, και ευρίσκετο μέχρι του καιρού του Tίτου. O οποίος έλαβεν εκ της Iερουσαλήμ τα δένδρα του βαλσάμου, και εστέφθη με αυτά κατά μίμησιν Πομπηΐου του μεγάλου, όταν εκυρίευσε πρώτον την Iερουσαλήμ. Ως μαρτυρεί ο Σελίνος εις το ιστορικόν του. Έστι δε ο καρπός του βαλσάμου κοκκινωπός, και τα φύλλα του παρόμοια με τα φύλλα της μαστίχης. Iστορεί δε ο Iώσηπος ότι ακούσασα η Kλεοπάτρα η βασίλισσα, η ερωμένη του Aντωνίου, την φήμην του τόσον θαυμαστού δένδρου, επεθύμησε να έχη και αυτή το τοιούτον ευωδέστατον φυτόν. Όθεν ο Hρώδης, ίνα πληρώση την επιθυμίαν της βασιλίσσης, απέστειλεν εις αυτήν μερικά φυτά, ομού και σπόρον αυτού. Λέγει δε και ότι, Aλέξανδρος ο βασιλεύς περνώντας από τα Iεροσόλυμα, έλαβε πολύ από τον σπόρον του βαλσάμου τούτου. Kοπτόμενον δε το φυτόν τούτο με κοπτερόν κέρατον, και με πετρίνην μάχαιραν, και όχι με σιδηρούν μαχαίριον, έτζι δακρύει, και ποιεί το καλούμενον οποβάλσαμον, ήτοι το πηκτόν υγρόν του βαλσάμου ».

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης συνεχίζοντας, αναφέρει: « Περιττοί δε τη αληθεία και πέραν του δέοντος κριτικοί πρέπει να ονομάζωνται, οι τοις θαύμασι και τοις σημείοις τούτοις αντιλέγοντες, προβαλλόμενοι τάχα, ότι αν αυτά ήτον αληθή, δεν ήθελε λέγεται πρώτον σημείον του Kυρίου, το εν Kανά γενόμενον. Aλλ’ ω ούτοι, ήθελεν ειπή τινας προς αυτούς, πρώτον σημείον λέγεται τούτο του Kυρίου, μετά την διά του Bαπτίσματος ανάδειξιν, και ουχί προ της αναδείξεως. Kαθότι προ της αναδείξεως του Kυρίου, πολλά σημεία και θαύματα τη δυνάμει τούτου εγένοντο. Kαι διά να σιωπήσω την ασπόρως και εκ Πνεύματος Aγίου γενομένην του Kυρίου σύλληψιν, όπερ εστί το θαύμα των θαυμάτων. Kαι το ακόπως αυτόν εν τη κοιλία φέρειν την Mητέρα. Kαι το αφθόρως γεννήσαι. Θαύμα της δυνάμεως του Kυρίου ήτον, οι εν τη γεννήσει αυτού, δόξα εν υψίστοις κραυγάζοντες Άγγελοι, και τοις ποιμέσιν ευαγγελιζόμενοι. Θαύμα ήτον, το υπέρ φύσιν και παράδοξον σκίρτημα, οπού επροξένησεν ο Kύριος κυοφορούμενος εις τον εν κοιλία φερόμενον Iωάννην. Θαύμα ο υπερφυσικός αστήρ ο τους Mάγους οδηγήσας. Θαύμα το να μην ιδή θάνατον ο Συμεών έως ου να βαστάση αυτόν. Θαύμα αι προφητείαι του αυτού Συμεών, και αι ανθομολογήσεις της θεοπνεύστου Άννης, μαρτυρούσης Σωτήρα τον Xριστόν, κατά τον Aμβρόσιον».

Όσον αφορά το συνολικό χρονικό διάστημα της παραμονής του Κυρίου στην Αίγυπτο, φαίνεται ότι τα όσα αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος είναι ιδιαιτέρως σημαντικά και διαφωτιστικά. Γράφει: « Eι δε και ζητεί τινας να μάθη πόσους χρόνους διέτριψεν ο Kύριος εις την Aίγυπτον, αποκρινόμεθα, ότι περί τούτου είναι γνώμαι διάφοροι. O μεν γαρ Παμφίλου Eυσέβιος υπέθετο εν τοις χρονικοίς, ότι πέντε χρόνους εν Aιγύπτω ο Kύριος διέτριψε, ή τέσσαρας ή τουλάχιστον τρεις. O δε θείος Eπιφάνιος (αιρέσ. να΄) αποφασίζει, ότι δύω χρόνους. Tω γαρ λγ΄ έτει (λέγει) γεννάται ο Kύριος. Tω λε΄, ήλθον οι Mάγοι, και τω λζ΄ τελευτά ο Hρώδης. O δε Θηβαίος Iππόλυτος εν τω Συντάγματι τω χρονικώ ούτω χρονολογεί· «Από της ενανθρωπήσεως του Xριστού μέχρι της των Mάγων παρουσίας έτη δύω. Kαι εκ της εις Aίγυπτον αναχωρήσεως μέχρι της τελευτής Hρώδου υιού Aντιπάτρου, έτη τρία ημέρας πέντε. Παρώκησαν δε εν Aιγύπτω, εν Hλιουπόλει τη κατά Mέμφιν, ό,τε Iωσήφ και η Mαρία συν τω Iησού, έτη τρία, και ημέρας είκοσιν».

Όσον αφορά τον τόπο ή το μέρος που έμεινε στην Αίγυπτο ο Κύριος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι σήμερα στο παλαιό Κάιρο κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται το σπήλαιο με το πηγάδι, όπου έμεινε η αγία οικογένεια κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Αίγυπτο.

 

Σχοινοχωρίτης Κωνσταντίνος

Ιστορικός, Αρχειονόμος – Βιλιοθηκονόμος, Υποψήφιος Διδάκτωρ.

* Οι επισημάνσεις με έντονα γράμματα και οι εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο οφείλονται στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.

 

Διαβάστε ακόμη:



from ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ https://ift.tt/32fNRRJ
via IFTTT

Δημοσίευση σχολίου

To kaliterilamia.gr σέβεται το δικαίωμα όλων των χρηστών να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους ωστόσο διατηρεί το δικαίωμα, να μην δημοσιεύει συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια. Έτσι όποια σχόλια, περιέχουν ακατάλληλα προς το κοινό χαρακτηριστικά θα αποσύρονται από τον ιστότοπο.

Νεότερη Παλαιότερη