Διεπιστημονικότητα
_______________________
"Περίεργες λέξεις χρησιμοποιείς Γιατρέ", μου είπε γλυκύτατος ασθενής μου, παρατηρώντας ότι θέλει να με διαβάζει, αλλά κουράζεται.
Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να εξηγήσω ότι η Διεπιστημονικότητα σχετίζεται με τη συνεργασία Επιστημόνων διάφορων επιστημονικών πεδίων για την επίλυση ενός προβλήματος ή την ανάλυση ενός ζητήματος.
Φαίνεται αθώο και αυτονόητο.
Δεν είναι.
Κάθε λέξη και φαρμάκι. Για παράδειγμα, αν κάποιο γνωστικό πεδίο αδυνατεί να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα, αδυνατεί να ενταχθεί στην Επιστήμη. Φανταστείτε, έναν Φυσικό, να προσπαθεί να εξηγήσει σε έναν Ομοιοπαθητικό ότι δεν δυναμώνει χτυπώντας ένα διάλυμα, αφού η αλλαγή ενεργειακού στάτους που απαιτεί η Χημική ενεργοποίηση είναι πολύ μεγαλύτερη, όπως μας εξηγεί η Κβαντική Φυσική. Φανταστείτε τον Ομοιοπαθητικό να προσπαθεί να πείσει τον Χημικό ή τον Μηχανολόγο Μηχανικό ότι η Βενζίνη "δυναμώνει" όσο την αραιώνουμε.
Η Διεπιστημονικότητα, λοιπόν, είναι η δυνατότητα συνεργασίας, συνεννόησης και χρήσης κοινού επιστημονικού λεξιλογίου και Φυσικών Νόμων. Εξ' αρχής και εύκολα διαχωρίζει τους τσαρλατάνους.
Η Διεπιστημονικότητα έχει και σκληρές κοινωνικές συνέπειες, αφού εξαναγκάζει σε έλλογο διάλογο με επιχειρήματα, συνεργασία και συμπόρευση και όχι σε επιβολή ή χρήση της μεσαιωνικής αυθεντίας.
Τέλος, όταν προσπαθήσαμε με τον Γιάννη Πανούση να οργανώσουμε ένα Διεπιστημονικό Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, με συνεργασία Επιστημόνων προς επίλυση προβλημάτων, αυτό εξ' ορισμού κατευθύνεται στην συνεργασία και την επίλυση προβλημάτων. Έτσι θα έτεινε προς μια σύγχρονη κουλτούρα διαλόγου εξασφαλίζοντας επαγγελματικά τους αποφοίτους του, οι οποίοι θα απαντούσαν σε υπάρχοντα προβλήματα και όχι σε πλάσματα της φαντασίας.
Δύσκολα φαντάζεται κανείς Διεπιστημονικότητα χωρίς επίλυση προβλημάτων.
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