 |
|
ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΝΑΚΙΑ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ (ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ) ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΜΙΛΤΟΣ (ΔΕΞΙΑ), ΥΠΗΡΞΑΝ ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
|
Ο κινηματογράφος είναι παιδί του 19ου αιώνα. Τουλάχιστον τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του, επιστήμονες, εφευρέτες και φωτογράφοι προσπαθούσαν να δώσουν κίνηση στη φωτογραφική εικόνα. Αυτοί που κατάφεραν πρώτοι να παρουσιάσουν στο κοινό κινούμενες εικόνες που προβάλλονταν σε οθόνη ήταν οι αδελφοί Auguste και Louis Lumière στο Παρίσι, στις 28 Δεκεμβρίου 1895. Το κοινό πλήρωσε εισιτήριο, ο κινηματογράφος είχε γεννηθεί. Η νέα εφεύρεση, που τελειοποιούσε προηγούμενα επιτεύγματα του Thomas Alva Edison μπήκε αμέσως στην επιχειρηματική εκμετάλλευση. Οι δημιουργοί της θέλησαν να την εκμεταλλευθούν εμπορικά και η ανταπόκριση του κοινού, η περιέργεια του γι' αυτό το θαύμα της τεχνολογίας άνοιξε, σε μικρό χρονικό διάστημα, δυνατότητες για την παγκόσμια εξάπλωση του. Πολύ γρήγορα οργανώθηκε ένα κύκλωμα από διανομείς, που προμηθεύονταν και προωθούσαν στις τοπικές αγορές τα προϊόντα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, η οποία οργανώθηκε σε ολιγοπωλιακή βάση. Η Ελλάδα μπήκε σχετικά νωρίς σ' αυτό το κύκλωμα. Η πρώτη προβολή κινηματογραφικών εικόνων στην Αθήνα έγινε ένδεκα μήνες αργότερα, στις 28 Νοεμβρίου 1896, σε ένα μαγαζί ιδιοκτησίας της κυρίας Συγγρού, στη στοά Κολοκοτρώνη. Το πρόγραμμα περιλάμβανε διάφορα αξιοπερίεργα, όπως άλογα που έτρεχαν στα Ηλύσια Πεδία, χορούς της Loie Fuller - της πιο διάσημης χορεύτριας του αμερικανικού βαριετέ εκείνη την εποχή - ή ιθαγενείς που κολυμπούσαν. Το εισιτήριο ήταν σχετικά ακριβό. Δεν είναι με ακρίβεια γνωστό πότε και πού γίνονταν προβολές στην ελληνική επικράτεια ούτε τα προγράμματα που παρουσιάσθηκαν στο ελληνικό κοινό. Η ιστορία διέσωσε το όνομα των επιχειρηματιών Ψυχούλη, οι οποίοι εργάζονταν σποραδικά στην Αθήνα και στην επαρχία. Επίσης, οι αδελφοί Κασσέλα εργάσθηκαν, τουλάχιστον στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια του αιώνα μας, όταν ακόμα ο κινηματογράφος δεν είχε στέγη, αλλά περιφερόταν στις πλατείες και στα καφενεία και προσφερόταν ως συμπλήρωμα των αναψυκτικών. Η πλατεία Συντάγματος και το Ζάππειο ήταν δύο ιδιαίτερα δροσεροί και πολυσύχναστοι χώροι του εσπερινού περιπάτου και οι επιχειρηματίες των καφενείων τους πρόσθεσαν το καινοφανές αξιοπερίεργο ως δέλεαρ της πελατείας τους. Ο κινηματογράφος φιλοξενήθηκε επίσης σε θεατρικές αίθουσες, πριν αποκτήσει τις δικές του, στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας.
 |
ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΥΦΑΝΤΡΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΝΑΚΙΑ, ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΤΗΕ ΤΟ 1905. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΥΦΑΝΤΡΕΣ» Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑ.
