— Αγαπούσε κάθε ωραίο. Και σκεφτόμουν — όταν τώρα τελευταία η Ρόζα του μου διηγόταν με πόση δυσκολία κατάφερε να δώση λίγα κεράσια για μεσημεριανό στο Φαίδρο (που ο οργανισμός του κι αυτά δεν τ' άντεξε) — σκεφτόμουν πόσο δυστυχής θάπρεπε νάταν πια στο τέλος ο Φαίδρος, βλέποντας το ίδιο το κορμί του να διώχνη τ' όμορφο...
Αγαπούσε τα χαρτιά, τόσο, που το τελευταίο Σάββατο του, ενώ τον περίμεναν εξάπαντος να πάη στο νοσοκομείο για να ξαναρχίση θεραπεία, αυτός έμειν' έξω κ' έπαιζε ως τις τέσσερις τα χαράμματα, που ισχυρή κρίση ειδοποίησε τους συμπαίκτες πως έπρεπε να τον πάν στην κλινική άρον — άρον...
Τελευταία απέφευγε νά βλέπη γνωστούς. Δε μας ειδοποίησε καν πως ήταν άρρωστος. Από ξένους του — και ξένους μας — το μάθαμε: ο Ρένος μου πρωτόπε, πως στην Ένωση Συντακτών λέγαν οι γιατροί της, όπως τούπε ο θείος του, πως ο Φαίδρος Μπαρλάς δεν έχει ζωή παραπάνω από λίγους μήνες... Ύστερα διαβάσαμε «Τα επικείμενα» - και μες απ' αυτά ο Φαίδρος μας μιλούσε εμάς πολύ καθαρώτερα από τους ξένους... Κ' οι ίδιοι αποφύγαμε να πάμε να τον δούμε, αφού νιώθαμε πώς δεν τόθελε, μάλιστα εμάς που τον αγαπούσαμε να δη έτσι.
Έφυγε, σαν ένα ωραίο αδικημένο ζώο...
ΑΠΑΝΤΑ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΖΑ ΜΠΑΡΛΑ ΜΕ ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΕΝΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ ΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΘΗΝΑ
from ανεμουριον https://ift.tt/2v8xzJR
via IFTTT