ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. Έργο 50 (1992, ανολοκλήρωτο). Κύκλος τραγουδιών σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου και ένα του Γιώργου Χρονά. Για νεανική λαϊκή φωνή, ανδρική χορωδία και στρατιωτική μπάντα. Το έργο ηχογραφήθηκε για πιάνο και φωνή μετά τον θάνατο του συνθέτη. Τραγούδι: Αντρέας Καρακότας. Πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου.
ΤΥΨΕΙΣ
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ξένα γόνατα
1954
όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανελέητα
λόγια πιο πρόστυχα κι απ’ τις χειρονομίες -
μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ’ ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλομήΕΝΟΧΗ (Δίχως εξουθένωση)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ξένα γόνατα
1954
Το απόγευμα τραβήξαμε κατά το εκκλησάκι
και μου 'παιξε ακορντεόν. Ήταν ωραία,
και το λιβάδι ήσυχο, μες στη λιακάδα.
Το πρόσωπό του είχε αγλαϊστεί
από τον ήλιο και τη μουσική,
και φάνταζε τόσο αγνός, που ντράπηκα
γιατί είχα ακόμα φαντασία και αισθήσεις.
Έτσι, Θεέ μου, σκέφτηκα, να γίνονταν
πριν από τη στιγμή εκείνη: ένα τραγούδι
να σβήνει αργά αργά στη φυσαρμόνικα
σα μια νεανική αγνότητα που φεύγει.
ΕΡΩΤΑΣ (σονέτο)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Όσο με πληγώνεις
Ο αλλήθωρος
1949-1970
Ολόκληρος στον έρωτα δοσμένος,
άλλη χαρά δεν έχω παρά μόνο
στην άγρια σου ματιά να κρυφολιώνω
και να σου είμαι πάντα υποταγμένος.
Κι όταν στα πόδια σου γονατισμένος,
τ' απελπισμένα χέρια μου απλώνω
κι εσύ με διώχνεις, νιώθω τέτοιον πόνο,
που ευφραίνομαι, σα σκύλος κλοτσημένος.
Σκληρό αγόρι, όσο με πληγώνεις,
τόσο και πιο πολλή χαρά μού δίνεις∙
σκιρτά η ψυχή μου όταν τη ματώνεις
και τρέμει από φόβο μήπως γίνεις
πιο τρυφερός μια μέρα - γιατί ξέρει
να χαίρεται μονάχα αν υποφέρει.ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟ (Σόλο πιάνο)
ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ (Με κατάνυξη)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ανυπεράσπιστος καημός
1960
Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος∙
να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.
Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
για να μάθεις πια να μην κλοτσάς.ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ (Σβήσε το φως)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Μικρά ποιήματα
1979
με τι συστολή φοράς τη στολή
κι όταν την πετάς, πετάς
«σβήσε το φως» επέμενες
θυμήθηκα μιαν άλλη μου αγάπη
τα ήθελε όλα αναμμένα
δεν ξέρω τι να προτιμήσω –
μες στο σκοτάδι χάνεται η ασκήμια μου
μέσα στο φως λάμπει η ομορφιά σουΠΑΡΑΚΛΗΣΗ (Σε ένα λαϊκό φίλο)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Νεκρή πιάτσα
1997
Μη βάζεις, σε παρακαλώ, αρώματα.
Μου αρέσει η μυρωδιά του κορμιού σου.
Πιο όμορφο άρωμα απ' τον ιδρώτα σου δεν έχει.
Θέλω να γεύομαι την αρμύρα του στήθους σου,
να ρουφώ τη μοσκοβολιά της μασχάλης σου[,
να μουσκεύω στην υγρασία των σκελιών σου].
Μη βάζεις, σε παρακαλώ αρώματα.
Γιατί βιάζεσαι να ξεχάσεις το χωριό και το μηχανουργείο;
Τι τα θέλεις εσύ αυτά τα μοσχοσάπουνα;
Θα σου χαλάσουν ύπουλα τον αντρισμό σου.
Μη βάζεις, σε παρακαλώ, αρώματα.
Μέσα σε χίλιους φλώρους είδα και έπαθα να βρω έναν άντρα.
Μείνε λοιπόν αυτό που είσαι:
ένα αχάλαστο λαϊκό παιδί.
