Στρογγυλωπό πουλί που συχνάζει στους γυμνούς βράχους. Το όνομά του δεν είναι τυχαίο καθώς το οξύ σφύριγμα αυτού του πουλιού, που αντηχεί στις βραχώδεις πλαγιές, μπορεί να θυμίσει τα καλέσματα των τσοπάνηδων. Μήκους 14 εκατοστών, είναι επιδημητικό είδος. Απαντάται όλο το χρόνο σποραδικά στη Βόρεια, την Κεντρική Ελλάδα καί την Πελοπόννησο αλλά και σε πολλά νησιά. Το πάνω μέρος του σώματός του καλύπτεται από γαλαζόγκριζο φτέρωμα ενώ το κάτω μέρος είναι ασπρουδερό. Τα μάγουλα και ο λάρυγγας έχουν άσπρο χρώμα ενώ από το μάτι περνάει μια χαρακτηριστική μαύρη γραμμή. Η ουρά του είναι σταχτιά. Σκαρφαλώνει με μεγάλη ευκολία πάνω στα βράχια, στις ορεινές πλαγιές, τους βραχώδεις λόφους και τα απότομα φαράγγια που συχνάζει. Τρέφεται κυρίως με έντομα. Η φωνή του είναι διαπεραστική, πολύ πλούσια σε εναλλαγές ενώ το κελάηδημά του αποτελείται από ένα τερέτισμα “σια, σια, σια” που σιγά σιγά ατονεί. Ο Βραχοτσοπανάκος φτιάχνει τη φωλιά του περίτεχνα, μέσα σε σχισμές βράχων και φράζει την είσοδο με πηλό ώστε να σχηματίζεται ένας κοντός σωλήνας εισόδου σαν μπουκάλι. Γεννάει συνήθως μία φορά το χρόνο από 610 λευκά αβγά με καφεκόκκινα στίγματα τα οποία κλωσσάει μόνο το θηλυκό, αλλά τη φροντίδα των νεοσσών αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς.
Ελληνική Ορνιθολογικής Εταιρία «Όλα τα πουλιά της Ελλάδας» Έκδοση Ελεύθερου Τύπου Αθήνα 1996
from ανεμουριον https://ift.tt/2ScRWhI
via IFTTT