Ποιητής και πεζογράφος, γεννήθηκε στο Μπουρνόβα της Σμύρνης. Η καταγωγή του είναι από τα Κύθηρα. Από εικοσάχρονος ασχολήθηκε με τα Γράμματα και δημοσίευε ποιήματα και ευθυμογραφήματα, στις σμυρναίικες εφημερίδες. Το ίδιο συνέχισε και στην Αθήνα. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και χρημάτισε πρόεδρος της Ενώσεως Συντακτών Πειραιώς.
Ο Δημήτρης Αργυρόπουλος κατατάχτηκε στην Αστυνομία πόλεων και διεύθυνε το περιοδικό «Ελληνική Αστυνομική Επιθεώρησις». Στην Αστυνομία έφτασε το βαθμό του Αστυνόμου Α'. Τώρα είναι πια συνταξιούχος.
Εκτός από το πλήθος δημοσιεύματά του εξέδωσε και αρκετά βιβλία: Στα 1924 το πρώτο «Γιατρικά της λύπης», συλλογή σατιρικών και εύθυμων ποιημάτων. Στα 1929 τη νουβέλα «Το κορίτσι που πρέπει ν’ αγαπιέται». Στα 1929 επίσης έγραψε με τον Ανδρέα Ηλιόπουλο την επιθεώρηση ο «Φωνογράφος». Στα 1926 εξέδωσε την «Κοινωνική Αγωγή», που την ανέβασε στο θέατρο «Κωστάκη» ο θίασος Αφετάκη. Στα 1947 τα διηγήματα «Άλλος για το Τσιρίγο». Στα 1947 το «Μη γελάτε παρακαλώ», συλλογή από αστυνομικές ιστορίες. Ο Δημήτρης Αργυρόπουλος είναι ευθυμογράφος με αρετές, τόσο ευθυμογραφικές, όσο και λογοτεχνικές.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ
ΑΘΗΝΑ 1976
from ανεμουριον https://ift.tt/3bqTMm7
via IFTTT