Οι Φίλοι Κινηματογράφου Λαμίας σας προσκαλούν την Τρίτη 29-11-2016 ώρα 21.15 στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας , στην προβολή της ταινίας «Η μυστική λέσχη» του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν (Νο, Post- Mortem) που δημιουργήθηκε με απόλυτη μυστικότητα στην Χιλή και κατέκτησε την Αργυρή Άρκτο στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Είσοδος ελεύθερη. Άνω των 18
Μια ταινία – κατηγορώ κατά της παλιάς και καινής Καθολικής Εκκλησίας, με τη μορφή μιας μαύρης κωμωδίας που τρυπώνει, κατά στιγμές με κινηματογραφικό στόμφο, στο απόλυτο σκοτάδι της διαιωνιζόμενης θρησκευτικής αμαρτίας.
Επίσημη Υποψηφιότητα της Χιλής για Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016
Αργυρή Άρκτος, Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής, 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου του Όστιν 2015
Υποψήφια για Βραβείο Καλύτερης ταινίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο 2015
Μια ομάδα ιερέων διαφόρων ηλικιών ζουν σε ένα σπίτι μιας παραθαλάσσιας πόλης της Χιλής. Προσπαθώντας να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους, περνούν ασκητικά τη ζωή τους, κάτω από το άγρυπνο μάτι μιας καλόγριας. Η ήσυχη καθημερινότητά τους διακόπτεται όταν ένας νέος ιερέας καταφθάνει στο σπίτι. Μαζί του φέρνει το παρελθόν που ο καθένας τους ξεχωριστά θεωρούσε ότι έχει αφήσει πίσω. Ένα απρόβλεπτο γεγονός σύντομα θα ταράξει την εύθραυστη πραγματικότητά τους…
Παραγωγή: Χουάν ντε Ντίος Λαραΐν, Πάμπλο Λαραΐν
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαραΐν
Σενάριο: Γκιγιέρμο Καλντερόν, Πάμπλο Λαραΐν
Πρωταγωνιστούν: Ρομπέρτο Φαρίας, Αντονία Ζέγκερς, Αλφρέντο Κάστρο,
Αλεχάντρο Γκόιτς, Αλεξάντρο Σίβεκινγκ, Ζεμ Βαντέλ, Μαρτσέλο Αλόνσο,
Φραντσίσκο Ρέγιες, Χοσέ Σόζα
Διάρκεια: 98 λεπτά | Χιλή, 2015
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ: Άνω των 18
Η βραβευμένη με Αργυρή Άρκτο στο Βερολίνο αντικληρική επίθεση του Λαραΐν («No») είναι σφοδρή, μετωπική, μα ψύχραιμη. Συνδυάζεται εξ αρχής με ένα βιτριολικό χιούμορ, ενώ το δισυπόστατο των χαρακτήρων που υποβάλλουν οι αριστοτεχνικές ερμηνείες και τα ομιχλώδη, τυλιγμένα στο γαλάζιο ημίφως πλάνα της ταινίας βυθίζουν το θαρραλέο αυτό «κατηγορώ» σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και αόρατης απειλής. Με τις μινιμαλιστικές μελωδίες του Άρβο Περτ να στοιχειώνουν τα μυστικά και ψέματα κάθε λογής εξουσίας και –αντίθετα από το θρησκευτικό εδάφιο της αρχής– το φως να μην μπορεί να ξεχωρίσει ποτέ εντελώς από το σκοτάδι. -Χρήστος Μήτσης – αθηνόραμα
Ο Πάμπλο Λαραΐν επιτίθεται με μια ταινία – κατηγορώ κατά της παλιάς και καινής Καθολικής Εκκλησίας, με τη μορφή μιας μαύρης κωμωδίας που τρυπώνει, κατά στιγμές με κινηματογραφικό στόμφο, στο απόλυτο σκοτάδι της διαιωνιζόμενης θρησκευτικής αμαρτίας. […] Η «καταγγελία» της ταινίας είναι εκκωφαντική, κατά στιγμές υπερβολικά παθιασμένη, σε μια καθολική απόρριψη, ντυμένη με σάτιρα. Κι αν το μέτρο της ξεφεύγει κατά στιγμές, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα πετυχημένο: με την προτεινόμενη τιμωρία, κάθε αμαρτία ξεπλένεται. Το ζήτημα είναι ποιος επιβάλλει την τιμωρία. Δυναμικός σκηνοθέτης, τολμηρός στο σενάριο και στην εικόνα του, ο Λαραΐν δε διστάζει να ρίξει όλους του τούς ήρωες στην κόλαση. Χωρίς σωτηρία. Αλλά με ένα αιχμηρό σινεμά, έτοιμο για πυρετώδεις συζητήσεις και βραβεία. Λήδα Γαλανού -Flix
