Μια γερμανική ερευνητική ομάδα ανέπτυξε μικροσκοπικούς νανοκινητήρες που υποβοηθούν τα «τεμπέλικα» σπερματοζωάρια να επιταχύνουν κολυμπώντας προς το ωάριο.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνει ένα σπερματοζωάριο μόλις βρεθεί στον γυναικείο κόλπο, είναι να κολυμπήσει πολύ γρήγορα προς τον στόχο του πριν το όξινο περιβάλλον του κόλπου το καταστρέψει. Αν σε αυτό το στάδιο, κινηθεί πιο αργά από το αναμενόμενο, θα πεθάνει, χωρίς καν να έχει διανύσει τα μισά του δρόμου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ανικανότητα ενός υγιούς σπέρματος να κολυμπήσει γρήγορα μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα, περιγράφοντας μια κατάσταση που ονομάζεται ασθενοζωοσπερμία, για την οποία προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία. Ωστόσο, μια μελέτη που διεξήχθη το 2016 και που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nano Letters δίνει ελπίδες.
Συγκεκριμένα, μια ομάδα ερευνητών από το Institute for Integrative Nanosciences στο IFW Dresden στη Γερμανία ανέπτυξε μικροσκοπικούς νανοκινητήρες, τα επονομαζόμενα "spermbots" που μπορούν να υποβοηθήσουν τα «τεμπέλικα» σπέρματα να γίνουν καλύτεροι κολυμβητές κατευθυνόμενα προς το ωάριο, λειτουργώντας ουσιαστικά ως ταξί.
Τα "spermbots" αποτελούνται από έναν μικροσκοπικό υβριδικό νανοκινητήρα, ο οποίος είναι βασικά ένα σπειροειδές κομμάτι μετάλλου με προσαρμοσμένες μικροέλικες που τυλίγεται γύρω από την ουρά του σπέρματος. Λειτουργώντας ως «τροφοδοτικό», ο μικροκινητήρας πλοηγεί το σπέρμα μέσω ενός μαγνητικού πεδίου, βοηθώντας το να κολυμπήσει προς το ωάριο με ευκολία. Όταν το σπέρμα έρχεται σε επαφή με το ωάριο για τη γονιμοποίηση, ο κινητήρας αποδεσμεύεται. Το μαγνητικό πεδίο δεν βλάπτει κανένα από τα εμπλεκόμενα κύτταρα, για αυτό και το "spermbot" είναι ιδανικό για χρήση σε ζωντανούς ιστούς.
{https://www.youtube.com/watch?v=Ww-x-VIFh-Q}
Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή η διαδικασία είναι λιγότερο δαπανηρή από άλλες μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, οι οποίες μπορεί να κοστίζουν χιλιάδες δολάρια ανά απόπειρα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει πειράματα με αυτή τη νανοτεχνολογία σε ανθρώπους. Επιπλέον, οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι για το πώς θα αντιδράσει το ανοσοποιητικό σύστημα της γυναίκας στους νανοκινητήρες που εγχύονται στο σώμα της, ενώ υπάρχει περίπτωση ο νανοκινητήρας περιστασιακά να προσκολλάται στην ουρά του σπέρματος αρνούμενος να απελευθερώσει το φορτίο του. Παρόλα αυτά, η μελέτη υποδεικνύει τις δυνατότητες μελλοντικών τεχνολογιών υπογονιμότητας.
Πηγή: Interesting Engineering
from Dnews: Τελευταία νέα και ειδήσεις https://ift.tt/hdJtPUp
via IFTTT