Η Στυλίδα δεν είναι απλώς μια παραθαλάσσια πόλη της Φθιώτιδας – είναι ένα ιστορικό και εμπορικό κέντρο με παρουσία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Από τις αρχές της αρχαιότητας έως σήμερα, η Στυλίδα υπήρξε πύλη εξόδου προς το Αιγαίο, κόμβος εμπορίου και σημείο στρατηγικής σημασίας.
Αρχαιότητα
Η περιοχή της Στυλίδας κατοικείται από την προϊστορική εποχή, όμως το όνομα "Στυλίς" (ή Στυλίδα) αναφέρεται πιο έντονα στους ιστορικούς χρόνους. Πιθανολογείται ότι πήρε το όνομά της από κάποια στήλη (στήλη = στύλος) ή θρησκευτικό σημάδι που καθοδηγούσε τους ναυτικούς.
Κατά την αρχαιότητα, η Στυλίδα ανήκε στο κοινό των Μαλιέων, ενώ έπαιξε ρόλο στις τοπικές συγκρούσεις μεταξύ Θεσσαλών, Λοκρών και Φθιωτών. Η τοποθεσία της την κατέστησε ιδανική για λιμάνι, με πρόσβαση στον Μαλιακό κόλπο και σύνδεση με το εσωτερικό της Φθιώτιδας.
Βυζαντινά και Μεσαιωνικά Χρόνια
Στα βυζαντινά χρόνια, η Στυλίδα αναφέρεται ως επίνειο της ευρύτερης περιοχής της Λαμίας (Ζητούνι), ενώ παρέμεινε ενεργό λιμάνι και σημείο εμπορικών ανταλλαγών. Αρκετές φορές καταστράφηκε από πειρατικές επιδρομές, γεγονός που μαρτυρούν παραδόσεις και τοπωνύμια.
Οθωμανική Περίοδος και Επανάσταση
Κατά την Οθωμανική περίοδο, η Στυλίδα παρέμεινε αγροτικό και ναυτικό κέντρο, με πολλούς κατοίκους της να ασχολούνται με το εμπόριο και τη ναυτιλία. Κατά την Επανάσταση του 1821, συμμετείχε ενεργά, ενώ αποτέλεσε εφοδιαστικό σταθμό για τους αγωνιστές της Ρούμελης.
Μετά την απελευθέρωση, η πόλη ανασυγκροτήθηκε, απέκτησε υποδομές και συνέχισε να παίζει ρόλο στο διαμετακομιστικό εμπόριο.
20ός Αιώνας – Σύγχρονη Εποχή
Στον 20ό αιώνα, η Στυλίδα ενισχύθηκε με λιμενικές εγκαταστάσεις και εξελίχθηκε σε βασικό εξαγωγικό κόμβο της ελιάς και άλλων αγροτικών προϊόντων της Φθιώτιδας. Το λιμάνι της αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης για την πόλη.
Σήμερα, η Στυλίδα είναι έδρα δήμου, με έντονη αγροτική, ναυτιλιακή και τουριστική δραστηριότητα. Η θέση της, ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα, και η πολιτιστική της ταυτότητα την καθιστούν μοναδική. Οι παραλίες της, τα παραδοσιακά καφενεία και η ζωντανή αγορά δημιουργούν ένα μωσαϊκό ζωής που πατά γερά στο χτες και κοιτά σταθερά το αύριο.