Μετά την ολοκλήρωση της πολιτικής του τριλογίας, ο Πάμπλο Λαραϊν, αναμφίβολα ένας από τους πιο διορατικούς Λατινοαμερικανούς σκηνοθέτες των καιρών μας, στρέφει τα βέλη του από τη Χιλή του Πινοσέτ και των επιγόνων του σε εκείνη ενός ακόμα αρχαιότερου κατεστημένου, της καθολικής εκκλησίας, που δεν έχει πάψει από αιώνες ολόκληρους να κουκουλώνει τις ανηθικότητές της με τα πιο αισχρά τεχνάσματα. Ρόμπυ Εκσιέλ – cinema.gr
Η τελευταία ταινία του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Πάμπλο Λαραϊν («Post- Mortem») που δημιουργήθηκε με απόλυτη μυστικότητα στην Χιλή, κατέκτησε την Αργυρή Αρκτο Βερολίνο. Με καυστικό χιούμορ και τολμηρό σενάριο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει την υποκρισία και διαφθορά της Καθολικής Εκκλησίας. Η ατμοσφαιρική αλλά και γεμάτη ένταση ταινία συστήνει μια διαφορετική «Λέσχη» και με ρεαλισμό και ευθύτητα κάνει ένα πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό σχόλιο. clickatlife
Ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πάμπλο Λαραΐν όχι μόνο ξύνει πληγές που αφορούν την αποσιώπηση των εγκλημάτων των καθολικών ιερέων αλλά επιτίθεται στη μέθοδο του νέου Πάπα να διορθώσει εσωτερικά τα ποινικά κολάσιμα τραύματα, με μια εκμοντερνισμένη, πονηρή και διαβλητή συντήρηση των χρόνιων προβλημάτων, για χάρη της τάξης και της ισορροπίας του πληγωμένου εκκλησιαστικού συστήματος. […] Το θέμα του είναι πολύ δυνατό, το σενάριό του, όπως πάντα, ενδελεχές και ψαγμένο, αν και η όψη της ταινίας, σκηνοθετικά και φωτογραφικά, κάπως ασταθής. Το El Club δεν είναι ακριβώς ένα καθαρόαιμο φιλμ καταγγελίας αλλά προσκαλεί σε έναν διάλογο ανάμεσα στο ενίοτε αφαιρετικό στυλ του σκηνοθέτη και το σαφές κοινωνικό θέμα που επιλέγει να θίξει. Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος – lifo
ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ (flix)
Δε συμφωνώ μ’ όποιον βρίσκει αυτήν την ταινία πεσιμιστική, ή κυνική. Υπάρχει μεγάλη Πίστη σ’ αυτήν την ταινία. Είναι ένα φιλμ για τη συμπόνοια, τη συγχώρεση και την έλλειψή της. Το απόφθεγμα που εμφανίζεται στους τίτλους της αρχής, από τη Γένεση, έχει βέβαια μεγάλη θεολογική σημασία, αναφέρεται στον Θεό που μάς οδηγεί στο να δούμε. Την ίδια ώρα αναφέρεται στην ευκαιρία που έχει η ανθρωπότητα να βρεθεί εκεί όπου θέλει να βρεθεί. Να έχει την ελευθερία της επιλογής. Ομως οφείλουμε, κάποια στιγμή, να επιλέξουμε.
Δεν ήταν σκοπός μου να κάνω ένα κατηγορώ εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας. Ηθελα να καταπιαστώ με κάτι σύγχρονο. Η Εκκλησία σήμερα βρίσκεται με μια κατάσταση τρομακτικής εσωτερικής σύγκρουσης. Ιερείς από την «παλιά» Εκκλησία λειτουργούν όπως πριν 2.000 χρόνια, ενώ η «νέα» Εκκλησία είναι πιο ανοιχτή, θέλει να είναι πιο ταπεινή, να συγχωρεί, να βρίσκεται κοντά στους ανθρώπους, να μην τη χαρακτηρίζει η εικόνα του ιερέα με το χρυσό δαχτυλίδι. Αυτές τις δυο κατηγορίες τις συνδέουν δυο πράγματα: η Πίστη, αλλά και ο κοινός φόβος αποκαλύψεων των σκανδάλων, που τώρα, με τα social media, έχουν γίνει πολύ πιο εύκολες.
Ποτέ δε σκέφτομαι ότι είμαι «ένας Χιλιανός σκηνοθέτης». Απλώς δουλεύω. Δεν μπορείς ν’ αρνηθείς το ποιος είσαι, το από πού είσαι κι αυτή είναι κι η ομορφιά του να δουλεύεις με τα υλικά που βρίσκονται γύρω σου. Ομως είμαι πολύ υπερήφανος που ανήκω στη νέα γενιά σκηνοθετών από τη Λατινική Αμερική, που έχει αποδείξει ότι διαθέτει τεράστια δύναμη.
filoicinelamias.wordpress.com
ΘΕΜΑ:
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