Ο Ρωμανός Γ' Αργυρός ή Αργυρόπουλος καταγόταν, όπως είπαμε, από αριστοκρατική οικογένεια, ήταν εξαιρετικά μορφωμένος και διέθετε γοητεία στην εμφάνιση και τους τρόπους. Ήταν κατά την έκφραση νεότερου ιστορικού «o τύπος του κλασικού αριστοκράτη». Όμως, ούτε η αριστοκρατική του καταγωγή, ούτε η εξαιρετική μόρφωση του (αν και περί της δεύτερης διατυπώνει επιφυλάξεις ο σύγχρονος του ιστορικός Μιχαήλ Ψελλός) δεν ήταν δυνατόν να εξουδετερώσουν την αχαλίνωτη ματαιοδοξία του, κενότητα και ανοησία. Ταιριαστό ζευγάρι με τη Ζωή, η οποία υπήρξε μεν εξαιρετικά όμορφη ακόμη και στα πενήντα της χρόνια, αλλά ελαφρόμυαλη, ανόητη και ερωτομανής. Η αχαλίνωτη ματαιοδοξία του Ρωμανού Γ' τον τροφοδοτούσε με ουτοπικούς οραματισμούς, όπως ότι είναι φιλόσοφος εφάμιλλος του Μάρκου Αυρηλίου, ή ότι είναι μεγάλος «οικοδόμος» εφάμιλλος του Ιουστινιανού ή ικανός στρατηγός εφάμιλλος του Τραϊανού. Ο Ρωμανός Γ' για να στερεώσει τη θέση του στο θρόνο εξανάγκασε σε αυτοκτονία τον έξοχο στρατηγό Κωνσταντίνο Διογένη, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι συνωμοτούσε εναντίον του (1031). Επίσης διέταξε να μαστιγώσουν δημοσίως τον Ευστάθιο Δαφνομήλη, ο οποίος είχε διαπρέψει εναντίον των Βουλγάρων, καθώς και τρεις εγγονούς του Μιχαήλ Βούρτζη. Ικανοποιώντας επιθυμία της εκπορνευμένης (μετά τα 50 της χρόνια) Ζωής, η οποία ήθελε να διασκεδάζει απερίσπαστη στα ανάκτορα, περιόρισε τη γυναικαδέλφη του Θεοδώρα σε μοναστήρι. Μόνο τον Νικηφόρο Ξιφία (ο οποίος είχε εξοριστεί ως συνωμότης από τον Βασίλειο Β'), ανεκάλεσε από την εξορία. Όμως ο γενναίος βουλγαρομάχος δεν θέλησε να αναμιχθεί στη δημόσια ζωή, αλλά ασπάστηκε το μοναχικό βίο (στο μοναστήρι του Στουδίου στην Κωνσταντινούπολη). Το τέλος του Ρωμανού Γ' επρόκειτο να είναι τραγικό. Ο αναγκαστικός γάμος του με τη Ζωή δεν ήταν ευτυχής γιατί δεν μπόρεσε να την αγαπήσει. Αυτή από τη δική της πλευρά ανακάλυπτε τώρα, μετά τα πενήντα της, τις χαρές της επίγειας ζωής, τις οποίες απελάμβανε χωρίς να ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις του κράτους. Έτσι προκλήθηκε ανάμεσα στο Ρωμανό και στη Ζωή μια βαθιά ρήξη. Αυτή τη ρήξη αποφάσισε να εκμεταλλευθεί ο σατανικός παρακοιμώμενος του αυτοκράτορα Ιωάννης Ορφανοτρόφος. Ο Ιωάννης ήταν άνθρωπος εξαιρετικά φιλόδοξος. Επειδή ο ίδιος ήταν ευνούχος και δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτοκράτορας, σκέφτηκε να βρει τρόπο να ανεβάσει στον αυτοκρατορικό θρόνο το νεότερο αδελφό του Μιχαήλ, έναν ωραίο νεαρό αυλικό. Κατέταξε λοιπόν ο αδίστακτος Ιωάννης το νεότερο αδελφό του μεταξύ των αυτοκρατορικών θαλαμηπόλων για να υπάρξει δυνατότητα γνωριμίας με την αυτοκράτειρα. Η γνωριμία έγινε και η ερωτοπαθής Ζωή, η οποία διψούσε για ερωτικές περιπέτειες, ερωτεύθηκε με πάθος το γοητευτικό θαλαμηπόλο της. Η ερωτική αυτή σχέση, όταν έγινε γνωστή, προκάλεσε αντιδράσεις, ιδιαίτερα εκ μέρους της αδελφής του αυτοκράτορα Πουλχερίας, ενώ ο Ρωμανός δεν πίστευε στις φήμες ή προσποιόταν ότι δεν πίστευε. Επειδή οι αντιδράσεις κατά της Ζωής και του εραστή της αυξάνονταν από μέρα σε μέρα οι τρεις συνωμότες (Ζωή, Μιχαήλ και Ιωάννης Ορφανοτρόφος) αποφάσισαν να δολοφονήσουν τον αυτοκράτορα. Η αδίστακτη Ζωή επότισε με δηλητήριο τον Ρωμανό. Όμως ο αυτοκράτορας επειδή είχε ισχυρή κράση αρρώστησε μεν αλλά αργούσε να πεθάνει. Τότε ο νεαρός βασιλικός εραστής έσπευσε να προλάβει το έργο του δηλητηρίου. Στις 11 Απριλίου του 1034, ενώ ο αυτοκράτορας βρισκόταν στο λουτρό του, εισέβαλε εκεί ο Μιχαήλ και τον έπνιξε μέσα στο λουτήρα. Η ανεκδιήγητη Ζωή αντί να φροντίσει για τον ενταφιασμό του αυτοκράτορα συζύγου της, βιαζόταν να νυμφευθεί τον εραστή της και να τον ανεβάσει στο θρόνο. Και ενώ στις εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως και της απανταχού Χριστιανοσύνης ετελείτο η ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων (Μεγάλη Πέμπτη), η αυτοκράτειρα κάλεσε στα ανάκτορα τον Πατριάρχη Αλέξιο. Ο Πατριάρχης φτάνει εκεί και αιφνιδιάζεται από αυτά που βλέπει και ακούει. Βλέπει τον αυτοκράτορα νεκρό, ενώ την αυτοκράτειρα να κάθεται στο θρόνο έχοντας δίπλα της το νεαρό Μιχαήλ με το αυτοκρατορικό στέμμα επί της κεφαλής του. Η Ζωή ζητεί από τον Πατριάρχη να τελέσει το γάμο της με τον Μιχαήλ. Ο Πατριάρχης διστάζει. Αλλά επειδή ήταν άνθρωπος χωρίς ηθικές αρχές, υποχωρεί όταν του υπόσχονται γενναία χρηματικά ανταλλάγματα. Έτσι ο Αλέξιος ευλογεί το δεύτερο αυτό γάμο της Ζωής, με τον οποίο ανέρχεται στο θρόνο του Μεγάλου Κωνσταντίνου ο ασήμαντος Μιχαήλ, το αγροτόπαιδο από την Παφλαγονία. Όσο για το νεκρό αυτοκράτορα Ρωμανό Γ', αυτός «ψυχρός και ασάλευτος» περίμενε στο διπλανό διαμέρισμα να βρουν καιρό να τον φροντίσουν!
from ανεμουριον https://ift.tt/2S6kOZs
via IFTTT