Λεφτά υπήρξαν, αλλά όχι για συλλογικές ανάγκες, από τις οποίες εξαρτάται η κοινωνική ευημερία ή δυσπραγία.
Με τις πρώτες βροχές, οι πρώτες πλημμύρες. Πνίγηκε προχτές το Αιτωλικό, ανάλογα φαινόμενα σημειώνονται πρώιμα σε πολλές πόλεις και περιοχές, και στην ίδια την πρωτεύουσα -ακόμα κι αν έχουν καθαριστεί οι αγωγοί παροχέτευσης των νερών της βροχής. Γιατί όλοι αυτοί οι αγωγοί είχαν κατασκευαστεί με τα δεδομένα προηγούμενων εποχών, ήταν επαρκείς για τις τότε, μικρές, ποσότητες νερού, αλλά είναι τελείως ανεπαρκείς για τις πολύ έντονες βροχοπτώσεις στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής. Ακόμα και τα σχετικά νέα δίκτυα, δεν αντέχουν να προστατεύσουν τις πόλεις από πλημμύρες, χρειάζονται ενίσχυση και διεύρυνση. Κι αυτά απαιτούν λεφτά.
Το Λεκανοπέδιο των 5 εκατ. ιθαγενών είναι μια ειδική περίπτωση. Μόνο 20% των δρόμων της Αθήνας έχουν φρεάτια για βρόχινα νερά ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 40%. Για να πάμε στο 40% -εξηγεί ο Χ. Δούκας- απαιτούνται 100 εκατ. ευρώ, αλλά διατίθεται μόνο 1 εκατ. Και τα φρεάτια είναι το στοιχειώδες μέτρο. Μόνο αυτά, δεν αρκούν να μας προστατεύσουν από τα ακραία φαινόμενα. Όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, αναλογίζονται με τρόμο τί θα σημάνει η έλευση ενός Daniel, αν δεν έχει υπάρξει πρόνοια οχύρωσης της πρωτεύουσας με γενναίες πρωτοβουλίες, μεταξύ άλλων με το γκρέμισμα κτιρίων που 'χουν φράξει ρέματα. Κι αυτά απαιτούν πολλά λεφτά.
Αλλά, υπάρχουν λεφτά;...
Σύμφωνα με την ηγεσία της κυβέρνησης περισσεύουν. Και όσα περισσεύουν –είπε- θα πηγαίνουν σε στοχευμένες ατομικές παροχές. Είναι θέμα προτεραιοτήτων. Κι η απόλυτη προτεραιότητα της κυβερνητικής ηγεσίας είναι η δημοσκοπική ανάκαμψη της ΝΔ, ώστε να αναστήσει το όνειρο της αυτοδυναμίας κι έτσι να επιδιώξει να αποσπάει μια νέα εκλογική νίκη. Γι' αυτό προσφεύγει σε παροχές προς επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες, με μια κυνική λογική εκλογικού προσεταιρισμού τους. Δεν υπάρχουν λεφτά για συλλογικές ανάγκες, από τις οποίες εξαρτάται η κοινωνική ευημερία ή δυσπραγία. Αυτές οι ανάγκες δεν υπήρξαν προτεραιότητα στην 7ετία της σημερινής κυβέρνησης.
Απόδειξη, όσα έγιναν και, κυρίως, όσα δεν έγιναν με τους ευρωπαϊκούς πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ). Αν κληθεί, σήμερα, η κυβέρνηση να απαντήσει στο απλό και εύλογο ερώτημα, πόσο υπολογίζει ότι θα αυξηθεί η παραγωγικότητα ή/και πόσο υπολογίζει ότι θα βελτιωθούν οι κοινωνικοί δείκτες από τον τρόπο που δαπάνησε τους πόρους του ΤΑΑ, δεν θα 'χει κάτι στα σοβαρά να πει. Γιατί έγνοια να αξιοποιηθούν οι πόροι για το δημόσιο συμφέρον δεν υπήρξε και ανάλογα κριτήρια δεν τέθηκαν.
Δεν υπήρξαν φιλοδοξίες να γίνει κάτι πραγματικά σημαντικό, να λυθεί κάποιο πραγματικά μεγάλο πρόβλημα, να πιάσουν τόπο τα περίπου 36 δισ. ευρώ. Παράδειγμα, να κτίσουμε 10-20 χιλιάδες κοινωνικές κατοικίες, να αναμορφώσουμε το σύστημα της εκπαίδευσης και της έρευνας να ξεκινήσει μια επανάσταση αναβάθμισης του ΕΣΥ ή να οχυρωθεί το Λεκανοπέδιο από ακραία φαινόμενα ή –κάτι επίσης σπουδαίο!- να λυθεί το εφιαλτικό κυκλοφοριακό του πρόβλημα. Η μόνη έγνοια ήταν να απορροφηθούν οι πόροι –με ικανοποιητικά EBITDA.
Τα τελευταία έξι χρόνια χάθηκαν πολλές ευκαιρίες. Η αξιοποίηση των πόρων του ΤΑΑ, που μαζί με το ΕΣΠΑ, τη νέα ΚΑΠ και την ιδιωτική μόχλευση θα μπορούσαν να φτάσουν τα 100 δισ. ευρώ περίπου, ήταν μία από τις μεγαλύτερες. Αλλά δόθηκε προτεραιότητα στα δίκτυα των πελατών και δευτερευόντως σε επιδόματα και σε κενά της κοινωνικής πολιτικής. Η προσφυγή τώρα σε ψηφοθηρικές φοροελαφρύνσεις, με τον ισχυρισμό μάλιστα ότι δήθεν επιστρέφονται λεφτά που περισσεύουν, είναι μια άχαρη μεν αλλ' όχι ανακόλουθη κατάληξη αυτής της πορείας. Ήταν λάθος οι προτεραιότητες, η ιεράρχησή τους πρέπει να αλλάξει. Κάθε πλημμύρα, με κάθε βροχή, θα το υπενθυμίζει.
(Ο Κώστας Καλλίτσης είναι δημοσιογράφος- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Η Καθημερινή» της Κυριακής)
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/y1o0sKE
via IFTTT