Ο Λευτέρης Γιαννίδης (ψευδώνυμο του Ελευθέριου Ιωαννίδη) αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1931 και ακολούθως εργάστηκε για μια δεκαετία ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες ΝΕΟΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΦΥΛΑΞ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Το 1942 διορίστηκε υπάλληλος στο Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών, όπου και παρέμεινε μέχρι και το 1967. Ολιγογράφος, δημοσίευσε μόνο μια ποιητική συλλογή (ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ 1937 και σε δεύτερη έκδοση συμπληρωμένη το 1938), η οποία κινείται βασικά στο κλίμα του νεορομαντισμού και του νεοσυμβολισμού. Ασχολήθηκε ακόμη με τη μετάφραση και με την κριτική, όπως μαρτυρούν οι συνεργασίες του σε διάφορα κυπριακά λογοτεχνικά περιοδικά.
Περαστική
Ήρθες μιαν ώρα μοναχά, σα διαβατάρικο πουλί, / που φεύγει, ξέροντας γοργά που θα σημάνει ώρα χειμώνος, / κι άπλωσες πάλι τα φτερά και πέταξες μακριά πολύ... / – Κι έμεινα μόνος! // Ω, να ’ταν τ’ όνειρο ξανά να ζούσα το περαστικό, / που ’ρθε και μου ’φερε γλυκά στον ύπνο μου το χάδεμά σου / –κι ας ήταν όμοια, αγάπη μου, καθώς και πρώτα, βιαστικό / το πέρασμά σου... (ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ, Λευκωσία, 1938 (β ́ έκδ. συμπληρωμένη)
Σ' ένα βαπόρι που φεύγει...
Να ’μουνα στη χρυσή σου τώρα πλώρη / και να κινούσα αντάμα σου, βαπόρι, / κάπου, για κάποιες χώρες, μακρινές, / που δεν έχω ποτέ μου εγώ γνωρίσει / κι έχει η ψυχή μονάχα νοσταλγήσει / κάποιες θολές του ονείρου μου στιγμές... // Ν’ αφήσω πια για πάντα αυτή την πόλη / που την πικρή ζωή σπατάλησα όλη / σε χίμαιρες* και μάταιες προσμονές, / που ξεχασμένος χρόνια μοναχός μου / τις πιο μικρές δεν γνώρισα του κόσμου, / μήτε γνωστές, μήτ’ άγνωστες χαρές! // Σε πολιτείες να φτάνω μακρυσμένες, / μες σε φωτός πελάγη βυθισμένες, / σ’ όνειρο σα να ζουν παντοτινό, / που να με τριγυρνάνε ανθρώποι ξένοι / και να θαρρώ πως είν’ αγαπημένοι / γνώριμοι, ξεχασμένοι από καιρό. // Και να μου γαληνεύουν τις αισθήσεις / κάποιες ανατολές και κάποιες δύσεις / σ’ απόμακρους, χαμένους ουρανούς, / καινούρια πάντα ονείρατα να πλάθω / και δίχα να ζητώ πού πάω να μάθω / πάντ’ άγνωστους να νείρουμαι γιαλούς... // ...Μα τώρ’ απ’ την πολύβουη παραλία / με τ’ άλλα αργοκινάς και φεύγεις πλοία / κάπου, γι’ άγνωστες χώρες, μακρινές, / και στην ψυχή μου νιώθω τη θλιμμένη / μια νοσταλγία σαν κύμα να πληθαίνει / για κάποιες που δεν γνώρισα χαρές...(ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ, Λευκωσία, 1938 (β ́ έκδ. συμπληρωμένη))
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΦΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΦΟΙ Κ. ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ
ΑΘΗΝΑ
from ανεμουριον https://ift.tt/39zDm9X
via IFTTT