ΑΠΟΚΟΣΜΟΣ
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Μικρά ποιήματα
1979
κάνε το σώμα μου φωλιά
για κάθε σου μεράκι
για να κουρνιάζουν μέσα μου
τα όνειρά σου
υπάρχει τόση αφθονία λουλουδιών
γιατί λοιπόν παραπονιούνται οι μέλισσες;
είσαι υπόκοσμος
είμαι απόκοσμος
καινούριο χιόνι πέφτει
επάνω στο παλιό
κι άλλες νιφάδες βιάζονται
να γίνουν λάσπη
όσο σε λατρεύω
τόσο διαφθείρεσαι
κάτι ξέραν οι αρχαίοι
που λάτρευαν αγάλματα
είσαι υπόκοσμος
είμαι απόκοσμος
απόψε η νύχτα στόλισε το πάρκο
με τα πιο διαλεχτά καθάρματά της
Θανάση, γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία
ΔΙΑΔΡΟΜΗ (Σαββάτο βράδυ)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ανυπεράσπιστος καημός
1960
απ' το Βαρδάρι ως το Συντριβάνι
(τι Λευκό Πύργο τι Πλατεία Δικαστηρίων)
σε ψάχνω σ' όλα τ' αγοραία πεζοδρόμια
έφαγα όλα τα γιαπιά για να σε βρω
Μην είσαι σε κανένα σινεμά
μην παίζεις σε κανένα σφαιριστήριο
ή τάχα ποια ρουφήχτρα να σε χαίρεται
σε ποιο δωμάτιο σε ποιο πάρκο σε ποιο κέντρο,
και τριγυρνώ μονάχος κι αξεδίψαστος
απ' το Βαρδάρι ως το το Συντριβάνι
δεν εξαρθρώνεται αυτός ο πυρετός
δεν επανδρώνεται με άλλους η καρδιά μου.ΑΝΑΜΟΝΗ (Όταν σε περιμένω)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ανυπεράσπιστος καημός
1960
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ' αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ' έναν υπάλληλο,
κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσακισμένους.ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙ
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Το αιώνιο παράπονο
1993
Αδέσποτο στους δρόμους τριγυρνάει
ένα μικρό γαϊδούρι μοναχό,
κανένα χορταράκι μασουλάει
γιατί 'ναι πεινασμένο το φτωχό.
Κοιτάει τ΄ αυτοκίνητα θλιμμένο
και σκύβει το κεφάλι καταγής,
κι εκείνα σταματούνε να περάσει
σα λείψανο μιας άλλης εποχής.
–Καημένο γαϊδουράκι, που ποτέ σου
δε χάρηκες αγάπη και στοργή,
ποιος ξέρει σε ποιο δρόμο κάποια μέρα
μια ρόδα θα σου πάρει τη ζωή.ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ (Κατατρεγμένοι)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ο αλλήθωρος
1970
Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέρφια μου∙
κι αυτοί κι εμείς διαρκώς κατατρεγμένοι:
αυτοί για το ψωμί – εμείς για το κορμί,
αυτοί για λευτεριά – εμείς για έρωτα,
για μια ζωή δίχως φόβο και χλεύη.
Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέρφια μου,
παρόλο που κι αυτοί μας κατατρέχουν.ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ Α (Το δάσος)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ο αλλήθωρος
1970
Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά
κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε.
Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει.
ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν,
όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας,
λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν.
Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν.ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ Γ (In memoriam)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ο αλλήθωρος
1970
Αίμα στη χλαίνη, αίμα στο χορτάρι,
Αίμα στη χλαίνη, αίμα στο χορτάρι,
αίμα στο επικίνδυνο φεγγάρι.
Το επικίνδυνο φεγγάρι θα χαθεί,
το χορτάρι – κι αυτό θα μαραθεί.
Μα στην καθημερινή του χλαίνη,
άνθος αμάραντο, το αίμα μου θα μένει.ΝΕΑΡΕ ΓΙΕ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ (Ωδή)
Γιώργος Χρονάς
Ο αναιδής θρίαμβος
1984
Νεαρέ γιε του μπακάλη
Νεαρέ γιε του μπακάλη
λατρεμένε διαβάτη της νύχτας
για σένα αφήνει η Αφροδίτη
τα κλειδιά στην πόρτα
για σένα ξενυχτάνε οι φοιτητές
της Γεωπονικής Σχολής
Για σένα λιώνει το σαπούνι
στα χέρια μου [πρωτότυπο: του λουτράρη]ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ανυπεράσπιστος καημός
1960
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;ΤΥΨΕΙΣ
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ξένα γόνατα
1954
όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανελέητα
λόγια πιο πρόστυχα κι απ' τις χειρονομίες -
μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ' ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλομήfrom ανεμουριον https://ift.tt/37nPLft
via IFTTT