Όσο και αν έψαξα δεν μπορούσα να βρω μια δικαιολογία να απαντήσω στην κυρία Γεωργία που κρατούσε το εγγονάκι της από το χέρι χωρίς να ξέρει πού το πάει…... Προτιμά να το γυρίζει ανάμεσα στα δέντρα, σε ένα χώρο, που με πολλή φαντασία, θα το χαρακτηρίσεις γήπεδο. Σε μια δήθεν παιδική χαρά, που πρέπει να είναι ξεχασμένη δεκαετίες. Όλα αυτά, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το κέντρο της Λαμίας.
Είμαστε στα Καλύβια, εκεί όπου η εγκατάλειψη δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Εκεί που δεν έχεις λόγια να απαντήσεις στους εφήβους, όταν σου λένε για έναν πολιτιστικό χώρο. Ούτε και στις μαυροφορεμένες γυναίκες, που ζητούν τις ελάχιστες υποδομές στο κοιμητήριο.
Απίστευτες ιστορίες για το πώς χρησιμοποιούνται οι κοινόχρηστοι χώροι. Κάπου υπήρχε πρόθεση να γίνει ένα γήπεδο μπάσκετ. Το έχουν λησμονήσει στην πορεία. Όσο διασχίζεις την οδό Μάνου Κατράκη, σου απαριθμούν τους εγκαταλελειμμένους χώρους.
Ένα οδοιπορικό που σε γεμίζει θλίψη, αλλά και τεράστια ευθύνη για να αλλάξεις τα πράγματα. Εικόνες που σου επιβάλλουν αποφασιστικότητα για μεγάλες ανατροπές. Σου επιβάλλουν σχέδιο για την ισόρροπη ανάπτυξη σε κάθε σημείο του Δήμου. Όσο και αν απεχθάνομαι τις υποσχέσεις σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να το αποφύγω. Δεν είναι απλώς μια υπόσχεση αλλά μια άμεση αναγκαιότητα να αλλάξει αυτή η εικόνα.
Ευθύμιος Καραΐσκος
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