Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι θεωρείται ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του κόσμου. Αυτό που ίσως πολλοί δε γνωρίζουν είναι ότι πριν από 107 χρόνια ο πίνακας είχε κλαπεί από το Λούβρο.
Ο πίνακας
Ο πίνακας πήρε το όνομά του από τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία και την Τοσκάνη και σύζυγος του εύπορου έμπορου μεταξιού Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο. Ήταν παραγγελία για το καινούριο τους σπίτι και για να γιορτάσουν τη γέννηση του δεύτερου γιου τους, Αντρέα. Σήμερα αποτελεί ιδιοκτησία του Γαλλικού Κράτους, και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Ο πίνακας, διαστάσεων 77 εκ. × 53 εκ., απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, η έκφραση του προσώπου της οποίας χαρακτηρίζεται συχνά ως αινιγματική.
Η κλοπή
Το ημερολόγιο έγραφε 21 Αυγούστου του 1911 όντα η Μόνα Λίζα κλάπηκε από το Μουσείο του Λούβρου. Η κλοπή διαπιστώθηκε την επομένη ημέρα από τον ζωγράφο Λουί Μπερού όταν στις 11 παρατήρησε με έκπληξη ότι ο πίνακας απουσίαζε από τη θέση του. Ο Μπερού συνήθιζε να ζωγραφίζει αντίγραφα της Τζοκόντα και να τα πουλά στους επισκέπτες του Μουσείου κάθε πρωί. Στο σημείο όπου έπρεπε να βρίσκεται ο πίνακας, υπήρχαν τέσσερις σιδερένιοι πάσσαλοι. Ο Μπερού είχε ενημερώσει αμέσως τον υπεύθυνο της ασφάλειας εκείνου του τομέα, οι οποίος αρχικά νόμιζε πως ο πίνακας φωτογραφιζόταν για εμπορικούς λόγους. Λίγες ώρες αργότερα, ο Μπερού μαζί με τον επικεφαλής της ασφάλειας του τομέα επικοινώνησαν με τον επικεφαλής του τομέα, επιβεβαιώνοντας πως η Μόνα Λίζα δεν βρισκόταν με τους φωτογράφους. Αμέσως στο μουσείο είχε σημάνει συναγερμός και μάλιστα έκλεισε για μια εβδομάδα ώστε να διευκολυνθεί η έρευνα για την κλοπή. Οι γαλλικές αρχές δεν σφράγισαν μόνο τις εισόδους του μουσείου, αλλά και τα σύνορα της Γαλλίας. Η κλοπή είχε μαθευτεί σχεδόν αμέσως και την επόμενη μέρα η είδηση είχε φιλοξενηθεί στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων όλου του κόσμου.
Για τα επόμενα δύο χρόνια οι εξονυχιστικές έρευνες δεν κατάφεραν να φέρουν θετικά αποτελέσματα παρότι η Κυβέρνηση της Γαλλίας είχε επικηρύξει με μεγάλο ποσό τους κλέφτες. Η Τζοκόντα δεν μπορούσε να βρεθεί πουθενά και χιλιάδες Γάλλοι περνούσαν μπροστά από την άδεια θέση της στο μουσείο κλαίγοντας σα να είχαν χάσει κάποιον συγγενή τους. Κανένας δεν πίστευε ότι η Μόνα Λίζα θα βρισκόταν. Για την κλοπή θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και πολλοί καλλιτέχνες όπως ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ, ο οποίος συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ο Απολλιναίρ προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση τον φίλο του, Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά αργότερα και οι δύο απαλλάχθηκαν των κατηγοριών.
Ποιος την έκλεψε τελικά;
Υπεύθυνος για την κλοπή της Μόνα Λίζα ήταν ο Βιντσέντσο Περούτζια, υπάλληλος του Λούβρου, ο οποίος είχε μπει στο μουσείο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του (ο πίνακας έχει μέγεθος 0,53 x 0,77 μ.). Ο Ιταλός Περούτζια θεωρούσε ότι ο πίνακας του Λεονάρντο έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται σε ιταλικό μουσείο. Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του για δύο χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές της πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Ο Βιντσέντζο Περούτζια καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη στην Ιταλία, αλλά η ποινή του μειώθηκε σε επτά μήνες και οκτώ μέρες καθώς του αναγνωρίστηκε από το δικαστήριο το ελαφρυντικό της πνευματικής υστέρησης. Ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη την Ιταλία και γύρισε πίσω στο Μουσείο του Λούβρου το 1913.
Η επιστροφή της Μόνα Λίζα στο Λούβρο
Ο Περούτζια σε συνέντευξη που παραχώρησε τον Ιούλιο του 1915 στην εφημερίδα «Ζουρνάλ», αναφέρθηκε σε κάποιον «Γερμανό πράκτορα». Σε αυτή τη συνέντευξη ο Περούτζια είχε αναφέρει ότι τον είχε παρακινήσει να κλέψει τον πίνακα ένας «μυστηριώδης Γερμανός πράκτορας». Μόνο που μετά την κλοπή αυτός ο Γερμανός εξαφανίστηκε εξίσου μυστηριωδώς όσο είχε εμφανιστεί.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο παρακάτω ντοκιμαντέρ
from ΙΣΤΟΡΙΑ 365 https://ift.tt/31YLzAR
via IFTTT