Κ. Καβανόζης: Η συγγραφή είναι μια κατάσταση μόνιμη και διαρκής, είναι πάλη

«Στη συγγραφή υπάρχουν και οι καλές οι στιγμές και οι κακές» δηλώνει ο γνωστός συγγραφέας Κώστας Καβανόζης και μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής σημειώνει «Αυτό που έχω να πω είναι ότι περνούν και μεν και οι δε. Όταν έρχονται καλά πράγματα θα πρέπει να χαίρεσαι . Το «Τυχερό» έχει διακριθεί. Αυτό είναι χαρά για μένα, πολύ μεγάλη. Αλλά ξέρω ότι κι αυτό θα είναι παροδικό, μετά από λίγο καιρό η χαρά σβήνει γιατί έχεις μπροστά σου τα καινούργια πράγματα που πρέπει να κάνεις.» Ο γνωστός συγγραφέας Κώστας Καβανόζης και μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής Όπως τονίζει ο Θρακιώτης συγγραφέας έτσι κι αλλιώς «η συγγραφή είναι μια κατάσταση μόνιμη και διαρκής, είναι πάλη. Δεν σημαίνει άντε έγραψα κάτι και τελείωσε. Με το που τελειώνει ξεκινάς το επόμενο. Όταν έρχονται στιγμές δύσκολες και νομίζω ότι θα είναι και οι περισσότερες, αυτό σε γεμίζει κουράγιο και λες να και οι δύσκολες θα περάσουν. Προσδοκάς και περιμένεις τις επόμενες που θα είναι ίσως καλύτερες. Οπότε είναι ένα τέτοιο παιχνιδάκι, όλα είναι πρόσκαιρα, η συγγραφή, όμως, δεν είναι.» Η συγγραφή, όπως λέει, ήταν ακόμη «μέσα» του πριν ξεκινήσει να γράφει. «Ήταν πάντα ένας πόθος από τότε που ήμουνα παιδί που νόμιζα ότι δεν θα το καταφέρω ποτέ. Τώρα τι ακριβώς με πήγε προς τα εκεί δεν το γνωρίζω, ίσως, η αγάπη για το διάβασμα; Μπορεί από εκεί να ξεκίνησε. Νομίζω πως είναι ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα, από εκεί ξεκινάει. Δεν είναι δουλειά μου να το αναλύσω ούτε πια με απασχολεί ιδιαιτέρως. Αυτό που με απασχολεί, ωστόσο, είναι ότι φοβάμαι μήπως ποτέ χάσω αυτή τη ματιά. Δεν είναι τίποτα δεδομένο. Την στιγμή που νομίζεις ότι κάτι έκανες, την ίδια στιγμή μπορεί αυτό να το χάσεις χωρίς καν να το καταλάβεις» δηλώνει. Όπως λέει καμιά μια φορά, ειδικά αν περάσει καιρός και δεν κάνω κάτι, αυτό τον αγχώνει. Ή αν ξεκινάει κάτι,καθώς όπως αποκαλύπτει, στην αρχή κάθε ξεκίνημα είναι δύσκολο. «Όταν βλέπω ότι αυτό δε προχωράει όπως θέλω, πάλι αγχώνομαι. Να λέω έχασα την έμπνευση. Αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Έχω μάθει να παίζω και με αυτό. Φοβάμαι μήπως ξυπνήσω κάποια στιγμή και πω: «Δεν θέλω άλλο να γράψω». Βέβαια , αν ξυπνήσω και το πω αυτό δεν θα με αγχώνει κιόλας γιατί απλά δεν θα θέλω.» Ρωτάμε τον κο Καβανόζη για τη συνύπαρξή με μια επίσης καταξιωμένη συγγραφέα, τη γυναίκα του, την Βίκυ Τζελεπίδου. «Είναι εκτός από εξαιρετική σύντροφος και εξαιρετική συγγραφέας» λέει και παρατηρούμε τα μάτια του να λάμπουν από αγάπη, αλλά και περηφάνια. «Αυτό λειτουργεί πολύ καλά νομίζω» σημειώνει κι εξηγεί « μοιραζόμαστε ένα πράγμα το οποίο αγαπάμε από κοινού και μπορούμε πάρα πολύ καλά να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον και να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον στα δύσκολα, αλλά και να χαρούμε ο ένας με τα καλά του άλλου». Λειτουργεί ανταγωνιστικά αυτή η ενασχόληση με την συγγραφή και των δυο σας και η συμβίωση κάτω από την ίδια στέγη; Ρωτάμε τον κο Καβανόζη «Πολλοί νομίζουν ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστικό. Άνθρωποι είμαστε. Και φίλους μου έχει τύχει να ζηλέψω που πήγαν καλά τα βιβλία τους και τη Βίκυ. Αλλά το καταφέρνουμε πάρα πολύ καλά αυτό, πιο πολύ αγαπάμε ο ένας τον άλλον και τα βιβλία ο ένας του άλλου. Τώρα για παράδειγμα έχει γράψει ένα μυθιστόρημα το οποίο το έχω ζηλέψει και το λέω με πολύ χαρά που το ζήλεψα. Είναι ωραίο, θα το βγάλει μάλλον του χρόνου, τώρα το τελειώνει, εε είναι χαρά.» Τέλος, τον καλούμε να καταθέσει ένα σχόλιο για τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, «σαν να πλήθυναν», παρατηρούμε, «ειδικά τα τελευταία χρόνια». «Η αλήθεια είναι ότι έχει γεμίσει ο τόπος με μαθήματα δημιουργικής γραφής κι εγώ επίσης αποτελώ κομμάτι τους, αφού κι εγώ κάνω» απαντά εκείνος και προσθέτει « Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό, δεν ξέρω γιατί έχουν στραφεί οι άνθρωποι τόσο πολύ προς τα εκεί. Αυτό που ξέρω είναι ότι πριν ξεκινήσω εγώ τα χρόνια εκείνα που νόμιζα ότι δεν μπορώ να γράψω έλεγα «μακάρι να είχα έναν άνθρωπο να μου έδειχνε δυό πράγματα» κι ακριβώς επειδή ποτέ δεν το ξέχασα αυτό που με ταλαιπώρησε πάρα πολλά χρόνια γι αυτό το λόγο και κάνω τα μαθήματα επειδή μου αρέσει να μεταδίδω αυτά που ξέρω εγώ για τη συγγραφή , δεν μπορώ να κάνω κάποιον συγγραφέα, κανείς δεν μπορεί να κάνει τον άλλον συγγραφέα, συγγραφέας θα γίνει μόνος του. Αλλά, ίσως μπορείς κάποια πράγματα να τον κάνεις να τα συνειδητοποιήσει πιο γρήγορα.» Φώτο:Κώστας Καβανόζης ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου www.ert.gr via ert.gr https://ift.tt/2Q3WwOC Στείλτε τα δελτία τύπου στο e-mail: kaliterilamia@gmail.com