Η αρχαία Ανθήλη δεν επιλέχθηκε τυχαία ως τόπος συγκέντρωσης των Αμφικτυόνων και ως σημείο λατρείας του Πυθίου Απόλλωνα και της Δήμητρας Αμφικτυονίας. Η θέση της ήταν τόσο στρατηγική όσο και ιερή, χτισμένη με μαθηματική ακρίβεια και μυστικιστική πρόνοια. Δεν ήταν μια απλή πόλη της Φθιώτιδας — ήταν η κορυφή ενός νοητού ισοσκελούς τριγώνου, του οποίου οι ίσες πλευρές ένωναν τρία από τα σημαντικότερα ιερά της αρχαιότητας: την Ανθήλη, την Επίδαυρο και την Ολυμπία.
Γεωγραφία με ιερό νόημα
Η απόσταση από την Ανθήλη προς την Ολυμπία και την Επίδαυρο είναι σχεδόν ίση. Το νοητό ισοσκελές τρίγωνο που σχηματίζεται φανερώνει συμβολική γεωμετρία: μια θεϊκή τοποθέτηση στο χάρτη που δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Σαν να επελέγη η Ανθήλη για να σταθεί ως κοσμικό σημείο ισορροπίας ανάμεσα στη γη της ιατρικής και της τέχνης (Επίδαυρος), και της γης των Ολυμπιακών ιδανικών (Ολυμπία).
Το Ιερό των Αμφικτυόνων
Εδώ, στην Ανθήλη, κοντά στις Θερμοπύλες και τον Σπερχειό, βρισκόταν το ιερό της Δήμητρας, όπου συνέρχονταν οι εκπρόσωποι των ελληνικών πόλεων — οι περίφημοι Αμφικτύονες. Η επιλογή της Ανθήλης, πέρα από τοπογραφική, είχε κοσμική και πολιτική σημασία: η πόλη γινόταν σημείο ένωσης, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ νότου και δύσης, τέχνης και άθλησης, λόγου και πράξης.
Τρίγωνο με θεϊκή ισορροπία
Η ισοσκελής γεωμετρία που συνδέει την Ανθήλη με την Επίδαυρο και την Ολυμπία είναι ένα αρχαίο σύμβολο ισορροπίας και αρμονίας — αξίες ιερές για τον ελληνικό πολιτισμό. Η τοποθέτηση αυτών των ιερών τόπων δεν έγινε αυθαίρετα. Αντιθέτως, μοιάζει να αποκαλύπτει ένα προαιώνιο σχέδιο, ένα δίκτυο ενέργειας και ιερότητας, που μόνο ένας λαός με τόσο βαθιά σύνδεση με τη φύση, τα μαθηματικά και τη μεταφυσική θα μπορούσε να επιλέξει.
Η Ανθήλη δεν είναι μόνο μια λησμονημένη τοποθεσία στη Φθιώτιδα· είναι ένα αόρατο σημείο αρμονίας, καρφί στον χάρτη του ιερού χρόνου. Εκεί όπου η Ελλάδα, με νου, σώμα και πνεύμα, βρήκε μια φυσική τομή.