|
Τα θέματα που εκμεταλλεύθηκε στα πρώτα του βήματα ο κινηματογράφος είτε προέρχονταν από το άμεσο περιβάλλον των χειριστών των μηχανών λήψης είτε είχαν το στοιχείο του αξιοπερίεργου, του εξαιρετικού. Οι δύο συγγενείς τάσεις που διαμορφώθηκαν σύντομα ήταν το ντοκιμαντέρ, η αποτύπωση της γύρω πραγματικότητας, και το ζουρνάλ, δηλαδή τα επίκαιρα, που εστίαζαν σε σημαντικά γεγονότα της επικαιρότητας. Οι πρώτοι γνωστοί κινηματογραφιστές στα Βαλκάνια είναι οι αδελφοί Ιωάννης και Μιλτιάδης Μανάκια, οι οποίοι εργάζονταν ως φωτογράφοι στα Γιάννενα και αργότερα εγκαταστάθηκαν στο Μοναστήρι. Η πρώτη σωζόμενη ταινία τους χρονολογείται από το 1905 και αντλεί το θέμα της από το χωριό καταγωγής των αδελφών Μανάκια, την Αβδέλλα Γρεβενών. Πρόκειται για τις «Υφάντρες». Στη συνέχεια τα δύο αδέλφια ταξιδεύουν σε περιοχές της Βαλκανικής, που αυτή την εποχή ανήκουν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και καταγράφουν με τον φωτογραφικό και τον κινηματογραφικό φακό τους γεγονότα της οικογενειακής και καθημερινής ζωής, ανθρώπους, εργαλεία και μηχανές, τοπία, χωριά, σπίτια, γλέντια, γιορτές ή σημαντικά ιστορικά πρόσωπα και συμβάντα.
 |
|
Ο ΜΙΛΤΟΣ ΜΑΝΑΚΙΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΓΥΡΙΣΑΝ 67 ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΘΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ «ΓΡΕΒΕΝΑ 1895-1975. 80 ΧΡΟΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ» ΑΘΗΝΑ 2012)
|
Οι φωτογραφίες που τράβηξαν στη διάρκεια της επαγγελματικής ζωής τους υπολογίζονται βάσει των αρχείων της επιχείρησής τους σε 12.500 και οι ταινίες σε περίπου εβδομήντα τίτλους. Εξαιτίας του περιεχομένου του αυτό το υλικό, μεγάλο μέρος του οποίου έχει σωθεί, έχει μοναδικό ιστορικό και εθνολογικό ενδιαφέρον. Οι πρώτοι κινηματογραφιστές που έδρασαν σε ελληνικό έδαφος ήταν ανταποκριτές ξένων μεγάλων εταιρειών παραγωγής, όπως η Pathé και η Gaumont Οι εταιρείες είχαν την πάγια πολιτική να στέλνουν μηχανικούς σε διάφορα σημεία του πλανήτη, οι οποίοι αφενός εγκαθιστούσαν μηχανήματα προβολής και φρόντιζαν για τη διανομή των ταινιών και αφετέρου κινηματογραφούσαν επιτόπου ορισμένα αξιοσημείωτα γεγονότα ή εξέχοντα πρόσωπα και τα προέβαλλαν στην ντόπια αγορά ή τα έστελναν στα κεντρικά, αν είχαν ευρύτερο ενδιαφέρον. Ένα από τα πρώτα γεγονότα που κινηματογραφήθηκαν στην Αθήνα ήταν η μεσο-ολυμπιάδα του 1906. Η βασιλική οικογένεια ήταν συχνά αντικείμενο του κινηματογραφικού φακού. Ένας από αυτούς που είχαν αναλάβει να κινηματογραφούν βασιλικά πρόσωπα και γιορτές, ήταν ο Ούγγρος μηχανικός Joseph Hepp (1887-1968), ο οποίος ήλθε το 1908 στην Αθήνα ως μηχανικός/αντιπρόσωπος της Pathé και, επειδή του άρεσε ο τόπος, εγκαταστάθηκε και στήριξε με την παρουσία του την ανάπτυξη της ελληνικής κινηματογραφίας.
Ελίζα-Άννα Δελβερούδη
Ελλάδα 20ος αιώνας 1900-1910
7 Ημέρες
Η Καθημερινή
Αθήνα 1999
from ανεμουριον https://ift.tt/2q2kTlh
via
IFTTT
